Opłaty ponoszone na gruncie Umowy Mobilnej nie stanowią płatności objętych katalogiem usług wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy za korzystanie z oprogramowania za pomocą sprzętu B. są objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
• czy opłaty ponoszone w związku z dostępem do sieci B. na gruncie Umowy Dostępu są objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
• czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy Wspomagającej stanowią płatności objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
• czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy Mobilnej stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2024 roku wpłynął Państwa wniosek z 14 lutego 2024 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy ponoszone przez Państwa opłaty są objęte katalogiem usług, o których w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, bankiem krajowym, prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.; dalej: „Prawo bankowe”), polskim rezydentem podatkowym. Bank wchodzi w skład grupy, której jednostką dominującą jest A. AG (z siedzibą (…) dalej: „A.”), tj. podmiot powiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Począwszy od 1 stycznia 2024 r. Wnioskodawca należy do Podatkowej Grupy Kapitałowej (…), w której skład, oprócz Wnioskodawcy (jako spółki dominującej), wchodzą także (…) (jako spółki zależne).

Wnioskodawca pragnie na wstępie podkreślić, że opisywane poniżej umowy i usługi, które stanowią przedmiot zapytania, tworzą stosunkowo złożoną sieć powiązań, ich realizacja jest ze sobą ściśle powiązana. Dopiero uwzględnienie wszystkich czterech umów pozwala, w ocenie Wnioskodawcy, na zrozumienie istoty nabywanych przez Bank usług oraz adekwatne przedstawienie ich charakteru i zakresu.

Umowa

Bank zawarł z B. L.P z siedzibą w (…) (dalej: „B”) umowę licencji i najmu sprzętu (ang. „(…)”, dalej jako „Umowa”).

B. jest spółką działającą w formie „Limited Partnership” zarejestrowaną w (…). B. działa w branży (…). Prowadzi działalność polegającą na (…). Umowy pomiędzy Bankiem i B. zawierane są na określony czas, zazwyczaj na dwuletnie okresy, ale przewidują automatyczne przedłużenie na kolejny okres w sytuacji, gdy żadna ze stron nie dokona wypowiedzenia umowy.

Na mocy Umowy, B. zobowiązuje się dostarczyć Wnioskodawcy usługi, które obejmują niewyłączną i nieprzenoszalną licencję na korzystanie z oprogramowania, danych i sprzętu Spółki. Bank uzyskuje ograniczoną licencję na oprogramowanie, za pomocą którego B. udostępnia notowania, dane oraz informacje z rynków finansowych, a także platform obrotu papierami wartościowymi.

Podstawowym celem Umowy jest umożliwienie Bankowi korzystania z danych udostępnianych za pomocą oprogramowania dostarczanego przez Spółkę. Dokonuje się tego za pośrednictwem dedykowanych komputerów (tzw. terminali), tj. na potrzeby korzystania z udostępnianego oprogramowania, B. wynajmuje Bankowi terminale, za pomocą których pracownicy Banku mogą połączyć się z siecią B. i uzyskać dostęp do pożądanych informacji, danych, notowań i serwisów dotyczących instrumentów finansowych notowanych na wybranych rynkach finansowych. Dodatkowo, istnieje możliwość uzyskania dostępu do bieżących notowań instrumentów. Dostęp do usługi jest przypisany do konkretnego stanowiska (terminala) i użytkownika (pracownika Wnioskodawcy), co wymaga notyfikacji u B. Możliwość dostępu do informacji umieszczanych w oprogramowaniu za pośrednictwem innego sprzętu jest możliwa na gruncie odrębnej umowy, której treść nie jest objęta przedmiotem niniejszego wniosku.

Oprogramowanie oraz terminal umożliwiające podgląd informacji publikowanych przez B. mogą być używane wyłącznie w celach działalności gospodarczej Wnioskodawcy i nie mogą być modyfikowane, kopiowane, rozpowszechniane ani dystrybuowane w żaden sposób.

Ponadto, jak wskazuje Umowa, Licencjodawca ma prawo do weryfikacji legalności korzystania z usługi i nie udziela żadnej wyraźnej ani dorozumianej gwarancji co do rezultatów, jakie Licencjobiorca lub inni mają osiągnąć w związku z korzystaniem z usług lub sprzętu, za pomocą którego świadczone są usługi, i nie ma wyraźnych lub dorozumianych gwarancji zbywalności lub przydatności do określonego celu lub wykorzystania. Informacje i dane zawarte w tych usługach pochodzą ze źródeł uznanych za wiarygodne, ale Licencjodawca i jego dostawcy nie gwarantują poprawności lub kompletności jakichkolwiek programów, danych lub innych informacji dostarczonych w związku z usługami.

Umowa nie przenosi (nie przyznaje) jakichkolwiek praw autorskich na Wnioskodawcę.

Umowa 2

Wnioskodawca zawarł również odrębną umowę z C. L.P. (dalej „C.") z siedzibą w (…) , zgodnie z którą C. zapewnia dostęp do sieci B. i inne niezbędne oprogramowanie oraz sprzęt, bez których dostęp do wspomnianego serwisu uzyskiwanego na gruncie Umowy byłby niemożliwy z przyczyn technicznych (dalej „Umowa Dostępu”). Obejmuje to w szczególności korzystanie z przepustowości sieci wewnętrznej i zewnętrznej, z której korzysta B., czyli połączenia sieciowego z infrastrukturą dostawcy. Opłata wynikająca z tej umowy dotyczy wykorzystania (zajęcia) infrastruktury B. (w szczególności wykorzystania przepustowości sieci), niemniej na jej gruncie Bankowi nie przysługują żadne prawa dotyczące korzystania z konkretnych urządzeń, serwerów, routerów lub innych elementów takiej infrastruktury. Celem tej usługi jest zapewnienie Bankowi dostępu do określonej w Umowie Dostępu przepustowości sieci, która jest ograniczona i podzielona pomiędzy wszystkich kontrahentów korzystających z sieci B., w związku z czym C. wymaga od kontrahentów zadeklarowania, jakiej przepustowości oczekują oraz poniesienia odpowiedniej opłaty.

Umowa 3

W celu uzyskania możliwości rozszerzenia zakresu danych udostępnianych na gruncie Umowy, Wnioskodawca zawarł drugą umowę (dalej: „Umowa Wspomagająca”) z C., zgodnie z którą C. zapewnia usługę, oprogramowanie i sprzęt składające się z niewyłącznej i niezbywalnej licencji na korzystanie z danych, o które Bank każdorazowo żąda zgodnie z tą umową i w okresie jej obowiązywania.

Usługa (…) nabywana na gruncie Umowy Wspomagającej daje Bankowi opcję zakupu ograniczonej licencji dającej wgląd do dokładnych danych dotyczących konkretnych papierów wartościowych. Bank otrzymuje pełną swobodę wyboru dostępu do informacji obejmujących notowania, wskaźniki finansowe, dane fundamentalne oraz analizy dotyczące różnych instrumentów finansowych, takich jak akcje, obligacje, indeksy i inne aktywa. Dzięki tej usłudze, Bank może dostosowywać swoje preferencje danych do swoich aktualnych potrzeb. W ramach Umowy Wspomagającej, Bank otrzymuje możliwość szybkiego uzyskania istotnych informacji na temat konkretnych papierów wartościowych, co wspomaga procesy podejmowania decyzji inwestycyjnych i analizy rynku finansowego.

Bank zobowiązany jest korzystać z usług świadczonych przez B. wyłącznie na własny użytek i korzyść, a nie w celu odsprzedaży lub innego przeniesienia lub zbycia jakiejkolwiek innej osobie lub podmiotowi lub na ich rzecz. Zgodnie z Umową Wspomagającą, licencjobiorca (tj. Bank), w ramach i w zwykłym toku swojej działalności, w celu wspierania podstawowej działalności licencjobiorcy, może wykorzystywać i rozpowszechniać wśród swoich klientów i potencjalnych klientów ograniczoną ilość danych bezpośrednio związanych z rodzajem i zakresem relacji między takim klientem a licencjobiorcą. Jednak licencjobiorca (tj. Bank) nie może wykorzystywać ani rozpowszechniać danych w jakikolwiek sposób, który mógłby sprawić, że informacje tak wykorzystane lub rozpowszechnione, w wyłącznej ocenie licencjodawcy dokonanej w dobrej wierze, stałyby się źródłem lub substytutem danych, które w innym przypadku musiałyby zostać dostarczone przez licencjodawcę lub jego podmioty powiązane lub byłyby dostępne u licencjodawcy lub jego podmiotów powiązanych.

Zgodnie z Umową Wspomagającą, Bank nie może wykorzystywać, przekazywać ani zbywać danych ani danych wynikowych w jakikolwiek sposób, który mógłby konkurować z działalnością C. lub podmiotów powiązanych z C.

Umowa Wspomagająca nie przenosi (nie przyznaje) jakichkolwiek praw autorskich na Wnioskodawcę.

Umowa 4

W celu sprawniejszej realizacji podstawowych usług przez B. (dostępu do danych), Wnioskodawca zawarł trzecią umowę (dalej: „Umowa Mobilna”) z C. z siedzibą w (…) na usługi (…). Na gruncie Umowy Mobilnej, Wnioskodawca otrzymuje rodzaj dodatkowego dostępu (licencji) przyznawanego dla wybranego użytkownika platform B. pozwalający na uzyskanie wglądu do danych finansowych z każdego komputera i urządzenia mobilnego za pośrednictwem terminala dostępnego przez stronę internetową i aplikację mobilną. Dostęp do serwisu informacyjnego możliwy jest wtedy wyłącznie poprzez standardowy niepowtarzalny login i hasło uprawnionego użytkownika oraz bezpieczne urządzenie identyfikacyjne.

Wnioskodawca uzyskuje dostęp do usług za pośrednictwem (…) korzystając z oprogramowania C. (każdy z nich zwany jest „Punktem Dostępu”). Wnioskodawca powiadamia C. o lokalizacjach komputerów lub stacji roboczych, za pośrednictwem których uprawniony użytkownik (…) może uzyskać dostęp do usług po zainstalowaniu takiego oprogramowania oraz każdorazowo na żądanie.

Każdy Punkt Dostępu danego dozwolonego użytkownika będzie upoważniony do otrzymywania tych samych funkcjonalności, które są dostępne dla każdego innego Punktu Dostępu takiego uprawnionego użytkownika, z wyłączeniem wyjątkowych sytuacji określonych przez dostawcę.

Każdorazowo według uznania C. może on zezwolić uprawnionym użytkownikom na dostęp do danych przez (…) za pośrednictwem dodatkowych Punktów Dostępu opartych na oprogramowaniu lub za pośrednictwem internetu (np. przez aplikację mobilną lub przeglądarkę stron na komputerze).

C. nie zezwala na udostępnianie, przełączanie ani powielanie (…) między co najmniej dwiema osobami ani na korzystanie z usług jednocześnie z co najmniej dwóch urządzeń, komputerów, stacji roboczych lub lokalizacji. Bank nie może przenosić, modyfikować, łączyć, kopiować, emitować, powielać, portować ani w inny sposób wykorzystywać ani przenosić usług lub ich części z jakimkolwiek innym sprzętem, siecią lub oprogramowaniem, co do którego C., w swoim wyłącznym osądzie wyrażonym w dobrej wierze, stwierdzi, że ingeruje lub może ingerować lub zakłócać wykonywanie usług lub jakiejkolwiek ich części. Na żądanie C., Bank niezwłocznie powiadomi C. na piśmie o każdym takim sprzęcie, sieci i oprogramowaniu.

Bank może korzystać z usług wyłącznie do swoich wewnętrznych celów biznesowych i nie może korzystać z usług do żadnych celów deweloperskich ani do opracowywania jakichkolwiek aplikacji, oprogramowania, ani na inne sposoby, które mogłyby w jakikolwiek sposób zakłócać lub wpływać na świadczenie usług lub ich części, chyba że w zakresie, na jaki C. może wyraźnie zezwolić na to na podstawie odrębnej licencji rozwojowej z Bankiem.

C. nie udziela żadnej wyraźnej ani dorozumianej gwarancji co do rezultatów, jakie licencjodawca lub inni mają osiągnąć w związku z korzystaniem z usług lub sprzętu, za pomocą którego świadczone są usługi, i nie ma wyraźnych lub dorozumianych gwarancji zbywalności lub przydatności do określonego celu lub wykorzystania. Informacje i dane zawarte w usługach pochodzą ze źródeł uznanych za wiarygodne, ale C. i jego dostawcy nie gwarantują poprawności lub kompletności jakichkolwiek programów, danych lub innych informacji dostarczonych w związku z usługami.

Opłaty

Na gruncie Umowy, Bank ponosi opłaty za korzystanie z oprogramowania oraz terminala B. (tj. za możliwość korzystania z oprogramowania, danych i sprzętu). Umożliwienie dalszego dostępu do bieżących notowań (w czasie rzeczywistym) może być dodatkowo płatne, również na gruncie innych umów. Opłaty, co do zasady, są miesięczne.

Na gruncie Umowy Dostępu, Bank ponosi opłaty za dostęp do sieci o określonej przepustowości (np. 10Mb, 50Mb). Opłata miesięczna jest naliczana w sposób zryczałtowany w zależności od ilości wykorzystywanych terminali (urządzeń) przez Wnioskodawcę oraz zadeklarowanej wymaganej przepustowości.

Na gruncie Umowy Wspomagającej Bank ponosi opłaty związane z uzyskaniem dostępu w zależności od konkretnych danych, które zdecyduje się nabyć w danym okresie. Opłaty dotyczą niewyłącznej i niezbywalnej licencji na korzystanie z konkretnych danych, tj. analiz dotyczących zindywidualizowanego papieru wartościowego.

Na gruncie Umowy Mobilnej Bank ponosi opłaty za Punkt Dostępu. Opłata miesięczna jest naliczana w zależności od ilości wykorzystywanych dostępów przez Wnioskodawcę.

Realizując obowiązek z przepisu art. 14b par. 3a Ordynacji Podatkowej, Wnioskodawca wskazuje dane identyfikujące podmioty które mają miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: (…).

Pytania

1)Czy w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, opłaty ponoszone na gruncie Umowy za korzystanie z oprogramowania za pomocą sprzętu B. są objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?

2)Czy w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, opłaty ponoszone w związku z dostępem do sieci B. na gruncie Umowy Dostępu są objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?

3)Czy w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, opłaty ponoszone na gruncie Umowy Wspomagającej stanowią płatności objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?

4)Czy w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, opłaty ponoszone na gruncie Umowy Mobilnej stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1. Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty ponoszone na gruncie Umowy za korzystanie z oprogramowania za pomocą sprzętu B. nie stanowią płatności objętych katalogiem z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad 2. Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty ponoszone w związku z dostępem do sieci B. na gruncie Umowy Dostępu nie stanowią płatności objętych katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad 3. Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty za korzystanie z danych na gruncie Umowy Wspomagającej nie stanowią płatności objętych katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad 4. Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty ponoszone na gruncie Umowy Mobilnej nie stanowią płatności objętych katalogiem usług z przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Część ogólna

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, opodatkowaniu 20% podatkiem u źródła (dalej: „WHT”) podlega wypłata z Polski na rzecz nierezydenta przychodów z tytułów:

• praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw,
• należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego,
• za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego,
• za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu („UPO”), których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Należy zwrócić uwagę, iż przepisy tych umów definiujące pojęcie należności licencyjnych są przepisami szczególnymi w odniesieniu do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Analizując UPO, które zostały zawarte pomiędzy Polską a innymi państwami należy również zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji dotyczącej podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Modelowa Konwencja została wypracowana w drodze porozumienia przez wszystkie kraje wchodzące w skład OECD. W związku z tym, kraje członkowskie zobowiązały się do stosowania postanowień, które zostały w niej zawarte. Należy podkreślić, iż ani Modelowa Konwencja, ani Komentarz do niej nie stanowią źródła obowiązującego prawa, ale są wskazówką w jaki sposób interpretować zapisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Komentarz OECD wskazuje, że przy ocenie, czy można mówić o należności licencyjnej w kontekście oprogramowania, należy uwzględniać przede wszystkim zakres praw przysługujących licencjobiorcy. Jeżeli prawa te ograniczają się do kopiowania oprogramowania lub umożliwiają jedynie faktyczne korzystanie z programu zgodnie z jego przeznaczeniem, to opłaty za tego typu licencje nie powinny być uznawane za opłaty za należności licencyjne w rozumieniu Modelu Konwencji.

Taki rodzaj licencji określa się jako „licencja end-user”, i obejmuje on m.in. licencje, na podstawie których użytkownik nie jest upoważniony do:

• dalszego rozpowszechniania oprogramowania,
• udzielania dalszych sublicencji lub
• dokonywania modyfikacji oprogramowania tj., tworzenia nowych wersji, updatów, upgradów lub tworzenia tzw. patchy - poprawek.

Zgodnie z dominującym stanowiskiem organów podatkowych opłaty licencyjne wynikające z licencji na korzystanie z programu komputerowego przez końcowego użytkownika (end-user) nie są uznawane za należności licencyjne - jako nieznajdujące się w katalogu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), a przez to nie podlegają podatkowi u źródła niezależnie od postanowień UPO.

Ponadto, prawa do korzystania w ograniczonym zakresie z oprogramowania komputerowego (licencje end-user) nie mieszczą się w zakresie praw autorskich wymienionych w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2022.2509), zatem w wyniku nabycia takich praw nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych, ani do uprawnienia do korzystania z tego oprogramowania na którymkolwiek z pól eksploatacji określonych w tej ustawie. Konsekwentnie, przychody z tytułu opłat związanych z korzystaniem z licencji end-user nie są przychodami z praw autorskich, więc nie znajdują się w zakresie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Potwierdzenie szerokiej akceptacji stosowania koncepcji dotyczącej licencji end-user oraz faktu, że licencje end-user nie znajdują się w zakresie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT znajdujemy m.in. w poniższych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• z 26 października 2020 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.387.2020.1.AW;
• z 28 grudnia 2020 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.435.2020.2.BG;
• z 14 kwietnia 2021 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.25.2021.1.BG;
• z 28 lipca 2021 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.137.2021.2.OK;
• z 11 sierpnia 2021 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.202.2021.1.AP;
• z 26 września 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.431.2022.1.ES
• z 6 września 2022 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.414.2022.1.PC;
• z 12 czerwca 2023 r., nr 0111-KDWB.4010.9.2023.1.HK.

Przyjęcie stanowiska, że opłaty licencyjne wynikające z licencji na korzystanie z programu komputerowego przez końcowego użytkownika nie znajdują się w katalogu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, powoduje brak konieczności poboru WHT od płatności za licencje o charakterze płatności za używanie oprogramowania w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, tj. niezależnie od możliwości zastosowania UPO (zwolnienia z opodatkowania należności licencyjnych).

Ad 1.

W związku z faktem, że na gruncie Umowy, Bank jedynie korzysta z oprogramowania, do którego nie nabywa żadnych praw, a jedynie ograniczoną, niewyłączną i nieprzenoszalną licencję na korzystanie z oprogramowania oraz publikowanych przez B. danych, za pomocą dostarczanego terminala, to zdaniem Banku należy uznać, że jest to licencja end-user. Zdaniem Wnioskodawcy, takie płatności nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce, gdyż nie stanowią one należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ani żadnego innego świadczenia tam wymienionego lub podobnego.

Ponadto warto zaznaczyć, że istotą powyżej opisanych świadczeń nie jest terminal, a możliwość korzystania z publikowanych przez B. danych finansowych i oprogramowania udostępnianego przez Spółkę. Terminal jest jedynie odzwierciedleniem technicznej możliwości korzystania z tego oprogramowania w celu ograniczenia nieuprawnionego wykorzystania oprogramowania przez osoby nieupoważnione (z jednego terminala może korzystać tylko jeden pracownik w danym czasie, zatem wykorzystywana jest tylko jedna licencja). Istotą świadczenia nabywanego przez Bank nie jest sam terminal, ale dostęp do danych B., a udostępnienie sprzętu stanowi tu jedynie element pomocniczy w wykonaniu podstawowego świadczenia.

Ponadto, Umowa przewiduje jedną opłatę dotyczącą całości świadczeń, bez wyodrębnienia poszczególnych jej elementów. Wobec tego wszystkie ewentualne opłaty dotyczące korzystania ze sprzętu są uwzględnione w jednej płatności dotyczącej kompletnej usługi dostępu do danych za pośrednictwem B.

Zdaniem Banku, z tych względów, opłata na gruncie Umowy powinna być analizowana tylko jako opłata z tytułu korzystania z oprogramowania, a nie najmu sprzętu komputerowego, i w całości być objęta jednolitym reżimem podatkowym na gruncie podatku u źródła w Polsce.

Niemniej, nawet jeżeli uznać, że wynajem sprzętu komputerowego (terminala) stanowi odrębne świadczenie, to zdaniem Banku, przedmiotowy sprzęt zapewniony przez B. nie powinien stanowić urządzenia przemysłowego w rozumieniu ustawy o CIT, ponieważ sprzęt komputerowy wykorzystywany przez Bank nie stanowi urządzenia wykorzystywanego w przemyśle.

Jak wynika z orzecznictwa, „urządzenie przemysłowe” należy rozumieć jako składnik majątku pełniącego pomocniczą funkcję stricte w ramach procesu przemysłowego. W wyroku NSA z 5 czerwca 2018 r. sygn. II FSK 1477/16, urządzenie przemysłowe zostało zdefiniowane jako „urządzenie, które przeznaczone jest do wykorzystania w przemyśle i jego zastosowanie wiąże się z tą dziedziną. (...) Konstrukcja metalowa nie spełnia zadań przemysłowych, o ile nie jest powiązana z urządzeniem ściśle przemysłowym, biorącym udział w procesie produkcji. Przy kwalifikowaniu danego urządzenia istotne jest, aby dokonywać tego w oparciu o aspekt funkcjonalny. Nie ulega wątpliwości, że sprzęt wynajmowany przez spółkę, (...) w zakresie funkcjonalnym nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest przeznaczony do procesu produkcji”. W innym wyroku NSA podkreślił, że przy wykładni językowej art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie można pomijać przymiotnika „przemysłowy”, a więc „dotyczący przemysłu” (por. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt II FSK 1476/10). W ocenie Sądu ma on kluczowe znaczenie w przedmiotowej sprawie (zakaz wykładni per non est). Tożsame rozumienie zaprezentował NSA w wyroku z 19 kwietnia 2023 r. sygn. akt II FSK 2566/20, gdzie wskazał, że organ podatkowy, wbrew potocznemu znaczenia słowa „przemysłowy”, skoncentrował się jedynie na słowie „urządzenie” i wywiódł ze znaczenia tego wyrazu konsekwencje podatkowe. Dodatkowo, NSA w wyroku z dnia z 18 maja 2017 r., sygn. II FSK 1204/15, odnoszącym się do sprzętu komputerowego, wskazał że „wynajmowany przez Spółkę sprzęt nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest ze swej istoty przeznaczony do procesu masowej produkcji. Niewątpliwie każde urządzenie przemysłowe jest urządzeniem ułatwiającym pracę, ale nie każde urządzenie ułatwiające pracę jest urządzeniem przemysłowym”.

Takie rozumienie „urządzenia przemysłowego” jest powszechnie akceptowane przez sądy administracyjne, co zostało wyrażone m.in. w wyrokach:

• WSA w Łodzi z 14 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 141/21;
• WSA w Poznaniu z 2 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Po 89/21;
• WSA w Poznaniu z 30 września 2021 r., sygn. akt I SA/Po 96/21;
• NSA z 2 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1061/21;
• NSA z 19 stycznia 2022 r., sygn. akt II FSK 1273/19 oraz II FSK 1274/19.

Mając na uwadze powyższe stanowiska sądów administracyjnych, również Wnioskodawca uważa, że „urządzeniem przemysłowym” jest takie urządzenie, które przeznaczone jest do wykorzystania w przemyśle i jego zastosowanie wiąże się ściśle z tą dziedziną. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że terminale nie spełniaj tej przesłanki, nie są bowiem wykorzystywane w procesie produkcji przemysłowej.

Podsumowując wszystkie powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy, opłaty ponoszone na gruncie Umowy za korzystanie z oprogramowania za pomocą sprzętu B. nie stanowią płatności objętych katalogiem z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad 2.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego, opłaty na gruncie Umowy Dostępu dotyczą jedynie usługi pomocniczej, związanej z zapewnieniem Bankowi odpowiedniej wydajności sieci wewnętrznej B. dla dostarczenia odpowiedniej jakości pozostałych usług. Jeżeli Bank zadeklarowałby i poniósł opłatę za niższą przepustowość, mogłoby dojść do sytuacji, w której niektórzy pracownicy Banku nie mogliby korzystać z danych, lub do spowolnienia wyświetlania danych dla wszystkich pracowników Banku. Jednocześnie, Bank nie nabywa żadnych praw do sprzętu, do skonkretyzowanych urządzeń lub do korzystania z infrastruktury. Umowa Dostępu została zawarta tylko w celu umożliwienia/usprawnienia realizacji wcześniejszej Umowy. Dostęp do sieci, czyli łączność z siecią B. jest kluczowy do spełnienia wcześniejszych zobowiązań.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona powyżej argumentacja dotycząca opłat za korzystanie z urządzenia przemysłowego znajduje również zastosowanie do świadczeń nabywanych przez Bank na gruncie Umowy Dostępu. Opłaty z tytułu Umowy Dostępu nie stanowią opłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, gdyż nie są związane z użytkowaniem lub prawem do użytkowania urządzenia przemysłowego. Istnieje wiele oczywistych różnic pomiędzy wykorzystaniem przepustowości sieci, a wykorzystaniem urządzeń przemysłowych. Podstawową różnicą, na którą warto wskazać w świetle przytoczonych wyroków sądów administracyjnych jest fakt, że nawet jeżeli uznać, że opłaty mogą dotyczyć wynajmu jakiegoś rodzaju infrastruktury pozwalającej na uzyskanie połączenia z określoną przepustowością z daną siecią komputerową, to te urządzenia nie są przeznaczone do wykorzystania w przemyśle - ich zadaniem jest umożliwienie przekazywania określonych, wprowadzonych wcześniej danych do odbiorcy. W aspekcie funkcjonalnym, nie ma to żadnego związku z przemysłem, szczególnie biorąc pod uwagę przedmiot działalności Banku.

Podsumowując, także opłaty ponoszone na gruncie Umowy Dostępu nie znajdują się w zakresie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i nie są objęte podatkiem u źródła, gdyż nie są to opłaty z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Ad 3.

Jak opisano w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, na gruncie Umowy Wspomagającej Wnioskodawca nabywa możliwość wglądu do analiz publikowanych przez B., obejmujących notowania, wskaźniki finansowe, dane fundamentalne oraz inne analizy dotyczące konkretnych instrumentów finansowych, takich jak akcje, obligacje, indeksy i inne aktywa. Dostęp umożliwia szczegółowe zapoznanie się z wynikami przeprowadzonych analiz, które mogą obejmować różnorodne aspekty rynku finansowego, dostarczając kompleksowych informacji dotyczących oceny sytuacji finansowej i perspektyw różnych instrumentów inwestycyjnych.

W celu uzyskania podglądu danej analizy, Wnioskodawca musi wykupić do niej dostęp. Dopiero nabycie dostępu (tj. wykupienie ograniczonej licencji na dostęp do tych treści) umożliwia zgłębienie szczegółów oraz korzystanie z zebranych informacji.

Należy zatem uznać, że na gruncie Umowy Wspomagającej, Bank uzyskuje możliwość korzystania z danych na podstawie ograniczonej, niewyłącznej i nieprzenoszalnej licencji na dostęp do dokładnych danych dotyczących konkretnych papierów wartościowych, Bank nie nabywa żadnych praw autorskich. Konsekwentnie, zdaniem Banku należy uznać, że takie płatności nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce, gdyż nie stanowią one należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ani żadnego innego świadczenia tam wymienionego lub podobnego.

Ponadto warto zaznaczyć, że powyżej opisane świadczenia nie obejmują wynajmu mocy obliczeniowej serwerów, przestrzeni dyskowej, przechowywania danych, wynajmu / najmu / leasingu serwera lub innego fizycznego urządzenia, w tym poprzez dostęp do tzw. chmury. Nie dochodzi do fizycznego udostępnienia żadnego sprzętu, a Bank nie ma żadnej kontroli nad infrastrukturą wykorzystywaną przez dostawców do świadczenia usług (m.in. infrastruktura ta może być dowolnie wykorzystywana przez dostawców do zapewniania usług innym klientom niż Bank).

Podsumowując powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy, opłaty ponoszone na gruncie Umowy Wspomagającej za korzystanie z danych udostępnianych przez B. za pośrednictwem (…) nie stanowią płatności objętych katalogiem z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Ad 4.

W związku z faktem, że na gruncie Umowy Mobilnej, Bank uzyskuje licencje jedynie na dostęp do serwisów informacyjnych B., czyli ograniczoną, niewyłączną i nieprzenoszalną licencję na korzystanie z oprogramowania oraz publikowanych przez B. danych, za pośrednictwem strony internetowej i aplikacji mobilnej, a nie nabywa żadnych praw autorskich, to zdaniem Banku należy uznać, że jest to licencja end-user. Zdaniem Wnioskodawcy, takie płatności nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce, gdyż nie stanowią one należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ani żadnego innego świadczenia tam wymienionego lub podobnego.

Ponadto warto zaznaczyć, że istotą powyżej opisanych świadczeń nie jest wynajem mocy obliczeniowej serwerów, przestrzeni dyskowej, przechowywania danych, wynajmu / najmu / leasingu serwera lub innego fizycznego urządzenia, w tym poprzez dostęp do tzw. chmury. Nie dochodzi do fizycznego udostępnienia żadnego sprzętu, a Bank nie ma żadnej kontroli nad infrastrukturą wykorzystywaną przez dostawców do świadczenia usług (m.in. infrastruktura ta może być dowolnie wykorzystywana przez dostawców do zapewniania usług innym klientom niż Bank).

Podsumowując powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy, opłaty ponoszone na gruncie Umowy Mobilnej za korzystanie z dostępu do danych udostępnianych przez B. za pośrednictwem (…) nie stanowią płatności objętych katalogiem z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia:

• czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy za korzystanie z oprogramowania za pomocą sprzętu B. są objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
• czy opłaty ponoszone w związku z dostępem do sieci B. na gruncie Umowy Dostępu są objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
• czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy Wspomagającej stanowią płatności objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe,
• czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy Mobilnej stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 updop:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 updop:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1–4.

W przepisie tym, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Tytuły należności których wypłata rodzi po stronie wypłacającego (polskiego rezydenta podatkowego) obowiązek poboru podatku (art. 26 ust. 1 updop) zostały wymienione w art. 21 ust. 1 updop, zgodnie z którym:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 updop:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz spełnienie innych warunków, o których mowa w ww. art. 26 updop.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się m.in. od przychodów z praw autorskich uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem analizując obowiązek pobrania podatku u źródła od licencji użytkownika końcowego, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich.

W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2509, dalej: „ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tego artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera”, itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 tej ustawy:

Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego.

Łączna subsumcja art. 21 ust. 1 pkt 1 updop oraz powołanych przepisów prawa autorskiego nie pozostawia wątpliwości, że opłaty z tytułu licencji na oprogramowanie komputerowe co do zasady podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym u źródła.

W tym stanie rzeczy, w myśl art. 21 ust. 2 updop należy przeanalizować, czy postanowienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie wyłączają lub nie ograniczają prawa Polski do opodatkowania przedmiotowych dochodów.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178, dalej: „UPO”).

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 UPO:

należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Stosownie do postanowień art. 13 ust. 2 UPO:

w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Z kolei w myśl art. 13 ust. 3 UPO:

Określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza:

a) wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (knowhow), oraz

b) zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Mając powyższe na uwadze oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych zawartej w ww. umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy podkreślić, że Państwa - Strony tej umowy posłużyły się sformułowaniami obejmującymi całość chronionych praw autorskich na gruncie polskiej ustawy. Fakt, że program komputerowy jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego jest czynnikiem wystarczającym do włączenia oprogramowania do definicji należności licencyjnych odnoszących się do wszelkich praw autorskich dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego. Intencją Państw-Stron Umowy było objęcie zakresem dyspozycji artykułów odnoszących się do pojęcia „należności licencyjnych”, wszelkich dochodów uzyskiwanych w związku z korzystaniem z jakiegokolwiek dzieła czy utworu chronionego prawem autorskim na gruncie prawa krajowego. Dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych należy traktować jako należności licencyjne, albowiem program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Interpretując przepisy zawarte w ww. UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. I tak, pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego. Natomiast w pkt 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Odnosząc się do transakcji złożonej z kliku świadczeń w pierwszej kolejności przeanalizować należy zależności występujące między poszczególnymi elementami świadczenia. W sytuacji, gdy jest to możliwe z zachowaniem racjonalności ekonomicznej, każdemu rodzajowi świadczenia powinno przypisać się odpowiednie skutki prawnopodatkowe. Z kolei w sytuacji, gdy jeden z rodzajów świadczenia ma charakter dominujący względem pozostałych (ubocznych) należy uznać, iż spełnione są przesłanki świadczące o wystąpieniu usługi kompleksowej, co wiąże się z tym, iż wszystkim świadczeniom powinno przypisać się skutki prawnopodatkowe przewidziane dla świadczenia głównego.

Tym samy istnieje więc grupa usług o charakterze złożonym, w skład których wchodzić może szereg innych, odrębnych usług. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla podatnika celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej - dominującej. Usługa pomocnicza, ażeby mogła zostać uznana za część usługi złożonej, musi realizować jeden ściśle określony cel, tj. musi ona przyczyniać się do lepszego wykorzystania przez nabywcę usługi złożonej wchodzącej w jej zakres usługi zasadniczej.

Jednym z istotnych elementów oceny powinien być sposób ustalenia wynagrodzenia, tj. czy w umowie wyodrębniono wynagrodzenie za poszczególne świadczenia, czy też jest ono ryczałtowe (jedna kwota) za całość świadczeń.

W przypadku świadczenia dominującego oraz świadczeń ubocznych (które nie stanowią samoistnych wartości gospodarczych i mają jedynie charakter akcesoryjny) cena łączna podlega opodatkowaniu według zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Powyższe potwierdza m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1518/10.

Jak wynika z opisu sprawy:

• nabywają Państwo od amerykańskiego podmiotu - B. L.P. na podstawie Umowy (…) usługi, które obejmują niewyłączną i nieprzenoszalną licencję na korzystanie z oprogramowania, danych i sprzętu B. Uzyskują Państwo ograniczoną licencję na oprogramowanie, za pomocą którego B. udostępnia notowania, dane oraz informacje z rynków finansowych, a także platform obrotu papierami wartościowymi. Podstawowym celem Umowy jest umożliwienie Państwu korzystania z danych udostępnianych za pomocą oprogramowania dostarczanego przez B. Dokonuje się tego za pośrednictwem dedykowanych komputerów (tzw. terminali), tj. na potrzeby korzystania z udostępnianego oprogramowania, B. wynajmuje Państwu terminale, za pomocą których Państwa pracownicy mogą połączyć się z siecią B. i uzyskać dostęp do pożądanych informacji, danych, notowań i serwisów dotyczących instrumentów finansowych notowanych na wybranych rynkach finansowych. Oprogramowanie oraz terminal umożliwiające podgląd informacji publikowanych przez B. mogą być używane wyłącznie w celach Państwa działalności gospodarczej i nie mogą być modyfikowane, kopiowane, rozpowszechniane ani dystrybuowane w żaden sposób. Umowa nie przenosi (nie przyznaje) na Państwa jakichkolwiek praw autorskich.
• zawarli Państwo również odrębną umowę - Umowa 2 (tzw. Umowę Dostępu) z C. L.P., zgodnie z którą C. zapewnia dostęp do sieci B. i inne niezbędne oprogramowanie oraz sprzęt, bez których dostęp do wspomnianego serwisu uzyskiwanego na gruncie Umowy 1 byłby niemożliwy z przyczyn technicznych. Obejmuje to w szczególności korzystanie z przepustowości sieci wewnętrznej i zewnętrznej, z której korzysta B, czyli połączenia sieciowego z infrastrukturą dostawcy (w szczególności wykorzystania przepustowości sieci). Nie przysługują Państwu żadne prawa dotyczące korzystania z konkretnych urządzeń, serwerów, routerów lub innych elementów takiej infrastruktury. Celem tej usługi jest zapewnienie Bankowi dostępu do określonej w Umowie Dostępu przepustowości sieci.
• zawarli Państwo drugą umowę - Umowa 3 (tzw. Umowę Wspomagającą) z C. L.P., zgodnie z którą C. zapewnia usługę, oprogramowanie i sprzęt składające się z niewyłącznej i niezbywalnej licencji na korzystanie z danych, o które każdorazowo żądają Państwo zgodnie z tą umową i w okresie jej obowiązywania. Usługa (…) nabywana na gruncie Umowy Wspomagającej daje Państwu opcję zakupu ograniczonej licencji dającej wgląd do dokładnych danych dotyczących konkretnych papierów wartościowych. Zobowiązani są Państwo do korzystać z usług świadczonych przez B. wyłącznie na własny użytek i korzyść, a nie w celu odsprzedaży lub innego przeniesienia lub zbycia jakiejkolwiek innej osobie lub podmiotowi lub na ich rzecz. Zgodnie z Umową, nie mogą Państwo wykorzystywać, przekazywać ani zbywać danych ani danych wynikowych w jakikolwiek sposób, który mógłby konkurować z działalnością C. lub podmiotów powiązanych z C. Umowa Wspomagająca nie przenosi (nie przyznaje) na Państwa jakichkolwiek praw autorskich.
• zawarli Państwo trzecią umowę - Umowa 4 (tzw. Umowę Mobilną) z C. L.P. Na gruncie Umowy Mobilnej, otrzymują Państwo rodzaj dodatkowego dostępu (licencji) przyznawanego dla wybranego użytkownika platform B. pozwalający na uzyskanie wglądu do danych finansowych z każdego komputera i urządzenia mobilnego za pośrednictwem terminala dostępnego przez stronę internetową i aplikację mobilną. Dostęp do serwisu informacyjnego możliwy jest wtedy wyłącznie poprzez standardowy niepowtarzalny login i hasło uprawnionego użytkownika oraz bezpieczne urządzenie identyfikacyjne. C. nie zezwala na udostępnianie, przełączanie ani powielanie (…) między co najmniej dwiema osobami ani na korzystanie z usług jednocześnie z co najmniej dwóch urządzeń, komputerów, stacji roboczych lub lokalizacji. Nie mogą Państwo przenosić, modyfikować, łączyć, kopiować, emitować, powielać, portować ani w inny sposób wykorzystywać ani przenosić usług lub ich części z jakimkolwiek innym sprzętem, siecią lub oprogramowaniem. Mogą Państwo korzystać z usług wyłącznie do swoich wewnętrznych celów biznesowych i nie może korzystać z usług do żadnych celów deweloperskich ani do opracowywania jakichkolwiek aplikacji, oprogramowania, ani na inne sposoby, które mogłyby w jakikolwiek sposób zakłócać lub wpływać na świadczenie usług lub ich części, chyba że w zakresie, na jaki C. może wyraźnie zezwolić na to na podstawie odrębnej licencji rozwojowej z Bankiem.

Ad. 1

Przedmiotem Państwa wątpliwości odnośnie pytania nr 1 jest ustalenie czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy za korzystanie z oprogramowania za pomocą sprzętu B. są objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Jak Państwo wskazali, na gruncie Umowy (…) korzystają Państwo jedynie z oprogramowania, do którego nie nabywają żadnych praw, a jedynie ograniczoną, niewyłączną i nieprzenoszalną licencję na korzystanie z oprogramowania oraz publikowanych przez B. danych, za pomocą dostarczanego terminala. Istotą świadczenia nabywanego przez Państwa nie jest terminal, lecz dostęp do danych B., a udostępnienie sprzętu stanowi tu jedynie element pomocniczy w wykonaniu podstawowego świadczenia. Terminal jest jedynie odzwierciedleniem technicznej możliwości korzystania z tego oprogramowania. Ponadto umowa przewiduje jedynie opłatę dotyczącą całości świadczeń, bez wyodrębnienia poszczególnych jej elementów, np. za korzystanie ze sprzętu.

W związku z czym, opłata na gruncie Umowy (…) powinna być analizowana tylko jako opłata z tytułu korzystania z oprogramowania.

Jeżeli, jak wskazują Państwo używają Państwo ww. oprogramowanie wyłącznie na własny użytek, nie nastąpi przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania na rzecz Państwa oraz nie będą mieli Państwo możliwości modyfikowania, kopiowania, rozpowszechniania ani dystrybuowania nim w żaden sposób to należy uznać, że jest to licencja użytkownika końcowego (tzw. licencja end-user). Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Ponadto jak Państwo wskazują istotą świadczenia nabywanego przez Państwa nie jest sam terminal, ale dostęp do danych B., a udostępnienie sprzętu stanowi tu jedynie element pomocniczy w wykonaniu podstawowego świadczenia. Umowa przewiduje jedną opłatę dotyczącą całości świadczeń, bez wyodrębnienia poszczególnych jej elementów.

Zatem przedmiotową umowę należy potraktować jako usługę kompleksową, w której świadczeniem głównym jest udzielenie Państwu licencji na korzystanie z oprogramowania. W przypadku świadczenia dominującego oraz świadczeń ubocznych (które nie stanowią samoistnych wartości gospodarczych i mają jedynie charakter akcesoryjny) cena łączna podlega opodatkowaniu według zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Zatem, opłaty ponoszone na gruncie Umowy za korzystanie z oprogramowania za pomocą sprzętu B. nie stanowią płatności objętych katalogiem usług, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem Państwa wątpliwości odnośnie pytania nr 2 jest ustalenie czy opłaty ponoszone w związku z dostępem do sieci B. na gruncie Umowy Dostępu są objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Jak wskazali Państwo, Umowa Dostępu dotyczy jedynie usługi pomocniczej, związanej z zapewnieniem Państwu odpowiedniej wydajności sieci wewnętrznej B. dla dostarczenia odpowiedniej jakości pozostałych usług. Umowa Dostępu została zawarta tylko w celu umożliwienia/usprawnienia realizacji wcześniejszej Umowy. Celem tej usługi jest zapewnienie Państwu dostępu do określonej w Umowie Dostępu przepustowości sieci. Opłata wynikająca z tej umowy dotyczy wykorzystania (zajęcia) infrastruktury B. (w szczególności wykorzystania przepustowości sieci), niemniej na jej gruncie nie przysługują Państwu żadne prawa dotyczące korzystania z konkretnych urządzeń, serwerów, routerów lub innych elementów takiej infrastruktury.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że dla uznania, iż dochodzi do korzystania lub nabycia prawa do korzystania z urządzenia przemysłowego decydujące znaczenie ma objęcie faktycznego władztwa nad urządzeniem i używanie go dla własnych celów. Biorąc zatem pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności można uznać, iż nie dochodzi do objęcia władztwa nad urządzeniami przesyłowymi, a jedynie do skorzystania z ich możliwości oraz funkcjonalności i zapewnienie odpowiedniej wydajności sieci wewnętrznej B. dla dostarczenia odpowiedniej jakości pozostałych usług. W przypadku jeżeli zadeklarowaliby Państwo i ponieśli opłatę za niższą przepustowość, mogłoby dojść do sytuacji, w której niektórzy Państwa pracownicy nie mogliby korzystać z danych, lub do spowolnienia wyświetlania danych dla wszystkich Państwa pracowników.

Tym samym opłaty ponoszone w związku z dostępem do sieci B. na gruncie Umowy Dostępu również nie stanowią płatności objętych katalogiem usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Z kolei przedmiotem Państwa wątpliwości odnośnie pytania nr 3 jest ustalenie czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy Wspomagającej stanowią płatności objęte katalogiem usług z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Jak Państwo wskazali we wniosku, na gruncie Umowy Wspomagającej uzyskują Państwo możliwość korzystania z rozszerzonego zakresu danych na podstawie ograniczonej, niewyłącznej i nieprzenoszalnej licencji na dostęp do dokładnych danych dotyczących konkretnych papierów wartościowych. Nie nabywają Państwo żadnych praw autorskich. Ponadto wskazują Państwo, że opisane świadczenia nie obejmują wynajmu mocy obliczeniowej serwerów, przestrzeni dyskowej, przechowywania danych, wynajmu/najmu/ leasingu serwera lub innego fizycznego urządzenia, w tym poprzez dostęp do tzw. chmury. Nie dochodzi do fizycznego udostępnienia żadnego sprzętu, a Państwo nie mają żadnej kontroli nad infrastrukturą wykorzystywaną przez dostawców do świadczenia usług (m.in. infrastruktura ta może być dowolnie wykorzystywana przez dostawców do zapewniania usług innym klientom niż Państwo). Zobowiązani są Państwo korzystać z usług świadczonych przez B. wyłącznie na własny użytek i korzyść, a nie w celu odsprzedaży lub innego przeniesienia lub zbycia jakiejkolwiek innej osobie lub podmiotowi lub na ich rzecz.

Tym samym, w związku z faktem, iż używają Państwo ww. licencji na dostęp do dokładnych danych dotyczących konkretnych papierów wartościowych wyłącznie na własny użytek, a nie w celu odsprzedaży lub innego przeniesienia lub zbycia jakiejkolwiek innej osobie lub podmiotowi lub na ich rzecz, nie nastąpi przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania na rzecz Państwa oraz nie mogą Państwo wykorzystywać, przekazywać ani zbywać danych ani danych wynikowych w jakikolwiek sposób to należy uznać, że jest to tzw. licencja end-user. Zatem jak wcześniej wskazano zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Zatem, opłaty za korzystanie z danych na gruncie Umowy Wspomagającej nie stanowią płatności objętych katalogiem usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Przedmiotem Państwa wątpliwości odnośnie pytania nr 4 jest ustalenie czy opłaty ponoszone na gruncie Umowy Mobilnej stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Jak Państwo wskazali, na podstawie Umowy Mobilnej uzyskują Państwo licencje jedynie na dostęp do serwisów informacyjnych B., czyli ograniczoną, niewyłączną i nieprzenoszalną licencję na korzystanie z oprogramowania oraz publikowanych przez B. danych, za pośrednictwem strony internetowej i aplikacji mobilnej. Nie dochodzi do przeniesienia jakichkolwiek praw autorskich na Państwa. Mogą Państwo korzystać z usług wyłącznie do swoich wewnętrznych celów biznesowych i nie mogą korzystać z usług do żadnych celów deweloperskich ani do opracowywania jakichkolwiek aplikacji, oprogramowania, ani na inne sposoby, które mogłyby w jakikolwiek sposób zakłócać lub wpływać na świadczenie usług lub ich części, chyba że w zakresie, na jaki C. może wyraźnie zezwolić na to na podstawie odrębnej licencji rozwojowej z Państwem.

Zatem, jeżeli używają Państwo ww. licencji na dostęp do serwisów informacyjnych B. wyłącznie na własny użytek, a nie w celu odsprzedaży lub innego przeniesienia lub zbycia jakiejkolwiek innej osobie lub podmiotowi lub na ich rzecz oraz nie nastąpi przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania na rzecz Państwa to należy uznać, że jest to licencja end-user. Zatem prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Tym samym, opłaty ponoszone na gruncie Umowy Mobilnej nie stanowią płatności objętych katalogiem usług wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 4 należy więc uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że powyższa interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytań w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych postawionych przez Państwa we wniosku. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. W związku z tym, że udostępnienie sprzętu stanowi jedynie element pomocniczy w wykonaniu podstawowego świadczenia, czyli udzielenie licencji na oprogramowanie, a ponoszone opłaty dotyczą całości świadczeń, Organ nie rozstrzygał, czy terminale udostępniane Państwu należy kwalifikować jako urządzenia przemysłowe czy też nie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).