Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Ol 161/24

Dnia 18 kwietnia 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk asesor WSA Grzegorz Klimek Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2024 roku sprawy ze skargi C. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z 29 listopada 2023 r. Kierownik Działu Świadczeń Rodzinnych i Funduszu Alimentacyjnego Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, działający z upoważnienia Burmistrza (dalej jako: "organ I instancji"), działając na podstawie art. 17 ust. 1, ust. 1b i art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 390 ze zm., dalej jako: "u.ś.r."), odmówił przyznania C. Z. (dalej jako: "skarżący") świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną matką I. Z.

W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 17 ust. 1b u.ś.r. świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. W odniesieniu do I. Z. Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności orzeczeniem z 16 marca 2023 r. zaliczył ją do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym na stałe, przy czym nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 27 lutego 2023 r., tj. od 78 roku życia. Dodatkowo organ I instancji wskazał, że nie istnieje związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy brakiem aktywności zawodowej skarżącego a koniecznością sprawowania opieki nad matką, gdyż zakres wykonywanych przez niego czynności opiekuńczych nie zajmuje takiej ilości czasu w ciągu dnia, aby skarżący, przy należytej organizacji opieki, nie mógł podjąć pracy zarobkowej. W toku postępowania ustalono, że skarżący w ramach pomocy matce dokonuje zakupów, chodzi na spacery, przygotowuje obiady (nie zawsze), uczestniczy w wizytach u lekarzy, załatwia sprawy urzędowe, dokonuje czynności porządkowych w mieszkaniu, zatem rozmiar sprawowanej opieki nie uniemożliwia podjęcie przez niego zatrudnienia.