Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. III OSK 3129/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Kwiecińska Sędziowie: sędzia NSA Mirosław Wincenciak sędzia del. WSA Beata Jezielska (spr.) Protokolant: asystent specjalista ds. orzecznictwa Marta Ways po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2023 r. sygn. akt II SA/Wa 436/23 w sprawie ze skargi J.K. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego W.K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 grudnia 2022 r. nr 992700/620/329/2021-SWO w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz J.K. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego W.K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 30 maja 2023 r. (sygn. akt II SA/Wa 436/23) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J.K. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego W.K., na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 30 grudnia 2022 r. w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2023 r., poz. 259, dalej jako: p.p.s.a.), 1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezesa ZUS z 6 maja 2022 r., 2. zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 480 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podano, że decyzją z 6 maja 2022 r. Prezes ZUS, działając na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 504, dalej jako: u.o.e.i.r.), odmówił skarżącemu przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku po zmarłej matce B.K. Organ stwierdził, że z dokumentacji znajdującej się w aktach rentowych wynika, że udokumentowano jedynie 1 rok, 7 miesięcy i 22 dni łącznych okresów składkowych i nieskładkowych zmarłej matki skarżącego, która stała się całkowicie niezdolna do pracy w wieku 39 lat, a w 10-leciu przypadającym przed dniem powstania niezdolności do pracy matki dziecka - zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym - udokumentowano tylko 1 miesiąc i 28 dni okresów składkowych. Organ wskazał także, że w latach 1997-1998, 2008-2012, a także 2012-2018 wystąpiły przerwy w wykonywaniu przez matkę dziecka zatrudnienia lub innej działalności popartej opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne oraz na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a nie zostały wykazane szczególne okoliczności, uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w wykonywaniu zatrudnienia, albowiem w wymienionych przerwach wobec matki dziecka nie orzeczono całkowitej niezdolności do pracy.