Wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 3215/16

Brak jest prawnych podstaw do przyjęcia, że środek zastosowany w zajęciu zabezpieczającym nie jest środkiem egzekucyjnym, o którym mowa w art. 70 § 4 O.p.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia del. WSA Alina Rzepecka, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. sp. z o.o. z siedzibą w T. (obecnie: C. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w T.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 325/12 w sprawie ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w T. (obecnie: C. sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w T.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 5 stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 maja 2012r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę C. Spółka z o.o. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 5 stycznia 2012r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Burmistrz Miasta L. z dnia 23 lipca 2010r., określił podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości położonych w L. przy ul. L. za 2004 r. na kwotę 28.961,29 zł W toku postępowania podatkowego wszczętego postanowieniem z dnia 9 marca 2009r. organ I instancji zakwestionował zarówno deklarację na podatek od nieruchomości za 2004r. złożoną przez Spółkę C. w dniu 14 stycznia 2004r., jak i korektę tej deklaracji, która wpłynęła do organu w dniu 3 sierpnia 2004r. Zdaniem organu I instancji Spółka nieprawidłowo kwalifikowała niektóre posiadane przez siebie grunty i budynki jako "pozostałe", gdy tymczasem winna opodatkować je według stawek przewidzianych w uchwale Rady Miasta Limanowa z dnia 11 grudnia 2003r. o nr XVII/120/2003 w sprawie stawek podatku od nieruchomości oraz sposobu jego płatności (Dziennik Urzędowy Województwa Małopolskiego z 2003 r. nr 444, poz. 5115) dla gruntów i budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponadto Spółka w złożonej korekcie deklaracji zawyżyła powierzchnię gruntów przyjętych do opodatkowania względem powierzchni wynikającej z ewidencji gruntów i budynków. Organ I instancji ustalił w oparciu o wypisy z ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez Starostwo Powiatowe w L., że w okresie od 1 stycznia do 31 lipca 2004r. Spółka była właścicielem gruntów o łącznej powierzchni 8.787 m kw., natomiast od 1 sierpnia do 31 grudnia 2004r. (na skutek zakupu nieruchomości) była właścicielem gruntów o łącznej powierzchni 21.558 m kw. Wszystkie grunty sklasyfikowane zostały w ewidencji jako grunty przemysłowe. Co do budynków, to organ I instancji przyjął do opodatkowania nie powierzchnię zabudowy wynikającą z ewidencji gruntów i budynków, ale powierzchnię użytkową wyliczoną i podaną przez podatnika w deklaracjach na podatek od nieruchomości. Organ wskazał również, że z ewidencji podatkowej nie wynika, aby podatnik posiadał w L. nieruchomości, które nie nadawałyby się do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, a tylko takie względy, zdaniem organu, skutkują wyłączeniem spod opodatkowania.