Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 marca 2024 r., sygn. I SA/Wr 796/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Haberka Sędziowie: Asesor WSA Łukasz Cieślak (sprawozdawca) Sędzia WSA Jarosław Horobiowski Protokolant: Starszy specjalista Aleksandra Połaczewska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 marca 2024 r. sprawy ze skargi I. S.A. z siedzibą we W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 26 lipca 2023 r. nr 0201-IEW2.4253.15.2023 w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, organ II instancji), podając w podstawie prawnej na art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239b § 1 pkt 1 i 2, § 2 i § 3 oraz art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.; dalej: Ordynacja podatkowa, o.p.), po rozpatrzeniu zażalenia I. SA z siedzibą we W. (dalej: strona, spółka, skarżąca, podatnik), utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna (dalej: NUS, organ I instancji) z dnia 4 maja 2023 r. nr 0224-SEW-1.4253.9.2023, którym nadano rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji Naczelnika [...]-[...] Urzędu Celno-Skarbowego w O. z dnia 20 lutego 2023 r. nr 378000-CPK2.4103.1.2023, określającej nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za marzec 2014 r. w wysokości 2.295.459,00 zł.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podano, że w deklaracji dla podatku od towarów i usług za marzec 2014 r. spółka zadeklarowała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w kwocie 31.935.373,00 zł. Naczelnik [...]-[...] Urzędu Celno-Skarbowego w O. ww. decyzją określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za marzec 2014 r. Decyzję doręczono 6 marca 2023 r. Spółka wniosła od tej decyzji odwołanie, a postępowanie jest w toku. Wskazanym wyżej postanowieniem organ I instancji nadał decyzji nieostatecznej rygor natychmiastowej wykonalności. Jako podstawę wskazał, że toczy się wobec spółki postępowanie egzekucyjne w zakresie innej należności (należność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na kwotę 1.717.184,00 zł) oraz że spółka nie posiada majątku o wartości odpowiadającej wysokości zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, na którym można ustanowić hipotekę przymusową lub zastaw skarbowy, które korzystałyby z pierwszeństwa zaspokojenia. Jako okoliczności uprawdopodabniające zagrożenie niewykonania ww. zobowiązań podatkowych organ I instancji wskazał, że [...] stycznia 2018 r. spółka zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej. Wskutek tego [...] października 2019 r. spółka została wykreślona z rejestru podatników VAT. Stan ten trwa nadal. Zauważył, że ostatnie złożone sprawozdanie finansowe dotyczy 2013 r. Zdaniem organu I instancji obawę niewykonania zobowiązania podatkowego potwierdzają ustalenia ww. decyzji nieostatecznej, co do rozliczenia tego podatku oraz to, że spółka odwołała się niej i nie zapłaciła zaległości. Organ I instancji zauważył, że oprócz ww. zobowiązania podatkowego (w miejsce deklarowanego zwrotu) określono również zmniejszone zwroty na rachunek bankowy za luty i marzec 2014 r., co skutkuje zaległościami podatkowymi. W ocenie organu I instancji majątek spółki nie daje gwarancji wykonania określonych zobowiązań podatkowych za miesiące od lutego do kwietnia 2014 r. Nie gwarantują tego środki finansowe zabezpieczone na poczet zobowiązań w podatku od towarów i usług: za kwiecień 2014 r. (kwota 5.738.298,00 zł) oraz za okres grudzień 2012 r. - kwiecień 2013 r., zdeponowane na rachunku sum depozytowych. W przypadku tych drugich środków, ich zwolnienie spod zabezpieczenia oraz płynność środków pieniężnych, rodzą obawę, że nie będą w posiadaniu spółki w momencie ostateczności decyzji.