Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2024 r., sygn. III SA/Wa 2667/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz, asesor WSA Tomasz Grzybowski, Protokolant referent Klaudia Staręga, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2024 r. sprawy ze skargi A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2023 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia dodatkowej opłaty od środków spożywczych za styczeń 2022 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. z siedzibą w W. kwotę 400 zł (słownie: czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. sp. z o. o. sp. k. z siedzibą w W. (dalej: strona, spółka lub skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej jako Dyrektor IAS lub organ odwoławczy) z [...] sierpnia 2023 r., dotycząca ustalenia dodatkowej opłaty od środków spożywczych za styczeń 2022 r.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że skarżąca 24 lutego 2022 r. złożyła do Urzędu Skarbowego W. informację CUK-1 za styczeń 2022 r., w której wykazała kwotę należnej opłaty w wysokości 21.968 zł. Zapłaty z tytułu opłaty cukrowej za styczeń 2022 r. strona dokonała natomiast 7 marca 2022 r.

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. (dalej Naczelnik MUS) stwierdził, że za styczeń 2022 r., spółka nie dokonała opłaty cukrowej w ustawowym terminie. Z tego powodu postanowieniem organ ten wszczął wobec strony postępowanie podatkowe w zakresie ustalenia dodatkowej opłaty za styczeń 2022 r.

Następnie Naczelnik MUS decyzją z [...] maja 2023 r. ustalił spółce dodatkową opłatę w wysokości odpowiadającej 50% kwoty opłaty należnej, tj. w wysokości 10.984 zł. Organ ten stwierdził, że opłata za styczeń 2022 r. została dokonana po terminie, o którym mowa w art. 12g ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2022.1608). Argumentował, że art. 12i ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym nakłada na organ obowiązek ustalenia dodatkowej opłaty w przypadku stwierdzenia nieterminowego wywiązania się z obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych i nie przewiduje możliwości odstąpienia od realizacji ww. obowiązku. Stwierdził jednocześnie, że w sprawie nie występują zaległości podatkowe ani odsetki za zwłokę, bowiem 7 marca 2022 r. spółka zapłaciła opłatę od środków spożywczych za styczeń 2022 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.