Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 marca 2024 r., sygn. II SA/Ol 601/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Asesor WSA Grzegorz Klimek Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2024 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 2 czerwca 2023 r., nr PS-III.8640.106.2023.GM Wojewoda Warmińsko-Mazurski (dalej: "Wojewoda"), po rozpatrzeniu odwołania M.C. (dalej: "skarżący"), utrzymał w mocy decyzję Starosty N. (dalej: "Starosta", "organ I instancji") z dnia 25 kwietnia 2023 r. w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że skarżący zarejestrował się w Powiatowym Urzędzie Pracy w N. (dalej: "PUP") w dniu 12 maja 2022 r., przedkładając świadectwo pracy z dnia 5 maja 2023 r. potwierdzające zatrudnienie w G. 1. [...] Zakład Opieki Zdrowotnej [...], 2. Drukarnia [...], N., ul. [...], w okresie od 1 sierpnia 2020 r. do

30 kwietnia 2022 r. w wymiarze pełnego etatu.

Decyzją z dnia 17 maja 2022 r. Starosta orzekł o uznaniu skarżącego od dnia

12 maja 2022 r. za osobę bezrobotną i przyznał od tego dnia prawo do zasiłku dla bezrobotnych. Następnie decyzją z dnia 23 listopada 2022 r. Starosta orzekł o utracie przez skarżącego prawa do zasiłku dla bezrobotnych od 8 listopada 2022 r. z powodu upływu maksymalnego okresu jego pobierania.

W dniu 12 grudnia 2022 r. do PUP wpłynął raport o zbiegu tytułów ubezpieczenia, z którego wynikało że skarżący figuruje jako pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu w okresie od 12 marca 2019 r do 30 czerwca 2022 r. Następnie w dniu 17 stycznia 2023 r. do PUP wpłynęło sprostowanie świadectwa pracy z dnia 16 stycznia 2023 r., z którego wynikało, że skarżący był zatrudniony u ww. pracodawcy w okresie od 12 marca 2019 r. do 31 lipca 2021 r. w wymiarze ½ etatu oraz od 1 sierpnia 2020 r. do 30 czerwca 2022 r. w wymiarze pełnego etatu. Ponadto sam skarżący wyjaśnił, że w świadectwie pracy z 5 maja 2022 r. został błędnie wpisany okres zatrudnienia: zamiast 30 kwietnia powinno być 30 czerwca