RADA UNII EUROPEJSKIEJ

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29, art. 30 ust. 1, art. 31 oraz art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na nadzwyczajnym posiedzeniu dnia 21 września 2001 r. Rada Europejska oświadczyła, że terroryzm jest rzeczywistym wyzwaniem dla świata i Europy oraz że walka z terroryzmem będzie priorytetowym celem Unii Europejskiej.

(2) Dnia 19 października 2001 r. Rada Europejska oświadczyła, że jest zdecydowana na walkę z terroryzmem w każdej postaci na całym świecie i że będzie kontynuować swoje wysiłki w celu umacniania koalicji wspólnoty międzynarodowej do walki z terroryzmem w każdej formie i postaci, na przykład poprzez zwiększenie współpracy między służbami operacyjnymi odpowiedzialnymi za walkę z terroryzmem, takimi jak: Europol, Eurojust, służby wywiadowcze, siły policyjne i organy sądowe.

(3) W walce z terroryzmem kluczowe znaczenie ma posiadanie przez odpowiednie służby najszerszych i najbardziej aktualnych informacji w odpowiednich dziedzinach. Wyspecjalizowane służby krajowe i organy sądownicze Państw Członkowskich oraz odpowiednie organy Unii Europejskiej, takie jak Europol i Eurojust, bezwzględnie potrzebują informacji, aby realizować swoje zadania.

(4) Decyzja Rady 2003/48/WSiSW z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzania w życie szczególnych środków w odniesieniu do współpracy policyjnej i sądowej w celu zwalczania terroryzmu zgodnie z art. 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB (²) stanowi ważny krok naprzód. Trwałe zagrożenie terrorystyczne i złożoność tego problemu sprawiły, że istnieje potrzeba większej wymiany informacji. Zakres wymiany informacji powinien zostać rozszerzony na wszystkie etapy postępowania karnego, z uwzględnieniem skazań, oraz na wszystkie osoby fizyczne, grupy lub podmioty, które są przedmiotem dochodzenia, przeciw którym wniesiono oskarżenie lub które zostały skazane za przestępstwa terrorystyczne.

(5) Jako że cele wnioskowanej decyzji nie mogą zostać osiągnięte w zadawalający sposób przez Państwa Członkowskie działające indywidualnie i mogą ze względu na potrzebę wzajemności być lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, przewidzianą w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności przewidzianą w tym artykule, niniejsza decyzja nie powinna wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(6) Przy wymianie informacji, niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla kluczowych interesów bezpieczeństwa krajowego, i nie powinna stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa osób, dla właściwego przebiegu trwającego dochodzenia oraz dla określonych działań wywiadowczych w dziedzinie bezpieczeństwa państwa.

(7) Niniejsza decyzja szanuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a) „przestępstwa terrorystyczne”: przestępstwa, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/541 (³);

b) [1] (uchylona)

c) [2] (uchylona)

d) [3] „grupa lub podmiot”: grupa terrorystyczna zdefiniowana w art. 2 pkt 3 dyrektywy (UE) 2017/541 oraz grupy i podmioty wymienione w załączniku do wspólnego stanowiska Rady 2001/931/WPZiB (⁴).

Artykuł 2

Dostarczanie informacji dotyczących przestępstw terrorystycznych Europolowi oraz państwom członkowskim

[4] 1. Każde Państwo Członkowskie wyznacza wyspecjalizowaną służbę w ramach swoich służb policyjnych lub innych organów ścigania, która, zgodnie z prawem krajowym, będzie miała dostęp do wszystkich istotnych informacji dotyczących i wynikających z dochodzeń w sprawach karnych, prowadzonych przez organy ścigania tego Państwa, odnoszących się do przestępstw terrorystycznych, i będzie je gromadzić oraz będzie przesyłać je Europolowi zgodnie z ust. 3 i 4.

2. [5] (uchylony)

3. [6] Każde Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, że przynajmniej informacje, o których mowa w ust. 4, dotyczące dochodzeń w sprawach przestępstw terrorystycznych, które mają lub mogą mieć wpływ na dwa lub więcej Państw Członkowskich, gromadzone przez właściwe organy, są przekazywane do Europolu zgodnie z prawem krajowym i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 (⁵).

3a. [7] Każde państwo członkowskie zapewnia, aby dane osobowe były przetwarzane na podstawie ustępu 3 niniejszego artykułu wyłącznie do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie oraz wykrywania i ścigania przestępstw terrorystycznych i innych przestępstw wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2016/794, dla których właściwym organem jest Europol. Takie przetwarzanie pozostaje bez uszczerbku dla ograniczeń mających zastosowanie do przetwarzania danych na mocy rozporządzenia (UE) 2016/794.

4. Informacje, które mają być przekazywane Europolowi zgodnie z ust. 3, obejmują:

a) dane określające tożsamość osoby, grupy lub podmiotu;

b) działania objęte dochodzeniem i ich szczególne okoliczności;

c) rodzaj przestępstwa;

d) powiązania z innymi odpowiednimi sprawami;

e) wykorzystanie technologii komunikacyjnych;

f) zagrożenie związane z posiadaniem broni masowego rażenia.

Kategorie danych osobowych, które mają być przekazywane Europolowi do celów, o których mowa w ust. 3a, pozostają ograniczone do kategorii, o których mowa w sekcji B pkt 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2016/794. [8]

5. [9] (uchylony)

6. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, aby istotne informacje zgromadzone przez jego właściwe organy w ramach postępowania karnego prowadzonego w związku z przestępstwami terrorystycznymi były jak najszybciej udostępniane – na wniosek albo z własnej inicjatywy oraz zgodnie z prawem krajowym i odpowiednimi międzynarodowymi instrumentami prawnymi – właściwym organom innego państwa członkowskiego, w którym informacje te mogłyby zostać wykorzystane do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym, o których mowa w dyrektywie (UE) 2017/541, wykrywania takich przestępstw, prowadzenia w ich sprawie dochodzeń lub ich ścigania sądowego.

Kategorie danych osobowych, które można wymieniać między państwami członkowskimi do celów, o których mowa w akapicie pierwszym, pozostają ograniczone do kategorii, o których mowa w sekcji B pkt 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2016/794. [10]

7. Ustęp 6 nie ma zastosowania, jeżeli wymiana informacji mogłaby narazić na szwank prowadzone dochodzenia lub bezpieczeństwo poszczególnych osób ani jeżeli byłaby sprzeczna z kluczowymi interesami danego państwa członkowskiego w zakresie bezpieczeństwa.

8. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, by ich właściwe organy w stosownym przypadku podjęły w momencie otrzymania informacji, o których mowa w ust. 6, terminowe środki zgodnie z prawem krajowym.

Artykuł 3

Wspólne zespoły dochodzeniowo-śledcze

W odpowiednich przypadkach, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu ustanowienia wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych, które będą prowadzić dochodzenia w sprawach karnych dotyczących przestępstw terrorystycznych.

Artykuł 4

Wnioski o pomoc sądową i wykonywanie orzeczeń sądowych

Każde Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, aby wnioski ze strony innych Państw Członkowskich w sprawie wzajemnej pomocy prawnej oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w związku z przestępstwami terrorystycznymi były rozstrzygane jako sprawy niecierpiące zwłoki i traktowane w sposób priorytetowy.

Artykuł 5

Uchylenie istniejących przepisów

Decyzja 2003/48/WSiSW zostaje niniejszym uchylona.

Artykuł 6

Wprowadzenie w życie

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu przestrzegania przepisów niniejszej decyzji najpóźniej do dnia 30 czerwca 2006 r.

Artykuł 7

Terytorialny zakres stosowania

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do Gibraltaru.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsza decyzja staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 września 2005 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29, art. 30 ust. 1, art. 31 oraz art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na nadzwyczajnym posiedzeniu dnia 21 września 2001 r. Rada Europejska oświadczyła, że terroryzm jest rzeczywistym wyzwaniem dla świata i Europy oraz że walka z terroryzmem będzie priorytetowym celem Unii Europejskiej.

(2) Dnia 19 października 2001 r. Rada Europejska oświadczyła, że jest zdecydowana na walkę z terroryzmem w każdej postaci na całym świecie i że będzie kontynuować swoje wysiłki w celu umacniania koalicji wspólnoty międzynarodowej do walki z terroryzmem w każdej formie i postaci, na przykład poprzez zwiększenie współpracy między służbami operacyjnymi odpowiedzialnymi za walkę z terroryzmem, takimi jak: Europol, Eurojust, służby wywiadowcze, siły policyjne i organy sądowe.

(3) W walce z terroryzmem kluczowe znaczenie ma posiadanie przez odpowiednie służby najszerszych i najbardziej aktualnych informacji w odpowiednich dziedzinach. Wyspecjalizowane służby krajowe i organy sądownicze Państw Członkowskich oraz odpowiednie organy Unii Europejskiej, takie jak Europol i Eurojust, bezwzględnie potrzebują informacji, aby realizować swoje zadania.

(4) Decyzja Rady 2003/48/WSiSW z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzania w życie szczególnych środków w odniesieniu do współpracy policyjnej i sądowej w celu zwalczania terroryzmu zgodnie z art. 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB (²) stanowi ważny krok naprzód. Trwałe zagrożenie terrorystyczne i złożoność tego problemu sprawiły, że istnieje potrzeba większej wymiany informacji. Zakres wymiany informacji powinien zostać rozszerzony na wszystkie etapy postępowania karnego, z uwzględnieniem skazań, oraz na wszystkie osoby fizyczne, grupy lub podmioty, które są przedmiotem dochodzenia, przeciw którym wniesiono oskarżenie lub które zostały skazane za przestępstwa terrorystyczne.

(5) Jako że cele wnioskowanej decyzji nie mogą zostać osiągnięte w zadawalający sposób przez Państwa Członkowskie działające indywidualnie i mogą ze względu na potrzebę wzajemności być lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, przewidzianą w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności przewidzianą w tym artykule, niniejsza decyzja nie powinna wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(6) Przy wymianie informacji, niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla kluczowych interesów bezpieczeństwa krajowego, i nie powinna stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa osób, dla właściwego przebiegu trwającego dochodzenia oraz dla określonych działań wywiadowczych w dziedzinie bezpieczeństwa państwa.

(7) Niniejsza decyzja szanuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a) [1] „przestępstwa terrorystyczne”: przestępstwa, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/541 (³);

b) "Konwencja o Europolu": Konwencja z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (⁴);

c) "decyzja Eurojust": decyzja Rady 2002/187/WSiSW z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiająca Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością (⁵);

d) "grupa lub podmiot": "grupy terrorystyczne" w rozumieniu art. 2 decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW oraz grupy i podmioty wymienione w Załączniku do Wspólnego Stanowiska Rady 2001/931/WPZiB z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (⁶).

Artykuł 2

Dostarczanie informacji dotyczących przestępstw terrorystycznych Eurojustowi, Europolowi oraz Państwom Członkowskim

1. Każde Państwo Członkowskie wyznacza wyspecjalizowaną służbę w ramach swoich służb policyjnych lub innych organów ścigania, która, zgodnie z prawem krajowym, będzie miała dostęp do wszystkich istotnych informacji dotyczących i wynikających z dochodzeń w sprawach karnych, prowadzonych przez organy ścigania tego Państwa, odnoszących się do przestępstw terrorystycznych, i będzie je gromadzić oraz będzie przesyłać je Europolowi zgodnie z ust. 3 i 4.

2. Każde Państwo Członkowskie wyznaczy jeden lub, jeżeli jego system prawny to przewiduje, więcej niż jeden organ działający jako korespondent krajowy Eurojustu ds. zagadnień związanych z terroryzmem, lub odpowiedni organ sądowy, lub inny właściwy organ, który zgodnie z prawem krajowym ma dostęp do wszystkich istotnych informacji dotyczących ścigania sądowego i skazań za przestępstwa terrorystyczne oraz może je gromadzić i przesyłać Eurojustowi zgodnie z ust. 5.

3. Każde Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, że przynajmniej informacje dotyczące dochodzenia karnego, o których mowa w ust. 4, i informacje dotyczące ścigania sądowego i skazań za przestępstwa terrorystyczne, o których mowa w ust. 5, które mają lub mogą mieć wpływ na dwa lub więcej Państw Członkowskich, gromadzone przez właściwe władze, są przekazywane do:

a) Europolu, zgodnie z prawem krajowym i postanowieniami Konwencji o Europolu, w celu ich przetwarzania; i

b) Eurojustu, zgodnie z prawem krajowym i tam, gdzie przepisy decyzji Eurojust na to zezwalają, w celu umożliwienia Eurojustowi realizacji swoich zadań.

4. Informacje, które mają być przekazywane Europolowi zgodnie z ust. 3, obejmują:

a) dane określające tożsamość osoby, grupy lub podmiotu;

b) działania objęte dochodzeniem i ich szczególne okoliczności;

c) rodzaj przestępstwa;

d) powiązania z innymi odpowiednimi sprawami;

e) wykorzystanie technologii komunikacyjnych;

f) zagrożenie związane z posiadaniem broni masowego rażenia.

5. Informacje, które mają być przekazywane Eurojustowi zgodnie z ust. 3, obejmują:

a) dane określające tożsamość osoby, grupy lub podmiotu, która jest przedmiotem dochodzenia w sprawach karnych lub ścigania sądowego;

b) rodzaj przestępstwa i jego szczególne okoliczności;

c) informacje dotyczące prawomocnych wyroków za przestępstwa terrorystyczne i szczególnych okoliczności towarzyszących tym przestępstwom;

d) powiązania z innymi odpowiednimi sprawami;

e) wnioski o pomoc prawną, z uwzględnieniem oficjalnych wniosków o udzielenie pomocy prawnej skierowanych do innego Państwa Członkowskiego, lub przez inne Państwo Członkowskie, oraz odpowiedzi na nie;

6. [2] Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, aby istotne informacje zgromadzone przez jego właściwe organy w ramach postępowania karnego prowadzonego w związku z przestępstwami terrorystycznymi były jak najszybciej udostępniane – na wniosek albo z własnej inicjatywy oraz zgodnie z prawem krajowym i odpowiednimi międzynarodowymi instrumentami prawnymi – właściwym organom innego państwa członkowskiego, w którym informacje te mogłyby zostać wykorzystane do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym, o których mowa w dyrektywie (UE) 2017/541, wykrywania takich przestępstw, prowadzenia w ich sprawie dochodzeń lub ich ścigania sądowego.

7. [3] Ustęp 6 nie ma zastosowania, jeżeli wymiana informacji mogłaby narazić na szwank prowadzone dochodzenia lub bezpieczeństwo poszczególnych osób ani jeżeli byłaby sprzeczna z kluczowymi interesami danego państwa członkowskiego w zakresie bezpieczeństwa.

8. [4] Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, by ich właściwe organy w stosownym przypadku podjęły w momencie otrzymania informacji, o których mowa w ust. 6, terminowe środki zgodnie z prawem krajowym.

Artykuł 3

Wspólne zespoły dochodzeniowo-śledcze

W odpowiednich przypadkach, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu ustanowienia wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych, które będą prowadzić dochodzenia w sprawach karnych dotyczących przestępstw terrorystycznych.

Artykuł 4

Wnioski o pomoc sądową i wykonywanie orzeczeń sądowych

Każde Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, aby wnioski ze strony innych Państw Członkowskich w sprawie wzajemnej pomocy prawnej oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w związku z przestępstwami terrorystycznymi były rozstrzygane jako sprawy niecierpiące zwłoki i traktowane w sposób priorytetowy.

Artykuł 5

Uchylenie istniejących przepisów

Decyzja 2003/48/WSiSW zostaje niniejszym uchylona.

Artykuł 6

Wprowadzenie w życie

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu przestrzegania przepisów niniejszej decyzji najpóźniej do dnia 30 czerwca 2006 r.

Artykuł 7

Terytorialny zakres stosowania

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do Gibraltaru.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsza decyzja staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 września 2005 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29, art. 30 ust. 1, art. 31 oraz art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na nadzwyczajnym posiedzeniu dnia 21 września 2001 r. Rada Europejska oświadczyła, że terroryzm jest rzeczywistym wyzwaniem dla świata i Europy oraz że walka z terroryzmem będzie priorytetowym celem Unii Europejskiej.

(2) Dnia 19 października 2001 r. Rada Europejska oświadczyła, że jest zdecydowana na walkę z terroryzmem w każdej postaci na całym świecie i że będzie kontynuować swoje wysiłki w celu umacniania koalicji wspólnoty międzynarodowej do walki z terroryzmem w każdej formie i postaci, na przykład poprzez zwiększenie współpracy między służbami operacyjnymi odpowiedzialnymi za walkę z terroryzmem, takimi jak: Europol, Eurojust, służby wywiadowcze, siły policyjne i organy sądowe.

(3) W walce z terroryzmem kluczowe znaczenie ma posiadanie przez odpowiednie służby najszerszych i najbardziej aktualnych informacji w odpowiednich dziedzinach. Wyspecjalizowane służby krajowe i organy sądownicze Państw Członkowskich oraz odpowiednie organy Unii Europejskiej, takie jak Europol i Eurojust, bezwzględnie potrzebują informacji, aby realizować swoje zadania.

(4) Decyzja Rady 2003/48/WSiSW z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzania w życie szczególnych środków w odniesieniu do współpracy policyjnej i sądowej w celu zwalczania terroryzmu zgodnie z art. 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB (²) stanowi ważny krok naprzód. Trwałe zagrożenie terrorystyczne i złożoność tego problemu sprawiły, że istnieje potrzeba większej wymiany informacji. Zakres wymiany informacji powinien zostać rozszerzony na wszystkie etapy postępowania karnego, z uwzględnieniem skazań, oraz na wszystkie osoby fizyczne, grupy lub podmioty, które są przedmiotem dochodzenia, przeciw którym wniesiono oskarżenie lub które zostały skazane za przestępstwa terrorystyczne.

(5) Jako że cele wnioskowanej decyzji nie mogą zostać osiągnięte w zadawalający sposób przez Państwa Członkowskie działające indywidualnie i mogą ze względu na potrzebę wzajemności być lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, przewidzianą w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności przewidzianą w tym artykule, niniejsza decyzja nie powinna wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(6) Przy wymianie informacji, niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla kluczowych interesów bezpieczeństwa krajowego, i nie powinna stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa osób, dla właściwego przebiegu trwającego dochodzenia oraz dla określonych działań wywiadowczych w dziedzinie bezpieczeństwa państwa.

(7) Niniejsza decyzja szanuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a) "przestępstwa terrorystyczne" przestępstwa określone w art. 1, 2, 3 decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu (³);

b) "Konwencja o Europolu": Konwencja z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (⁴);

c) "decyzja Eurojust": decyzja Rady 2002/187/WSiSW z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiająca Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością (⁵);

d) "grupa lub podmiot": "grupy terrorystyczne" w rozumieniu art. 2 decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW oraz grupy i podmioty wymienione w Załączniku do Wspólnego Stanowiska Rady 2001/931/WPZiB z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (⁶).

Artykuł 2

Dostarczanie informacji dotyczących przestępstw terrorystycznych Eurojustowi, Europolowi oraz Państwom Członkowskim

1. Każde Państwo Członkowskie wyznacza wyspecjalizowaną służbę w ramach swoich służb policyjnych lub innych organów ścigania, która, zgodnie z prawem krajowym, będzie miała dostęp do wszystkich istotnych informacji dotyczących i wynikających z dochodzeń w sprawach karnych, prowadzonych przez organy ścigania tego Państwa, odnoszących się do przestępstw terrorystycznych, i będzie je gromadzić oraz będzie przesyłać je Europolowi zgodnie z ust. 3 i 4.

2. Każde Państwo Członkowskie wyznaczy jeden lub, jeżeli jego system prawny to przewiduje, więcej niż jeden organ działający jako korespondent krajowy Eurojustu ds. zagadnień związanych z terroryzmem, lub odpowiedni organ sądowy, lub inny właściwy organ, który zgodnie z prawem krajowym ma dostęp do wszystkich istotnych informacji dotyczących ścigania sądowego i skazań za przestępstwa terrorystyczne oraz może je gromadzić i przesyłać Eurojustowi zgodnie z ust. 5.

3. Każde Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, że przynajmniej informacje dotyczące dochodzenia karnego, o których mowa w ust. 4, i informacje dotyczące ścigania sądowego i skazań za przestępstwa terrorystyczne, o których mowa w ust. 5, które mają lub mogą mieć wpływ na dwa lub więcej Państw Członkowskich, gromadzone przez właściwe władze, są przekazywane do:

a) Europolu, zgodnie z prawem krajowym i postanowieniami Konwencji o Europolu, w celu ich przetwarzania; i

b) Eurojustu, zgodnie z prawem krajowym i tam, gdzie przepisy decyzji Eurojust na to zezwalają, w celu umożliwienia Eurojustowi realizacji swoich zadań.

4. Informacje, które mają być przekazywane Europolowi zgodnie z ust. 3, obejmują:

a) dane określające tożsamość osoby, grupy lub podmiotu;

b) działania objęte dochodzeniem i ich szczególne okoliczności;

c) rodzaj przestępstwa;

d) powiązania z innymi odpowiednimi sprawami;

e) wykorzystanie technologii komunikacyjnych;

f) zagrożenie związane z posiadaniem broni masowego rażenia.

5. Informacje, które mają być przekazywane Eurojustowi zgodnie z ust. 3, obejmują:

a) dane określające tożsamość osoby, grupy lub podmiotu, która jest przedmiotem dochodzenia w sprawach karnych lub ścigania sądowego;

b) rodzaj przestępstwa i jego szczególne okoliczności;

c) informacje dotyczące prawomocnych wyroków za przestępstwa terrorystyczne i szczególnych okoliczności towarzyszących tym przestępstwom;

d) powiązania z innymi odpowiednimi sprawami;

e) wnioski o pomoc prawną, z uwzględnieniem oficjalnych wniosków o udzielenie pomocy prawnej skierowanych do innego Państwa Członkowskiego, lub przez inne Państwo Członkowskie, oraz odpowiedzi na nie;

6. Każde Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, że wszelkie istotne informacje zawarte w dokumentach, aktach, informacjach, przedmiotach lub innych elementach dowodowych, zajętych lub skonfiskowanych w trakcie dochodzenia karnego lub postępowania karnego w związku z przestępstwami terrorystycznymi, będą mogły być udostępniane możliwie jak najszybciej, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwego zakończenia trwających postępowań, władzom innych zainteresowanych Państw Członkowskich, zgodnie z prawem krajowym i odpowiednimi międzynarodowymi instrumentami prawnymi, w przypadku gdy są prowadzone lub mogą zostać wszczęte dochodzenia, lub ma miejsce ściganie sądowe w związku z przestępstwami terrorystycznymi.

Artykuł 3

Wspólne zespoły dochodzeniowo-śledcze

W odpowiednich przypadkach, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu ustanowienia wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych, które będą prowadzić dochodzenia w sprawach karnych dotyczących przestępstw terrorystycznych.

Artykuł 4

Wnioski o pomoc sądową i wykonywanie orzeczeń sądowych

Każde Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, aby wnioski ze strony innych Państw Członkowskich w sprawie wzajemnej pomocy prawnej oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w związku z przestępstwami terrorystycznymi były rozstrzygane jako sprawy niecierpiące zwłoki i traktowane w sposób priorytetowy.

Artykuł 5

Uchylenie istniejących przepisów

Decyzja 2003/48/WSiSW zostaje niniejszym uchylona.

Artykuł 6

Wprowadzenie w życie

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu przestrzegania przepisów niniejszej decyzji najpóźniej do dnia 30 czerwca 2006 r.

Artykuł 7

Terytorialny zakres stosowania

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do Gibraltaru.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsza decyzja staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 września 2005 r.