Uzyskanie statusu podatnika przez polski oddział austriackiej spółki komandytowej oraz ustalenie czy dokonywane przez Oddział wypłaty na rzecz Kancelarii z tytułu przekazywanych do Oddziału świadczeń rzeczowych czy usług, a także wypłaty zrealizowanego przez Oddział zysku czy też wypłaty bieżących nadwyżek finansowych będą obciążone w Polsce podatkiem u źródła.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części nieprawidłowe w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• z uwagi na fakt posiadania Oddziału Kancelaria będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce w zakresie dochodów, jakie będzie można na podstawie art. 3 ust. 3 pkt. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przypisać do Oddziału jako zakładu (permanent establishment) jaki Kancelaria będzie miała w Polsce - jest nieprawidłowe;
• dokonywane przez Oddział wypłaty na rzecz Kancelarii z tytułu przekazywanych do Oddziału świadczeń rzeczowych czy usług, a także wypłaty zrealizowanego przez Oddział zysku czy też wypłaty bieżących nadwyżek finansowych nie będą obciążone w Polsce podatkiem u źródła - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 5 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskania statusu podatnika przez polski oddział austriackiej spółki komandytowej oraz ustalenia czy dokonywane przez Oddział wypłaty na rzecz Kancelarii z tytułu przekazywanych do Oddziału świadczeń rzeczowych czy usług, a także wypłaty zrealizowanego przez Oddział zysku czy też wypłaty bieżących nadwyżek finansowych będą obciążone w Polsce podatkiem u źródła.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest austriackim rezydentem podatkowym, osobą fizyczną ze stałym miejscem zamieszkania w Austrii. Wnioskodawca podlega w Austrii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich światowych dochodów. Wnioskodawca jest prawnikiem, partnerem o statusie wspólnika w austriackiej kancelarii prawnej A. (dalej "A" albo "Kancelaria").

A. jest (…) świadczących usługi prawne w Austrii. A. specjalizuje się w obsłudze podmiotów prawnych działających na rynku austriackim. Kancelaria działa również w 12 innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej takich jak: Polska, Czechy, Słowacja, Bułgaria, Rumunia, Węgry, Chorwacja, Serbia, Albania. Kancelaria działa w tych krajach albo poprzez posiadany w tych krajach oddział, albo też, jak ma to miejsce w Polsce, poprzez spółkę zależną.

A. działa w Austrii w formie spółki Kommanditgesellschaft odpowiadającej formie prawnej polskiej spółki komandytowej. Komplementariuszem Kancelarii jest B. Gmbh, spółka o ograniczonej odpowiedzialności prawnej odpowiadająca formie polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Komandytariuszami A. są natomiast osoby fizyczne, prawnicy, którzy wnieśli do spółki swój wkład i odpowiadają za jej zobowiązania w granicach zadeklarowanej sumy komandytowej. Wnioskodawca jest jednym ze wspólników A. i posiada status komandytariusza.

Zarząd Kancelarii znajduje się w Austrii.

Kancelaria jest osobową spółką austriackiego prawa handlowego, przedsiębiorcą w zakresie prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. W odróżnieniu jednak od tego jak ma to miejsce w Polsce A. jest osobą prawną, taką jak na przykład spółka z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółka akcyjna. Kancelaria posiada zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych, jednak jest to zdolność szersza niż tzw. ułomna osobowość prawna, jaką posiadają polskie spółki komandytowe. Osobowość prawna Kancelarii w praktyce oznacza to, że Kancelaria może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, czyli na przykład zatrudniać pracowników, nabywać nieruchomości, być stroną umowy pożyczki, ale również występować jako strona w postepowaniach sądowych. Występowanie jako strona w postępowaniach sądowych odróżnia Kancelarię od polskiej spółki komandytowej, która posiada zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań, jednak nie może być stroną postępowania przed sądem. Ta "rozszerzona" zdolność prawna Kancelarii przesądza o tym, że na gruncie austriackich przepisów kodeksu cywilnego i kodeksu spółek handlowych A. traktowane jest jak podmiot posiadający osobowość prawną.

Organizacja działalności A. w formie odpowiadającej polskiej spółce komandytowej oznacza, że na gruncie austriackich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Kancelaria jest podmiotem transparentnym podatkowo. W związku z tym A. nie płaci w Austrii podatku dochodowego od osób prawnych, a w zakresie osiągniętego przez A. w danym roku podatkowym dochodu podatnikami podatku dochodowego są B. (komplementariusz) oraz osoby fizyczne - komandytariusze, w zakresie przypisanego im udziału w zysku (udziału w kosztach i przychodach).

Z uwagi na fakt, iż A. działa w modelu zintegrowanej działalności prowadzonej we wszystkich krajach, w których jest obecny, a nie na zasadzie franczyzy czy asocjacji, przyjęty przez Kancelarię model biznesowy zakłada, że w każdym kraju, gdzie jest obecny A. działalność powinna być prowadzona w formie oddziału austriackiej spółki osobowej. Taki też model działalności Kancelaria chciałaby wprowadzić w Polsce, gdzie już działa, ale w formie dedykowanej spółki celowej - C. W związku z tym Kancelaria planuje otworzyć w Polsce oddział ("Oddział"), który docelowo miałby przejąć działalność prowadzoną obecnie przez C. i wygasić działalność obecnie prowadzoną przez spółkę zależną A. (…) Spółka komandytowa. Przedmiot działalności Oddziału będzie zgodny z zakresem działalności Kancelarii, tj. świadczenie usług doradztwa prawnego i podatkowego. Oddział będzie więc wyposażony w aktywa, będzie stroną umów o pracę i umów o współpracę z osobami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze (przede wszystkim prawnicy i doradcy podatkowi), będzie stroną umów najmu powierzchni biurowej oraz będzie posiadał rachunki w polskich bankach. Oddziału będą w większości wyposażony przez przejęte ze spółki zależnej C. W chwili obecnej nie podjęto jeszcze decyzji co do tego w jaki sposób aktywa te zostaną przeniesione ze spółki zależnej C. do Oddziału, ale w chwili obecnej rozpatrywana jest opcja sprzedaży do Oddziału przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W związku z działalnością Oddziału w Polsce Wnioskodawca może, ale nie musi, odbywać wyjazdy służbowe do Polski. Wyjazdy takie nie będą częstsze niż dwa, trzy czy cztery razy w roku i będą miały związek ze spotkaniami z klientami Kancelarii (Oddziału) ewentualnie ze spotkaniami z prawnikami, którzy będą współpracowali z Oddziałem. Wizytacje w Oddziale będą wtedy miały przykładowo związek z prezentacją planów czy wartości Kancelarii albo przykładowo z procesem oceny prawników. Może być to również udział w konferencji lub wydarzeniu o charakterze integracyjnym. W żadnym jednak przypadku pobyt Wnioskodawcy na terytorium Polski nie spowoduje przeniesienia do Polski jego centrum interesów osobistych czy gospodarczych (rodzina, majątek trwały i ruchomości Wnioskodawcy pozostaną w Austrii), a sam pobyt w Polsce nigdy nie przekroczy 183 dni w roku (będzie raczej nie więcej niż 10 dni w roku lub mniej). Okazjonalny pobyt Wnioskodawcy w Polsce oraz potencjalnie okazjonalny pobyt innego lub innych komandytariuszy nie spowoduje przeniesienia do Polski miejsca rzeczywistego zarządu A.

W pierwszym okresie po uruchomieniu przez Kancelarię działalności w Polsce Oddział będzie wymagał wyposażenia go w środki finansowe. Również w późniejszych okresach, w sytuacji gdyby działalność Oddziału generowała straty, sytuacja może wymagać zasilania rachunku bankowego Oddziału wpłatami z Kancelarii. Odział nie posiada pozycji takiej jak "kapitały własne", nie jest bowiem spółką/podmiotem odrębnym od Kancelarii. Z tego też powodu nie może być również mowy o udzieleniu przez Kancelarię na rzecz Oddziału pożyczki. Oddział będzie wyposażany w środki finansowe w ramach przesunięcia środków finansowych z rachunków bankowych A. w Austrii na rachunek bankowy Oddziału w Polsce.

Po uruchomieniu przez Kancelarię działalności w Polsce Oddział będzie dokonywał różnego rodzaju płatności na rzecz Kancelarii. Należności te mogą mieć różnych charakter, np. płatności z tytułu usług o charakterze niematerialnym, płatności z wsparcie prawne, finansowego, technicznego i biznesowego, ewentualnie za oddelegowania pracowników z Kancelarii do wsparcia Oddziału. Jednocześnie, po zakończeniu roku finansowego, który w przypadku Oddziału będzie równy rokowi finansowemu Kancelarii i będzie to rok kalendarzowy, Oddział będzie przesyłał do Kancelarii wypracowany przez siebie w poprzednim roku zysk. Takie przesunięcia finansowe, wypłaty, z Oddziału do Kancelarii mogą mieć jednak miejsce również w trakcie roku podatkowego. Oddział nie jest bowiem odrębnym podmiotem/spółką od Kancelarii w związku z czym wypłata z Oddziału do Kancelarii nie jest dywidendą i w związku z tym może być dokonywana w dowolnym momencie w miarę posiadania środków finansowych na rachunkach bankowych Oddziału.

Niniejsze zapytanie interpretacyjne składane jest w związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zasad opodatkowania Wnioskodawcy w Polsce w zakresie zysków jakie będą realizowane w Oddziale. Jak wspomniano powyżej Kancelaria prowadzi już oddziały w kilku krajach i nie ma między nimi ujednoliconego podejścia w zakresie opodatkowania zysków z działalności w danym kraju. Różnice w zasadach opodatkowania wynikają z faktu, iż Kancelaria jest w Austrii podmiotem transparentnym podatkowo, ale jednocześnie posiada osobowość prawną. W części krajów oznacza to, że podmiotami podatku dochodowego stają się w danym kraju wspólnicy Kancelarii, jednak z uwagi na fakt, iż w świetle prawa austriackiego Kancelaria posiada osobowość prawną część z państw uznaje, że oddział w danym państwie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W takim przypadku poszczególni wspólnicy nie są uznawani za podmioty podlegające opodatkowaniu w danym kraju.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, że 31 sierpnia 2023 roku skierował już podobne pytanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ("KIS"). Dyrektor KIS, pismem z 30 października 2023 (znak sprawy: 0114-KDIP2-1.4010.479.2023.2.JF, 0114-KDIP3-2.4011.775.2023.3.JK2, 0114-KDIP1-2.4012.383.2023.3.RST) odmówił wydania interpretacji podatkowej uznając, że A. nie spełnia wymogów podmiotu zainteresowanego. W tym zakresie w powołanym piśmie przedstawiono następującą argumentację:

"Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że:

a)Kancelaria działa w Austrii w formie prawnej odpowiadającej polskiej spółce komandytowej;

b)Kancelaria posiada w Austrii pełną osobowość prawną, taką jaką posiadają spółki kapitałowe;

c)Kancelaria nie posiada siedziby ani miejsca zarządu w Polsce, a jej miejsce siedziby zarządu znajduje się w Austrii.

W konsekwencji powyższego nie można uznać, że Kancelaria jest podatnikiem podatku CIT w Polsce na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, przepis ten dotyczy bowiem spółek komandytowych i komandytowo- akcyjnych z siedzibą lub miejscem zarządu w Polsce.

Jednocześnie:

a)Kancelaria posiada zarząd i siedzibę w Austrii;

b)Kancelaria nie jest jednak podmiotem nieposiadającym osobowości prawnej - Wnioskodawca posiada taka osobowość w rozumieniu regulacji austriackiego prawa cywilnego;

c)Zgodnie z przepisami austriackiego prawa podatkowego Kancelaria nie jest traktowana dla celów podatkowych jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych i nie podlega w Austrii opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Kancelaria jest dla celów podatku dochodowego podmiotem transparentnym podatkowego, a więc podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy Kancelarii, tj. B. (komplementariusz) oraz komandytariusze będący osobami fizycznymi, rezydentami podatkowymi w Austrii.

W świetle powyższego do Kancelarii nie będą miały zastosowania przepisy art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, przepis ten dotyczy bowiem spółek niemających osobowości prawnej, które jednak w swoim kraju są dla celów podatkowych traktowane tak jakby taką osobowość posiadały a w konsekwencji są podatnikami dla celów podatku dochodowego.

Tym samym Zainteresowanymi w przedmiotowej sprawie skutkami prowadzenia działalności gospodarczej przez Kancelarię w zakresie podatku dochodowego będą jej wspólnicy."

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie z niniejszym wnioskiem występuje wyłącznie Wnioskodawca, który jest wspólnikiem Kancelarii, a niniejsze zapytanie interpretacyjne nie obejmuje już pytania w zakresie podatku VAT. We wskazanym piśmie stwierdzono bowiem:

"Zatem: A. - Zainteresowany niebędący stroną postępowania nie mógłby zastosować się do wydanej interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Natomiast Pan D. - Zainteresowany będący stroną postępowania nie mógłby zastosować się do wydanej interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług. Bowiem wydana interpretacja w zakresie podatku od towarów i usług dotyczyłaby tylko i wyłącznie Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania. Rozstrzygnięcie w zakresie pytania nr 4 tj. ustalenia czy Kancelaria i Oddział będą odrębnymi podatnikami nie wywołuje żadnych konsekwencji podatkowych po stronie Pana D. Zatem w analizowanej sprawie przedstawione zdarzenie przyszłe nie dotyczy wszystkich Zainteresowanych występujących z wnioskiem."

Pytania

1)Czy w świetle art. 1 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na fakt posiadania Oddziału Kancelaria będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce w zakresie dochodów, jakie będzie można na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przypisać do Oddziału jako zakładu (permanent establishment) jaki Kancelaria będzie miała w Polsce?

2)Czy, biorąc pod uwagę, że Kancelaria jest podmiotem transparentnym podatkowo w Austrii, ale jednocześnie podmiotem posiadający osobowość prawną i będącym austriackim przedsiębiorcą, Oddział Kancelarii będzie kreował dla Wnioskodawcy w Polsce zakład w rozumieniu art. 5 Polsko Austriackiej Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z tytułu działalności którego Wnioskodawca miałby być opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce?

3)Czy dokonywane przez Oddział wypłaty na rzecz Kancelarii z tytułu przekazywanych do Oddziału świadczeń rzeczowych czy usług, a także wypłaty zrealizowanego przez Oddział zysku czy też wypłaty bieżących nadwyżek finansowych będą obciążone w Polsce podatkiem u źródła?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast na pytanie nr 2 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Z uwagi na fakt posiadania Oddziału Kancelaria, która posiada w Austrii osobowość prawną, będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce w zakresie dochodów, jakie będzie można przypisać do działalności Oddziału na podstawie art. 3 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad 3

Z uwagi na fakt, iż Kancelaria i Oddział to w istocie jedna i ta sama jednostka, tj. Oddział nie będzie posiadał osobowości prawnej odrębnej od osobowości prawnej Kancelarii oraz Oddział nie będzie w stosunku do Kancelarii odrębnym podatnikiem (podatnikiem podatku dochodowego w Polsce będzie Kancelaria) dokonywane przez Oddział płatności na rzecz Kancelarii będą miały charakter rozliczeń wewnętrznych w stosunku do których nie będą znajdowały zastosowania przepisy Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące obowiązku poboru podatku u źródła.

UZASADNIENIE

Ad 1

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako "Ustawa o CIT") podatnikami tego podatku są osoby prawne oraz spółki kapitałowe w organizacji. Zgodnie natomiast z ust. 2 przepisy mają również zastosowanie do opodatkowania jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, w wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem tych wskazanych w ust. 1 i 3.

Artykuł 1 ust. 3 Ustawy o CIT dokonuje dalszego rozszerzenia katalogu podmiotów, które są podatnikami podatku CIT. W kategorii tej znalazły się między innymi spółki komandytowe i komandytowo akcyjne mające zarząd lub siedzibę na terytorium Polski (art. 1 ust. 3 pkt. 1 Ustawy o CIT), ale również spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym niż Polska państwie, jeśli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania - art. 1 ust. 3 pkt 2 Ustawy o CIT.

a)Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że:

b)Kancelaria działa w Austrii w formie prawnej odpowiadającej polskiej spółce komandytowej;

c)Kancelaria posiada w Austrii pełną osobowość prawną, taką jaką posiadają spółki kapitałowe;

d)Kancelaria nie posiada siedziby ani miejsca zarządu w Polsce, a jej miejsce siedziby i zarządu znajduje się w Austrii.

W konsekwencji powyższego nie można uznać, że Kancelaria jest podatnikiem podatku CIT w Polsce na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, przepis ten dotyczy bowiem spółek komandytowych i komandytowo- akcyjnych z siedzibą lub miejscem zarządu w Polsce.

Jednocześnie:

a)Kancelaria posiada zarząd i siedzibę w Austrii;

b)Kancelaria nie jest jednak podmiotem nieposiadającym osobowości prawnej - Wnioskodawca posiada taka osobowość w rozumieniu regulacji austriackiego prawa cywilnego;

c)Zgodnie z przepisami austriackiego prawa podatkowego Kancelaria nie jest traktowana dla celów podatkowych jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych i nie podlega w Austrii opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Kancelaria jest dla celów podatku dochodowego podmiotem transparentnym podatkowego, a więc podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy Kancelarii, tj. B. (komplementariusz) oraz komandytariusze będący osobami fizycznymi, rezydentami podatkowymi w Austrii.

W świetle powyższego do Kancelarii nie będą miały zastosowania przepisy art. 1 ust. 3 pkt 2 Ustawy o CIT, przepis ten dotyczy bowiem spółek niemających osobowości prawnej, które jednak w swoim kraju są dla celów podatkowych traktowane tak jakby taką osobowość posiadały a w konsekwencji są podatnikami dla celów podatku dochodowego.

Pomimo, że do Kancelarii nie znajdą zastosowania specyficzne przedstawione powyżej przepisy Ustawy o CIT dotyczące spółek komandytowych i komandytowo-akcyjnych związanych z miejscem ich siedziby/zarządu w Polsce czy też zagranicznych spółek osobowych, które w państwie swojej siedziby są podatnikami podatku dochodowego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Kancelaria będzie podatnikiem CIT w Polsce w związku z regulacjami art. 1 ust. 1 Ustawy o CIT. Kancelaria posiada bowiem osobowość prawną w Austrii. Art. 1 ust. 1 Ustawy o CIT stanowi o tym, że Ustawa o CIT reguluje zasady opodatkowania osób prawnych nie specyfikując czy chodzi tu o osoby prawne posiadające polską czy zagraniczną rezydencję podatkową. Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy o CIT wystarczy by dany podmiot miał osobowość prawną. W konsekwencji Kancelaria jako osoba prawna, pomimo iż dla celów podatkowych w Austrii nie jest podatnikiem podatku dochodowego, będzie takim podatnikiem CIT w Polsce. Podatnikami podatku dochodowego w Polsce nie będą natomiast wspólnicy Kancelarii. Dodatkowo również podatnikiem podatku CIT w Polsce nie będzie Oddział jako taki, lecz podatnikiem tym będzie Kancelaria, jako przedsiębiorca zagraniczny.

Zakres opodatkowania Kancelarii w Polsce jest określony w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT zgodnie z którym podatnicy, jeśli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko w zakresie dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

5) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

6) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

7) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Jak wynika z ww. przepisów Ustawy o CIT, uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT pojęcie to oznacza:

a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje - chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej. Siedziba Wnioskodawcy znajduje się na terytorium Austrii, dlatego też w sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Wiedniu 13 stycznia 2004r („UPO”) zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę 23 stycznia 2018 oraz przez Austrię 22 września 2017r. Stosownie do art. 5 ust. 1 i 2 UPO określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a)miejsce zarządu,

b)filię,

c)biuro,

d)zakład fabryczny,

e)warsztat oraz

f)kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zauważyć należy, że podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Co bardzo tu ważne wskazane powyżej przepisy UPO odwołują się do zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, a nie do zakładu zagranicznego podatnika. Zabieg ten należy uznać za celowy, bowiem w przypadku wielu krajów, tak jak ma to miejsce w Austrii, przedsiębiorca może być odrębną kategorią niż podatnik. Taka też sytuacja ma miejsce w przypadku austriackiej spółki komandytowej, która niewątpliwie jest przedsiębiorcą na gruncie austriackich przepisów prawa handlowego/gospodarczego, ale nie jest podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle powyższego, skoro oddział nie stanowi odrębnego od przedsiębiorcy (spółki) podmiotu, a art. 5 UPO posługuje się pojęciem zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, a nie zagranicznego podatnika, to w analizowanym przypadku podatnikiem podatku CIT w Polsce będzie Kancelaria. Pomimo iż w Austrii Kancelaria nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a podatnikami takim są jej wspólnicy to nie ma wątpliwości co do tego, że to Kancelaria jest przedsiębiorcą, a Oddział będzie działał w Polsce w zakresie tożsamym z zakresem przedsiębiorstwa Kancelarii.

Konsekwentnie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych ("PIT") w Polsce nie będzie Wnioskodawca, bowiem Wnioskodawca nie będzie prowadził w Polsce zakładu w rozumieniu art. 5 UPO. Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a Ustawy o PIT Wnioskodawca mógłby podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich przychodów, gdyby posiadał w Polsce centrum swoich interesów życiowych albo przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Ponieważ żadna z tych okoliczności nie ma miejsca w stosunku do Wnioskodawcy można co najwyżej rozpatrywać istnienie ograniczonego obowiązku podatkowego w świetle art. 3 ust. 2 Ustawy o PIT w związku z art. 3 ust. 2b Ustawy o PIT. Jednakże art. 4a Ustawy o PIT nakazuje stosować powyższe regulacje z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest austriackim rezydentem podatkowym, w tym przypadku, tak jak to ma miejsce w przypadku Kancelarii, właściwą umową będzie UPO. Zgodnie z postanowieniami Ustawy o PIT i UPO należałoby więc w pierwszej kolejności określić czy Oddział będzie stanowił zakład Wnioskodawcy w Polsce. Biorąc pod uwagę powyżej przeprowadzoną analizę, z której wynikało, że o zakładzie należy mówić w kontekście działalności przedsiębiorcy zagranicznego (którym jest Kancelaria), a nie podatnika, Odział nie będzie stanowił zakładu Wnioskodawcy w Polsce. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce w zakresie dochodów realizowanych za pośrednictwem Oddziału.

Podsumowując, pomimo że Kancelaria nie jest w Austrii podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych to z uwagi na Oddział, który zamierza otworzyć w Polsce oraz fakt, iż Kancelaria posiada osobowość prawną, A. będzie podatnikiem podatku CIT w Polsce. Działalność Oddziału będzie stanowiła zakład przedsiębiorcy zagranicznego jakim jest Kancelaria. A. będzie podatnikiem CIT w zakresie dochodów jakie będzie można przypisać działalności Oddziału. Jednocześnie ani Wnioskodawca, ani pozostali wspólnicy A. nie będą mieli w Polsce zakładu w rozumieniu UPO, w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

Ad. 3

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów. Tę samą stawkę podatku u źródła należy zastosować do płatności z tytułu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, tj. do płatności za świadczenia doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, usługi zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a więc w analizowanym przypadku z uwzględnieniem UPO.

Odrębne regulacje w zakresie poboru podatku u źródła zostały przez ustawodawcę przewidziane w art. 22 Ustawy o CIT, który dotyczy wypłaty dywidendy.

Z kolei, na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem: (1) udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji oraz (2) dochowania należytej staranności. Przekroczenie progu 2 000 000 zł wypłat na rzecz tego samego podatnika zagranicznego nakłada na polskiego podatnika dodatkowe wymogi dokumentacyjne oraz, co do zasady, zastosowanie tzw. mechanizmu pay-and-refund.

Jak wskazano powyższe przepisy Ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem regulacji umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania. Oznacza to, że w przedstawionym stanie faktycznym należy mieć na uwadze, że zyski zagranicznego przedsiębiorstwa jakim jest Kancelaria będą podlegały opodatkowaniu w Polsce z uwagi na zakład jaki zostanie ustanowiony w Polsce po rejestracji Oddziału. Kancelaria stoi jednak na stanowisku, że ani przepisy Ustawy o CIT ani przepisy UPO nie kreują odrębnej podmiotowości prawno- podatkowej Oddziału. Konstrukcja zagranicznego oddziału osoby prawnej (zakładu), powinna być rozpatrywana, jako pojęcie abstrakcyjne. Pojęcie to wyznacza jedynie zakres obowiązków podatkowych danego podmiotu zagranicznego z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego nie powoduje powstania nowego (odrębnego) podmiotu podatkowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w tym państwie. Zakład bowiem nie jest i nie może być odrębnym podmiotem na gruncie prawno-podatkowym, ponieważ takim podmiotem jest przedsiębiorca zagraniczny, który jedynie prowadzi w danym państwie działalność za pośrednictwem zakładu. Podatnikiem w istocie nadal pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, czyli Kancelaria, i podlega on opodatkowaniu w państwie położenia zakładu, ale wyłącznie od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je za pośrednictwem zakładu.

Oddziałowi nie będzie można zatem przypisać bytu niezależnego od Kancelarii. Oddział będzie stanowił jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część Kancelarii, tj. przedsiębiorstwa zagranicznego prowadzącego działalność na terytorium Polski. Oznacza to, iż pomimo swojej odrębności w stosunku do podmiotu zagranicznego (Kancelarii), Oddział na gruncie Ustawy o CIT nie będzie samodzielnym podmiotem. Charakter odrębności Oddziału ma wyłącznie charakter organizacyjny i majątkowy.

Tym samym, zdaniem Kancelarii wzajemne rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Kancelarią będą miały charakter rozliczeń wewnętrznych, które nie wywołują żadnych skutków na gruncie Ustawy o CIT, pomimo że ich skutki powinny znaleźć odzwierciedlenie w ewidencji rachunkowej Oddziału. Innymi słowy, w wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Kancelarią a Oddziałem nie może dojść ani do powstania przychodów, o których mowa w art. 21 i 22 Ustawy o CIT. Rozliczenia te wymagają istnienia dwóch odrębnych podmiotów, dwóch odrębnych podatników, a w przypadku dywidendy, o której mowa w art. 26 Ustawy o CIT, również odpowiedniego stosunku udziałowego w relacji spółka matka-spółka córka, z czym nie będziemy mieli do czynienia w relacji Kancelaria i Oddział.

Powyższe stanowisko w kwestii braku odrębności zakładu (oddziału) od podmiotu macierzystego oraz braku jego podmiotowości prawnej, a tym samym, wewnętrznego charakteru wzajemnych rozliczeń między oddziałem a centralą i braku obowiązku poboru podatku u źródła zostało potwierdzone w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Takie stanowisko zostało wyrażone przez organy podatkowe m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 stycznia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.519.2018.1.AJ),
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 maja 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.48.2017.1.KP),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-453/16-2/SK),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 lutego 2016 r. (sygn. IPPB5/4510-1077/15-2/IŚ),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2015 r. (sygn. IPPB5/4510-71/15-2/IŚ).

W konsekwencji, przesunięcie środków finansowych pomiędzy Kancelarią a Oddziałem prowadzącym działalność w Polsce, nie doprowadzi do powstania przychodu CIT w Polsce dla Oddziału. Tak samo jak przesunięcie środków z Oddziału do Kancelarii nie spowoduje obowiązku z zakresie podatku u źródła po stronie Kancelarii w Polsce. Skoro Oddział będzie jedynie organizacyjnie wyodrębnioną częścią działalności podmiotu zagranicznego (Kancelarii) i nie będzie posiadał odrębnej osobowości prawnej, należy uznać, iż przepływ środków finansowych pomiędzy Kancelarią a Oddziałem ma charakter czysto techniczny i w istocie stanowi operację przeprowadzoną w ramach jednego podmiotu.

Powyższe potwierdza również fakt, że z punktu prawnego nie jest możliwe dokonanie skutecznej czynności prawnej pomiędzy spółką macierzystą, a jej zakładem. Zawarcie umowy (dokonanie transakcji) wymaga bowiem złożenia zgodnych oświadczeń woli przez co najmniej dwie strony, tj. dwa odrębne podmioty, co w analizowanej sprawie nie mogłoby mieć miejsca. W praktyce więc, w przedstawionym stanie faktycznym, z cywilnoprawnego punktu widzenia nie istnieje możliwość identyfikacji dwóch stron umowy/czynności, bowiem przesunięcie środków pieniężnych odbywa się w ramach jednego podmiotu i ma charakter czysto techniczny.

Na prawidłowość powyższego stanowiska wskazuje interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 kwietnia 2019 sygn. 0111-KDIB1-2.4010.60.2019.2.DP, w której stwierdzono:

"Pojęcie "zakład" jest pojęciem abstrakcyjnym, które oznacza pewien zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, nie powoduje jednak powstania nowego bytu podatkowego (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład, choć tylko od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je dzięki temu zakładowi.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że utworzenie na terytorium Polski zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w Polsce. Jak wspomniano wyżej, zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny. Posiadający siedzibę w Polsce Oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do Spółki macierzystej, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną jej część.

Istnienie w Polsce zakładu hiszpańskiej Spółki macierzystej powoduje opodatkowanie zysków zakładu, tj. Oddziału (Wnioskodawcy) na zasadach przewidzianych w polskich przepisach podatkowych. Jednak finansowe rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy Spółką macierzystą mającą siedzibę w Hiszpanii a jej zakładem (Oddziałem) położonym w Polsce nie wywołują skutków podatkowych w podatku dochodowym, mimo że tego rodzaju operacje winny znaleźć stosowne odzwierciedlenie w ewidencji księgowej Oddziału.

Zgodnie bowiem z pkt 28 Komentarza do art. 7 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (wersja od 15 lipca 2014 r., dalej: "Komentarz") "fikcja odrębnego i niezależnego przedsiębiorstwa przewidziana w ustępie 2 jest ograniczona do określenia zysków, które można przypisać zakładowi. Nie rozciąga się ona na stworzenie hipotetycznego dochodu przedsiębiorstwa, który umawiające się państwo może opodatkować jako taki na podstawie swojego prawa wewnętrznego (...)".

Komentarz nakazuje traktować transakcje pomiędzy spółką a jej zakładem jako "transakcje wewnętrzne" (por. pkt 28 i pkt 30 Komentarza do art. 7).

Wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką macierzystą a Oddziałem (czyli pomiędzy spółką i jej zakładem) dokonywane są w ramach jednego podmiotu. W wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy tymi jednostkami nie może zatem dojść ani do powstania przychodu, ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo, bowiem nie generują zysku, a ustalają jedynie sposób jego podziału pomiędzy Spółką macierzystą i Oddziałem.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nie jest on zobowiązany do poboru i zapłaty podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych na rzecz Spółki macierzystej od zdeponowanych przez nią depozytów w Oddziale."

Mając na uwadze powyższe Kancelaria stoi na stanowisku, że jej polski Oddział nie będzie zobowiązany do poboru podatku u źródła od płatności jakie będą dokonywane z rachunków bankowych Oddziału na rachunki bankowe Kancelarii. Dotyczy to zarówno wewnętrznych rozliczeń za świadczenia jakie Kancelaria będzie dokonywała na rzecz Oddziału jak i również płatności z tytułu wypłaty zysków wypracowanych przez Oddział, które zresztą wcześniej będą opodatkowane podatkiem CIT w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• z uwagi na fakt posiadania Oddziału Kancelaria będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce w zakresie dochodów, jakie będzie można na podstawie art. 3 ust. 3 pkt. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przypisać do Oddziału jako zakładu (permanent establishment) jaki Kancelaria będzie miała w Polsce - jest nieprawidłowe;
• dokonywane przez Oddział wypłaty na rzecz Kancelarii z tytułu przekazywanych do Oddziału świadczeń rzeczowych czy usług, a także wypłaty zrealizowanego przez Oddział zysku czy też wypłaty bieżących nadwyżek finansowych nie będą obciążone w Polsce podatkiem u źródła - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad 1

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: "ustawa o CIT"):

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

W myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez spółkę, należy również rozumieć spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przedmiotem Pana wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy w świetle art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na fakt posiadania Oddziału, Kancelaria będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce w zakresie dochodów, jakie będzie można na podstawie art. 3 ust. 3 pkt. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przypisać do Oddziału jako zakładu (permanent establishment) jaki Kancelaria będzie miała w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że jest Pan jednym ze wspólników A. (Kancelarii) i posiada status komandytariusza. A. działa w Austrii w formie spółki Kommanditgesellschaft odpowiadającej formie prawnej polskiej spółki komandytowej. Kancelaria jest osobową spółką austriackiego prawa handlowego, przedsiębiorcą w zakresie prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. W odróżnieniu jednak od tego jak ma to miejsce w Polsce A. jest osobą prawną, taką jak na przykład spółka z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółka akcyjna. Kancelaria posiada zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych, jednak jest to zdolność szersza niż tzw. ułomna osobowość prawna, jaką posiadają polskie spółki komandytowe. Osobowość prawna Kancelarii w praktyce oznacza to, że Kancelaria może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, czyli na przykład zatrudniać pracowników, nabywać nieruchomości, być stroną umowy pożyczki, ale również występować jako strona w postepowaniach sądowych. Występowanie jako strona w postępowaniach sądowych odróżnia Kancelarię od polskiej spółki komandytowej, która posiada zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań, jednak nie może być stroną postępowania przed sądem. Ta "rozszerzona" zdolność prawna Kancelarii przesądza o tym, że na gruncie austriackich przepisów kodeksu cywilnego i kodeksu spółek handlowych A. traktowane jest jak podmiot posiadający osobowość prawną.

Organizacja działalności A. w formie odpowiadającej polskiej spółce komandytowej oznacza, że na gruncie austriackich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Kancelaria jest podmiotem transparentnym podatkowo. W związku z tym A. nie płaci w Austrii podatku dochodowego od osób prawnych, a w zakresie osiągniętego przez A. w danym roku podatkowym dochodu podatnikami podatku dochodowego są B (komplementariusz) oraz osoby fizyczne - komandytariusze, w zakresie przypisanego im udziału w zysku (udziału w kosztach i przychodach). Miejsce siedziby i zarządu Kancelarii znajduje się w Austrii.

Biorąc powyższe pod uwagę, nie można uznać, że Kancelaria jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, przepis ten dotyczy bowiem spółek komandytowych i komandytowo - akcyjnych z siedzibą lub miejscem zarządu w Polsce.

Ponadto, powyższe uzasadnia także obowiązujący w niezmienionej formie art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, z którego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Powyższy przepis powoduje objęcie opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych także spółek komandytowych z siedzibą i zarządem w innym państwie niż Polska pod warunkiem, że zgodnie z przepisami prawa podatkowego państwa siedziby tych spółek są one traktowane jako osoby prawne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z opisu zdarzenia wynika jednak, że Kancelaria, która na gruncie austriackich przepisów kodeksu cywilnego i kodeksu spółek handlowych traktowana jest jak podmiot posiadający osobowość prawną, zgodnie z przepisami austriackiego prawa podatkowego nie jest traktowana dla celów podatkowych jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych i nie podlega w Austrii opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Kancelaria jest dla celów podatku dochodowego podmiotem transparentnym podatkowego, a więc podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy Kancelarii, tj. komplementariusz będący spółką o ograniczonej odpowiedzialności prawnej oraz komandytariusze będący osobami fizycznymi, rezydentami podatkowymi w Austrii.

Tym samym, mając na uwadze przepisy prawa oraz opis sprawy, wskazać należ, iż związku z utworzonym oddziałem austriackiej spółki komandytowej na terytorium Polski, opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce podlegać będą jej wspólnicy stosownie do posiadanego prawa do udziału w jej zyskach, stratach.

Zatem, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 3

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 1 i 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisach tych, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Przy czym, stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Stosownie natomiast do art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Według art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Polski regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W analizowanej sprawie zastosowanie znajdą przepisy umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 z późn. zm., dalej: "UPO"), zmienionej Protokołem podpisanym w Warszawie dnia 4 lutego 2008 r. (dalej: "Protokół zmieniający"), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Rzeczpospolitą Polską oraz Republikę Austrii dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: "Konwencja MLI").

Dla określenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, ważne jest ustalenie formy prowadzenia przez podmioty zagraniczne działalności w Polsce, tj. czy działalność tych podmiotów prowadzona jest w Polsce za pośrednictwem zakładu.

W myśl art. 4a pkt 11 ustawy o CIT:

Ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie - oznacza to:

a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Stosownie do art. 5 ust. 1 UPO:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 UPO:

Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a)siedzibę zarządu,

b)filię,

c)biuro,

d)fabrykę,

e)warsztat,

f)kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Na mocy art. 7 ust. 2 UPO:

Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Z kolei na podstawie art. 7 ust. 3 UPO:

Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.

Stosownie do treści art. 7 ust. 4 UPO:

Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, to postanowienia ustępu 2 nie wykluczają ustalenia przez to Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób stosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z zasadami zawartymi w tym artykule.

Pojęcie „zakład” jest pojęciem abstrakcyjnym, które oznacza pewien zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, nie powoduje jednak powstania nowego bytu podatkowego (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład, choć tylko od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je dzięki temu zakładowi.

Kwestie związane z funkcjonowaniem zakładu podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2022, poz. 470 ze zm.).

Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności (o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej), tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski. Przez oddział rozumie się wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności (art. 3 pkt 4 ww. ustawy). Z powołanych powyżej przepisów wynika, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada odrębnej osobowości (podmiotowości) prawnej, a źródłem jego aktywności jest osobowość prawna przedsiębiorcy zagranicznego.

Natomiast, zgodnie z pkt 28 Komentarza do art. 7 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (wersja od 15 lipca 2014 r., dalej: „Komentarz”), „fikcja odrębnego i niezależnego przedsiębiorstwa przewidziana w ustępie 2 jest ograniczona do określenia zysków, które można przypisać zakładowi. Nie rozciąga się ona na stworzenie hipotetycznego dochodu przedsiębiorstwa, który umawiające się państwo może opodatkować jako taki na podstawie swojego prawa wewnętrznego (…)”.

Komentarz nakazuje traktować transakcje pomiędzy spółką a jej zakładem jako „transakcje wewnętrzne” (por. pkt 28 i pkt 30 Komentarza do art. 7).

Wzajemne rozliczenia pomiędzy spółką macierzystą a Oddziałem (zakładem) dokonywane są w ramach jednego podmiotu. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo, bowiem nie generują zysku, a ustalają jedynie sposób jego podziału pomiędzy spółką macierzystą i Oddziałem (zakładem). Tym samym, takie płatności nie mogą stanowić wypłat generujących po stronie oddziału powstanie obowiązków płatnika podatku u źródła z art. 26 ustawy o CIT.

Zestawiając wyżej przytoczone regulacje dotyczące opodatkowania podatkiem u źródła oraz przepisy odnoszące się do statusu prawnego i podatkowego Oddziału (zakładu), należy stwierdzić, że przepisy art. 21 ust. 1, art. 22 i art. 26 ustawy o CIT, nie znajdą zastosowania w odniesieniu do wypłat dokonywanych przez Oddział na rzecz Kancelarii. Oddział nie jest odrębnym przedsiębiorcą, ani odrębnym podatnikiem CIT. Oddział jest bowiem wewnętrzną jednostką wydzieloną w strukturze Spółki, a nie samodzielnym podmiotem.

Tym samym, od dokonywanych przez Oddział wypłat na rzecz Kancelarii z tytułu przekazywanych do Oddziału świadczeń rzeczowych czy usług, a także wypłaty zrealizowanego przez Oddział zysku czy też wypłaty bieżących nadwyżek finansowych, Oddział nie będzie zobowiązany do pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. Wydana interpretacja dotyczy tylko Pana sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie mogą być na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrywane.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Pana w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).