W myśl zapisów o rachunkowości niektóre aktywa i pasywa mogą, a według rozporządzenia o instrumentach finansowych - powinny być wyceniane nie rzadziej niż na dzień bilansowy według skorygowanej ceny nabycia.
Ministerstwo Finansów planuje uproszczenie sprawozdań finansowych małych firm. Tym razem nie chodzi już o jednostki mikro (dla których zmiany w ustawie o rachunkowości weszły w życie 5 września 2014 r.), ale o inną pokaźną grupę jednostek gospodarczych, tzw. jednostek małych. Nie są to jedyne zmiany, które resort finansów przewiduje wprowadzić w ustawie o rachunkowości. Przedstawiamy główne kierunki
Celem wyceny zobowiązań lub należności finansowych w skorygowanej cenie nabycia jest równomierne i proporcjonalne do zaangażowania kapitału rozłożenie w czasie kosztów finansowania w postaci odsetek, opłat, prowizji i innych płatności.
Ustawa o rachunkowości wskazuje, że część aktywów i pasywów może (a według rozporządzenia o instrumentach finansowych - powinna) być wyceniona nie rzadziej niż na dzień bilansowy według skorygowanej ceny nabycia. W tym artykule prezentujemy, jakich aktywów i pasywów dotyczy taka wycena, w jaki sposób ustalić skorygowaną cenę nabycia i jakich zapisów w księgach rachunkowych należy dokonać w związku
Wycena według skorygowanej ceny nabycia dotyczy instrumentów finansowych, w tym należności własnych. Obecnie z możliwości zastosowania skorygowanej ceny nabycia może skorzystać każda jednostka gospodarcza, niezależnie od tego, czy stosuje przepisy rozporządzenia MF o instrumentach finansowych.
Klasyfikując instrumenty finansowe do właściwych kategorii, należy wziąć pod uwagę nie tylko rodzaj instrumentu finansowego, ale także cel jego nabycia bądź posiadania. Na przykład kupione akcje mogą być zaliczone przez jednostkę do aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu (krótkoterminowe) lub aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży (długoterminowe lub krótkoterminowe), zależnie od intencji
24 marca 2012 r. kupiliśmy 100 obligacji za kwotę 8 700 000 zł (cena zakupu za sztukę 8700 zł) z terminem wykupu na 31 grudnia 2014 r. Wartość nominalna każdej obligacji wynosi 10 000 zł. Obligacje są oprocentowane 4,75% w stosunku rocznym, przy czym odsetki są płacone kwartalnie. Jak ustalić skorygowaną cenę nabycia tych obligacji na kolejne dni bilansowe (koniec 2012 i 2013 r.)? Czy możemy nie wyceniać
Wycena bilansowa obligacji jest uzależniona od zasad wyceny aktywów finansowych przyjętych przez jednostkę w polityce rachunkowości. Jeżeli termin zapadalności obligacji przypada w okresie krótszym niż 12 miesięcy od dnia bilansowego, oznacza to, że mamy do czynienia z krótkoterminowymi aktywami finansowymi.
Wprowadzenie możliwości wyceny według skorygowanej ceny nabycia do ustawy o rachunkowości poszerzyło krąg jednostek, które mogą wykorzystać tę metodę do wyceny aktywów i zobowiązań finansowych. Obecnie z możliwości zastosowania skorygowanej ceny nabycia może skorzystać każda jednostka gospodarcza, niezależnie od tego, czy stosuje przepisy rozporządzenia o instrumentach finansowych MSSF/MSR.
Skorygowana cena nabycia ma zastosowanie do wyceny inwestycji. Dotyczy ona tych aktywów finansowych, które kwalifikują się do kategorii instrumentów finansowych zgodnie z ich definicją zawartą w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (dalej zwane rozporządzeniem
