Postanowienie SN z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. III KK 13/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek

w sprawie J. M. ,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej, na posiedzeniu w dniu 24 kwietnia 2024 r.,

wniosku obrońcy skazanego o wyłączenie sędziego,

na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. a contrario,

postanowił

wniosku nie uwzględnić.

UZASADNIENIE

Obrońca skazanego J. M. wniósł do Sądu Najwyższego kasację od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 15 lutego 2023 r., IV Ka 2097/22, zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie z dnia 6 września 2022 r., II K 1389/19/K. Sprawa skazanego J. M. została przydzielona do rozpoznania Prezesowi SN Wiesławowi Kozielewiczowi.

Pismem z dnia 5 lutego 2024 r. obrońca skazanego – na podstawie art. 29 § 5 i nast. ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1093 ze zm.; dalej: ustawa o SN) – złożył wniosek o stwierdzenie, że Prezes SN Wiesław Kozielewicz nie spełnia w niniejszej sprawie wymogów niezawisłości i bezstronności sędziowskiej oraz o wyłączenie go od rozpoznania sprawy, ewentualnie – na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. – obrońca wniósł o wyłącznie wymienionego Sędziego od udziału w rozpoznaniu tej sprawy.

W uzasadnieniu wniosku obrońca powołał się na treść uchwały trzech Izb Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., BSA-I-4110-1/20 (OSNK 2020, z. 2, poz. 7), dotyczącej wykładni art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. i wystąpienia uchybienia tam opisanego w związku z orzekaniem przez sąd, w składzie którego zasiada sędzia powołany na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 3; dalej: ustawa nowelizująca KRS). Wnioskodawca wskazał, że Prezes SN Wiesław Kozielewicz złożył zdanie odrębne do tej uchwały wyrażające pogląd, że nie widzi przeszkód, aby orzekać wspólnie z sędziami rekomendowanymi przez Krajową Radę Sądownictwa ukształtowaną przepisami ustawy nowelizującej. Zdaniem obrońcy z votum separatum Sędziego Wiesława Kozielewicza wynika, że jest on przeciwnikiem kwestionowania uprawnień jurysdykcyjnych sędziów Sądu Najwyższego i sędziów sądów powszechnych powołanych w ww. procedurze. Obrońca podkreślił, że w kasacji podniósł zarzut dotyczący wystąpienia uchybienia z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. powiązany z orzekaniem przez Sąd Okręgowy w Krakowie, w składzie którego zasiadał sędzia J.D., powołany do pełnienia urzędu na wniosek KRS w kształcie wynikającym z ustawy nowelizującej. Tym samym zasadność wniosku zmierzającego do wyłączenia sędziego wynika z tego, że Prezes SN Wiesław Kozielewicz wyraził już swój pogląd (składając wskazane zdanie odrębne) co do kwestii będącej przedmiotem zarzutu kasacyjnego, a tym samym mogą istnieć uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. Obrońca zaakcentował także to, że Sąd Najwyższy stwierdził już, że sąd z udziałem sędziego J. D., którego dotyczy zarzut kasacji, był sądem nienależycie obsadzonym z uwagi na brak spełnienia przez wymienionego sędziego wymogów niezawisłości i bezstronności (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2023 r., III KK 185/23).