Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2024 r., sygn. I OSK 295/23

Orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności nie jest samo w sobie wystarczającym dowodem na spełnienie wymogów przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w szczególności nie przesądza wyłącznie o konieczności rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez osobę sprawującą opiekę nad niepełnosprawnym. Decydujące znaczenie dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego ma rzeczywisty zakres faktycznie sprawowanej opieki i jej wpływ na możliwość podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przez opiekuna, co musi zostać ocenione zgodnie z kryteriami ustanowionymi przez ustawodawcę.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Piotr Przybysz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Piotr Niczyporuk Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 października 2022 r., sygn. akt IV SA/Wr 271/22 w sprawie ze skargi R.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia [...] lutego 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 25 października 2022 r., sygn. akt IV SA/Wr 271/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu sprawy ze skargi R.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z [...] lutego 2022 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddalił skargę w całości.

Skargę kasacyjną na powyższe rozstrzygnięcie złożyła R.F., zastępowana przez radcę prawnego, zaskarżając wyrok w całości.

W skardze kasacyjnej zarzucono Sądowi I instancji:

1. naruszenie prawa materialnego mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

– art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych i niezasadne uznanie, że żona niepełnosprawnego W.F. nie jest uprawniona do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego, gdyż zakres opieki, jakiej wymaga podopieczny, nie wyklucza podjęcia przez nią zatrudnienia;

– art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych i niezasadne uznanie, że żona niepełnosprawnego W.F. nie jest uprawniona do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego, gdyż nie ma związku między rezygnacją przez nią z zatrudnienia a sprawowaną opieką nad niepełnosprawnym mężem;