Postanowienie SN z dnia 9 stycznia 2024 r., sygn. I PSK 125/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z powództwa A.C.
‎przeciwko S. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej w Z.
‎o odprawę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 stycznia 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy

i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie
‎z dnia 6 kwietnia 2022 r., sygn. akt IV Pa 81/21,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych z odsetkami ustawowymi za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia zobowiązanemu do dnia zapłaty tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

M.G.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2022 r. oddalił apelację wniesioną przez pozwaną S. sp. z o.o., sp. k. w Z. od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zawierciu z dnia 22 września 2021 r., zasądzającego od pozwanej na rzecz powódki A.C. kwotę 14.206,56 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 października 2019 r. do dnia zapłaty tytułem odprawy.

Pozwana S. sp. z o.o., sp. k. w Z. wniosła do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 6 kwietnia 2022 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 1, art. 8 ust. 1 pkt 2 i art. 10 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 3-6 i art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (dalej jako ustawa o zwolnieniach grupowych), a także art. 8 k.p.

We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca podniosła, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne dotyczące ustalenia, czy zwolnienie pracownika niewłaściwie wykonującego swoje obowiązki pracownicze, które przyczyniło się do upadku zakładu pracy, może być uznane za indywidualne zwolnienie grupowe z przyczyn niedotyczących pracowników. Ponadto, zdaniem skarżącej, istnieje potrzeba wykładni art. 8 ust. 1 pkt 2, w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych w zakresie jego zastosowania w stosunku do osób nieobjętych przepisem art. 5 ust. 3-6 tej ustawy oraz potrzeba wykładni art. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych dla określenia momentu ustalenia ilości pracowników dla potrzeb ustalenia prawa do nabywania przez pracowników uprawnień z tej ustawy, gdyż przepisy te budzą liczne wątpliwości interpretacyjne i rozbieżności orzecznicze. Skarżąca podniosła też, że jej skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.