Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. I FSK 1928/16

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Dagmara Dominik - Ogińska, , po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Op 201/16 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 8 marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na pomniejszenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający ze spisu z natury oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna i dalsze pisma procesowe

1.1. M. K. (dalej: Skarżący) skargą kasacyjną nadaną w dniu 6 września 2016 r. zaskarżył w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Op 201/16. Wyrokiem tym Sąd oddalił jego skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 8 marca 2016 r., wydaną w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na pomniejszenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego ze spisu z natury sporządzonego na dzień 2 września 2013 r.

1.2. W skardze kasacyjnej Skarżący wniósł o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

1.3. Sądowi pierwszej instancji zarzucił naruszenie:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c w związku z art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.; dalej: P.p.s.a.) przez oddalenie skargi, w sytuacji, gdy kontrolowana decyzja naruszała art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.; dalej: O.p.) z uwagi na nieuwzględnienie przez organy podatkowe wniosków dowodowych zmierzających do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, a w konsekwencji poprzestanie na ocenie niepełnego materiału dowodowego;