Postanowienie SN z dnia 26 marca 2024 r., sygn. II KZ 15/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Michał Laskowski
‎SSN Piotr Mirek

Protokolant Emilia Bieńczak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Krajowej Józefa Gemry

po rozpoznaniu w Izbie Karnej

na posiedzeniu w dniu 26 marca 2024 r.

zażalenia Ł. K.

oskarżonego o czyn z art. 280 § 2 k.k.,

na postanowienie Sądu Najwyższego

z dnia 5 marca 2024 r., sygn. akt II KO 171/23,

w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania,

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 538 § 2 k.p.k.

p o s t a n o w i ł

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

W następstwie wystąpienia sygnalizacyjnego skazanego R.K. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 5 marca 2024 r., sygn. akt II KO 171/23, na podstawie art. 542 § 3 k.p.k. w z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. wznowił z urzędu postępowanie karne w sprawie Sądu Apelacyjnego w Warszawie o sygn. akt II AKa 351/20 wobec R. K. (w trybie art. 435 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. i art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. także wobec Ł. K.), uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2021 r., sygn. akt II AKa 351/20, w całości i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym. Jednocześnie na mocy art. 538 § 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k., art. 249 § 1 k.p.k. i art. 258 § 2 k.p.k. zastosował wobec R.K. i Ł.K. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy, to jest od dnia 5 marca 2024 r., godz. 10.10 do dnia 3 czerwca 2024 r., godz. 10.10.

Zażalenie na to postanowienie wniósł w ustawowym terminie oskarżony Ł. K. Wskazał, że „wyrok został cofnięty tylko do rozpoznania przez Sąd Odwoławczy a więc tok postępowania został już przeprowadzony i zabezpieczony na etapie pierwszej instancji a więc tymczasowy areszt w tej sytuacji nie ma żadnych przesłanek zapobiegawczych”. Zaznaczył, iż wyrok był prawomocny od sierpnia 2021 r. „więc nie był stosowany areszt”, a ponadto orzeczono wobec niego także inne wyroki. Wszystko to powoduje, że zastosowanie tymczasowego aresztowania jest bezzasadne, wobec czego powinien on zostać uchylony.