RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzające nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2820/98 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1763/1999 i (WE) nr 6/2000 (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (²). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy to rozporządzenie ujednolicić.

(2) Na spotkaniu w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska postanowiła, że układy o stabilizacji i stowarzyszeniu z krajami Bałkanów Zachodnich powinny być poprzedzone asymetryczną liberalizacją handlu.

(3) Oczekuje się, że dalsze otwarcie rynku Wspólnoty na przywóz z krajów Bałkanów Zachodnich, wniesie wkład w proces stabilizacji politycznej i gospodarczej w regionie bez negatywnych skutków dla Wspólnoty.

(4) Właściwa jest zatem dalsza poprawa wspólnotowych autonomicznych preferencji handlowych poprzez usuwanie wszystkich pozostałych plafonów taryfowych dla produktów przemysłowych oraz poprzez dalszą poprawę dostępu do rynku Wspólnoty dla produktów rolnych i rybołówstwa, w tym produktów przetworzonych.

(5) Środki te proponowane są jako część procesu stabilizacji i stowarzyszania UE w odpowiedzi na szczególną sytuację w Bałkanach Zachodnich. Nie stanowią one precedensu dla wspólnotowej polityki handlowej z innymi państwami trzecimi.

(6) Zgodnie z procesem stabilizacji i stowarzyszania UE, opartym na wcześniejszym podejściu regionalnym i konkluzjach Rady z dnia 29 kwietnia 1997 r., rozwój dwustronnych stosunków między Unią Europejską a krajami Bałkanów Zachodnich zależy od pewnych warunków. Przyznanie autonomicznych preferencji handlowych jest powiązane z poszanowaniem podstawowych zasad demokracji i praw człowieka oraz z gotowością odnośnych krajów do rozwijania wzajemnych stosunków gospodarczych. Przyznanie poprawionych autonomicznych preferencji handlowych na rzecz krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszania UE powinno być połączone z ich gotowością do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z odpowiednimi standardami GATT/WTO. Ponadto uzyskanie korzyści z autonomicznych preferencji handlowych jest uwarunkowane zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

(7) Preferencje handlowe mogą być przyznane tylko krajom lub terytoriom posiadającym administrację celną.

(8) Bośnia i Hercegowina, Serbia, jak również Kosowo, jak określono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 (1999), podlegające międzynarodowej administracji cywilnej Misji ONZ w Kosowie (UNMIK) (zwane dalej „Kosowem”), spełniają te warunki i podobne preferencje w handlu powinny być przyznane im wszystkim, w celu uniknięcia dyskryminacji w regionie.

(9) Środki handlowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny uwzględnić fakt, że Serbia i Kosowo stanowią odrębne obszary celne.

(10) Wspólnota zawarła z Serbią Porozumienie w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi (³).

(11) Albania, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i Czarnogóra powinny pozostać beneficjentami niniejszego rozporządzenia jedynie w takim zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie przewiduje koncesje korzystniejsze od istniejących w ramach systemów umownych między Wspólnotą a tymi krajami.

(12) Do celów procedur poświadczania pochodzenia i współpracy administracyjnej, powinny zostać zastosowane odpowiednie przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁴).

(13) Ze względu na racjonalizację i uproszczenie należy zapewnić, aby Komisja mogła, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego i bez naruszania szczególnych procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, wprowadzić konieczne zmiany i poprawki techniczne niezbędne dla niniejszego rozporządzenia.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Porozumienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące przywozu powinny zostać przedłużone na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle doświadczenia zdobytego w przyznawaniu tych porozumień w ramach niniejszego rozporządzenia. Należy ograniczyć czas trwania porozumień do dnia 31 grudnia 2010 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Uzgodnienia preferencyjne

[1] Produkty pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Kosowa [2] , Macedonii Północnej i Serbii (zwanych dalej „stronami będącymi beneficjentami”), objęte działami 7 i 8 Nomenklatury scalonej, zostają dopuszczone do przywozu na terytorium Unii bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym i podlegają zwolnieniu z należności celnych i opłat o skutku równoważnym.

2. Produkty pochodzące ze stron będących beneficjentami nadal korzystają z przepisów niniejszego rozporządzenia w przypadkach w nim wskazanych. Takie produkty korzystają również z wszelkich koncesji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, które są korzystniejsze od koncesji przewidzianych w umowach dwustronnych pomiędzy Unią a tymi stronami będącymi beneficjentami.

Artykuł 2

Warunki uprawniające do korzystania z porozumień preferencyjnych

[3] 1. Uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane:

a)) zgodnością z definicją „produktów pochodzących” przewidzianą w tytule II rozdział 1 sekcja 2 podsekcje 4 i 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (⁶) oraz w tytule II rozdział 2 sekcja 2 podsekcje 10 i 11 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (⁷);

b) wstrzymaniem się stron będących beneficjentami od wprowadzania nowych ceł i opłat o skutku równoważnym oraz nowych ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym odnośnie do przywozu pochodzącego z Unii, od podnoszenia dotychczasowych poziomów ceł lub opłat lub od wprowadzania jakichkolwiek innych ograniczeń od dnia 30 września 2000 r.;

c) zaangażowaniem stron będących beneficjentami w efektywną współpracę administracyjną z Unią w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych; oraz

d) wstrzymaniem się stron będących beneficjentami od angażowania się w poważne i systematyczne naruszenia praw człowieka, w tym podstawowych praw pracowniczych, a także podstawowych zasad demokracji i praworządności.

2. Bez uszczerbku dla warunków określonych w ust. 1 niniejszego artykułu uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych, o których mowa w art. 1, jest uwarunkowane gotowością stron będących beneficjentami do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną z innymi krajami objętymi procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z art. XXIV GATT z 1994 r. i innymi stosownymi przepisami WTO.

W przypadku nieprzestrzegania akapitu pierwszego Rada może, na podstawie wniosku Komisji, podjąć stosowne środki kwalifikowaną większością głosów.

3. W przypadku nieprzestrzegania przez stronę będącą beneficjentem ust. 1 lit. a), b) lub c) lub ust. 2 niniejszego artykułu Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, zawiesić w całości lub w części, uprawnienie tej strony będącej beneficjentem do czerpania korzyści na podstawie niniejszego rozporządzenia. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 3

Produkty rolne - kontyngenty taryfowe

1. [4]  W odniesieniu do niektórych produktów winiarskich, wymienionych w załączniku I, które pochodzą ze stron będących beneficjentami należności celne mające zastosowanie do przywozu do Unii zostają zawieszone na okres, na poziomach i w zakresie kontyngentów taryfowych Unii oraz na warunkach wskazanych dla każdego produktu i każdego pochodzenia określonego w tym załączniku.

2. [5] (uchylony).

3. (skreślony).

4. Niezależnie od innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, uwzględniając szczególną wrażliwość rynków rolnych i produktów rybołówstwa, jeśli przywóz produktów rolnych i rybołówstwa powoduje poważne zakłócenia rynków unijnych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może przyjąć właściwe środki za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 4

[6] (uchylony).

Artykuł 5

Zarządzanie kontyngentami taryfowymi

Kontyngentami taryfowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, zarządza Komisja zgodnie z tytułem II, rozdział 1, sekcja 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447. [7]

W tym celu, państwa członkowskie i Komisja komunikują się, w miarę możliwości, za pomocą połączeń elektronicznych.

Artykuł 6

Dostęp do kontyngentów taryfowych

Każde państwo członkowskie zapewnia, aby importerzy mieli jednakowy i niezakłócony dostęp do kontyngentów taryfowych tak długo, jak długo pozwala na to saldo odpowiednich wielkości kontyngentowych.

Artykuł 7

Przyznanie uprawnień

Komisja otrzymuje uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 7a, dotyczących:

a) koniecznych zmian i dostosowań technicznych w załącznikach I i II w następstwie zmian w kodach Nomenklatury scalonej i podpodziałach TARIC;

b) [8] koniecznych dostosowań w następstwie przyznania preferencji handlowych na mocy innych porozumień między Unią a stronami będącymi beneficjentami;

c) [9] zawieszenia w całości lub w części uprawnienia danej strony będącej beneficjentem do czerpania korzyści na podstawie niniejszego rozporządzenia, jeżeli ta strona będąca beneficjentem nie przestrzega art. 2 ust. 1 lit. d).

Artykuł 7a

Wykonanie przekazania

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 3 grudnia 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 7 wchodzi w życie tylko pod warunkiem że w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia o akcie delegowanym Parlamentu Europejskiego i Rady Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec tego aktu, lub pod warunkiem że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

Artykuł 8

Procedura komitetowa

1. . Do celów art. 2 i 10 Komisję wspiera Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (⁷).

2. Do celów art. 3 ust. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (⁸). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. [10] (uchylony).

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 9

Współpraca

Państwa członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia, w szczególności przepisów określonych w art. 10 ust. 1.

Artykuł 10

Czasowe zawieszenie

1. [11] Jeżeli Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody na to, że doszło do nadużycia finansowego lub że nie zapewniono współpracy administracyjnej zgodnie z wymaganiami weryfikacji dowodów pochodzenia, lub stwierdzi, że ma miejsce masowy wzrost przywozu do Unii ponad poziom normalnej produkcji i zdolności eksportowych, lub stwierdzi, że strony będące beneficjentami nie przestrzegają art. 2 ust. 1 lit. a), b) lub c), może ona podjąć środki w celu zawieszenia w całości lub w części porozumień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu na okres trzech miesięcy, z zastrzeżeniem że uprzednio:

a) poinformuje Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich;

b) wezwie państwa członkowskie do podjęcia takich środków zapobiegawczych, które są niezbędne do zabezpieczenia interesów finansowych Unii lub zapewnienia przestrzegania art. 2 ust. 1 przez strony będące beneficjentami;

c) opublikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości w odniesieniu do stosowania porozumień preferencyjnych lub przestrzegania art. 2 ust. 1 przez daną stronę będącą beneficjentem, które to podstawy mogą podważać jej prawo do dalszego czerpania korzyści przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Środki, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

2. (skreślony).

3. Po zakończeniu okresu zawieszenia Komisja decyduje o zniesieniu środka tymczasowego zawieszenia albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z ust. 1.

Artykuł 11

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 2007/2000 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku IV.

Artykuł 12

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2025 r. [12]

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzające nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2820/98 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1763/1999 i (WE) nr 6/2000 (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (²). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy to rozporządzenie ujednolicić.

(2) Na spotkaniu w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska postanowiła, że układy o stabilizacji i stowarzyszeniu z krajami Bałkanów Zachodnich powinny być poprzedzone asymetryczną liberalizacją handlu.

(3) Oczekuje się, że dalsze otwarcie rynku Wspólnoty na przywóz z krajów Bałkanów Zachodnich, wniesie wkład w proces stabilizacji politycznej i gospodarczej w regionie bez negatywnych skutków dla Wspólnoty.

(4) Właściwa jest zatem dalsza poprawa wspólnotowych autonomicznych preferencji handlowych poprzez usuwanie wszystkich pozostałych plafonów taryfowych dla produktów przemysłowych oraz poprzez dalszą poprawę dostępu do rynku Wspólnoty dla produktów rolnych i rybołówstwa, w tym produktów przetworzonych.

(5) Środki te proponowane są jako część procesu stabilizacji i stowarzyszania UE w odpowiedzi na szczególną sytuację w Bałkanach Zachodnich. Nie stanowią one precedensu dla wspólnotowej polityki handlowej z innymi państwami trzecimi.

(6) Zgodnie z procesem stabilizacji i stowarzyszania UE, opartym na wcześniejszym podejściu regionalnym i konkluzjach Rady z dnia 29 kwietnia 1997 r., rozwój dwustronnych stosunków między Unią Europejską a krajami Bałkanów Zachodnich zależy od pewnych warunków. Przyznanie autonomicznych preferencji handlowych jest powiązane z poszanowaniem podstawowych zasad demokracji i praw człowieka oraz z gotowością odnośnych krajów do rozwijania wzajemnych stosunków gospodarczych. Przyznanie poprawionych autonomicznych preferencji handlowych na rzecz krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszania UE powinno być połączone z ich gotowością do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z odpowiednimi standardami GATT/WTO. Ponadto uzyskanie korzyści z autonomicznych preferencji handlowych jest uwarunkowane zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

(7) Preferencje handlowe mogą być przyznane tylko krajom lub terytoriom posiadającym administrację celną.

(8) Bośnia i Hercegowina, Serbia, jak również Kosowo, jak określono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 (1999), podlegające międzynarodowej administracji cywilnej Misji ONZ w Kosowie (UNMIK) (zwane dalej „Kosowem”), spełniają te warunki i podobne preferencje w handlu powinny być przyznane im wszystkim, w celu uniknięcia dyskryminacji w regionie.

(9) Środki handlowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny uwzględnić fakt, że Serbia i Kosowo stanowią odrębne obszary celne.

(10) Wspólnota zawarła z Serbią Porozumienie w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi (³).

(11) Albania, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i Czarnogóra powinny pozostać beneficjentami niniejszego rozporządzenia jedynie w takim zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie przewiduje koncesje korzystniejsze od istniejących w ramach systemów umownych między Wspólnotą a tymi krajami.

(12) Do celów procedur poświadczania pochodzenia i współpracy administracyjnej, powinny zostać zastosowane odpowiednie przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁴).

(13) Ze względu na racjonalizację i uproszczenie należy zapewnić, aby Komisja mogła, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego i bez naruszania szczególnych procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, wprowadzić konieczne zmiany i poprawki techniczne niezbędne dla niniejszego rozporządzenia.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Porozumienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące przywozu powinny zostać przedłużone na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle doświadczenia zdobytego w przyznawaniu tych porozumień w ramach niniejszego rozporządzenia. Należy ograniczyć czas trwania porozumień do dnia 31 grudnia 2010 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Uzgodnienia preferencyjne

[1] 1. Produkty pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, obszaru celnego Kosowa, Czarnogóry i Serbii, objęte działami 7 i 8 Nomenklatury scalonej zostają dopuszczone do przywozu na terytorium Unii bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym i podlegają zwolnieniu z opłat celnych i opłat o skutku równoważnym.

2. Produkty pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, obszaru celnego Kosowa, Czarnogóry i Serbii podlegają w dalszym ciągu, w przypadkach gdy tak wskazano, przepisom niniejszego rozporządzenia. Takie produkty podlegają również wszelkim koncesjom handlowym przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu, jeśli są korzystniejsze od przewidzianych w umowach dwustronnych pomiędzy Unią a tymi krajami.

Artykuł 2

Warunki uprawniające do porozumień preferencyjnych

1. Uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane:

a) zgodnością z definicją „produktów pochodzących” ustaloną w części I, tytuł IV, rozdział 2, sekcja 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

b) wstrzymaniem się krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1 od wprowadzania nowych ceł lub opłat o skutku równoważnym oraz nowych ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym odnośnie do przywozu pochodzącego ze Wspólnoty lub od podnoszenia dotychczasowych poziomów ceł lub opłat, bądź od wprowadzania jakichkolwiek innych ograniczeń od dnia 30 września 2000 r.; oraz

c) zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych;

d) wstrzymaniem się krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1, od angażowania się w poważne i systematyczne naruszenia praw człowieka, w tym podstawowych praw pracowniczych, a także podstawowych zasad demokracji i praworządności.

2. Bez uszczerbku dla warunków przewidzianych w ust. 1 uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane gotowością krajów będących beneficjentami do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną z innymi krajami objętymi procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z art. XXIV GATT z 1994 r. i innymi stosownymi przepisami WTO.

W przypadku niezgodności w tym zakresie Rada może, na wniosek Komisji, podjąć stosowne środki kwalifikowaną większością głosów.

3. W przypadku nieprzestrzegania przez kraj lub terytorium ust. 1 lit. a) b) lub c) lub ust. 2 Komisja może, za pomocą aktów wykonawczych, zawiesić w całości lub w części, uprawnienie danego kraju lub terytorium do korzystania z niniejszego rozporządzenia. Przedmiotowe akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 3

Produkty rolne - kontyngenty taryfowe

1. W odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa i wina, wymienionych w załączniku I i pochodzących z krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1, opłaty celne stosowane wobec przywozu do Wspólnoty zostają zawieszone na okres, na poziomach i w zakresie kontyngentów taryfowych Wspólnoty oraz na warunkach wskazanych dla każdego produktu i każdego pochodzenia określonego w tym załączniku.

2. Cła stosowane wobec przywozu do Unii młodej wołowiny zdefiniowanej w załączniku II i pochodzącej z obszaru celnego Kosowa stanowią 20 % cła ad valorem i 20 % cła specyficznego, jak ustalono we Wspólnej Taryfie Celnej, w ramach rocznego kontyngentu taryfowego 0 ton [2] wyrażonych w masie tuszy.

Wnioskom w sprawie przywozu w ramach tego kontyngentu towarzyszą świadectwa autentyczności wydawane przez właściwe władze terytorium wywozu i potwierdzające, że towary pochodzą z danego terytorium i odpowiadają definicji zawartej w załączniku II niniejszego rozporządzenia. Świadectwo to zostaje sporządzone przez Komisję za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

3. (skreślony).

4. Niezależnie od innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, uwzględniając szczególną wrażliwość rynków rolnych i produktów rybołówstwa, jeśli przywóz produktów rolnych i rybołówstwa powoduje poważne zakłócenia rynków unijnych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może przyjąć właściwe środki za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 4

Realizacja kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę

Komisja za pomocą aktów wykonawczych ustala szczegółowe przepisy w celu wdrożenia kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 5

Zarządzanie kontyngentami taryfowymi

Kontyngentami taryfowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia zarządza Komisja zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

W tym celu, państwa członkowskie i Komisja komunikują się, w miarę możliwości, za pomocą połączeń elektronicznych.

Artykuł 6

Dostęp do kontyngentów taryfowych

Każde państwo członkowskie zapewnia, aby importerzy mieli jednakowy i niezakłócony dostęp do kontyngentów taryfowych tak długo, jak długo pozwala na to saldo odpowiednich wielkości kontyngentowych.

Artykuł 7

Przyznanie uprawnień

Komisja otrzymuje uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 7a, dotyczących:

a) koniecznych zmian i dostosowań technicznych w załącznikach I i II w następstwie zmian w kodach Nomenklatury scalonej i podpodziałach TARIC;

b) koniecznych korekt w następstwie przyznania preferencji handlowych na mocy innych ustaleń między Unią a krajami i terytoriami, o których mowa w art. 1;

c) zawieszenia w całości lub w części uprawnienia danego kraju lub terytorium do korzystania z niniejszego rozporządzenia, jeżeli kraj ten lub terytorium nie przestrzega warunków określonych w art. 2 ust. 1 lit. d).

Artykuł 7a

Wykonanie przekazania

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 3 grudnia 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 7 wchodzi w życie tylko pod warunkiem że w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia o akcie delegowanym Parlamentu Europejskiego i Rady Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec tego aktu, lub pod warunkiem że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

Artykuł 8

Procedura komitetowa

1. . Do celów art. 2 i 10 Komisję wspiera Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (⁶).

2. Do celów art. 3 ust. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (⁷). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. Do celów art. 3 ust. 2 i art. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 195 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku” ) (⁸). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 9

Współpraca

Państwa członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia, w szczególności przepisów określonych w art. 10 ust. 1.

Artykuł 10

Czasowe zawieszenie

1. Jeżeli Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody nadużycia finansowego lub niezapewnienia współpracy administracyjnej zgodnie z wymaganiami weryfikacji dowodów pochodzenia lub że ma miejsce masowy wzrost przywozu do Unii ponad poziom normalnej produkcji i zdolności eksportowych lub nieprzestrzeganie art. 2 ust. 1 lit. a), b) lub c) przez kraje lub terytoria, o których mowa w art. 1, może ona podjąć środki w celu zawieszenia w całości lub w części porozumień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu na okres trzech miesięcy, z zastrzeżeniem, że uprzednio:

a) poinformuje Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich;

b) wezwie państwa członkowskie do podjęcia koniecznych środków zapobiegawczych w celu zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty lub zapewnienia przestrzegania art. 2 ust. 1 przez kraje i terytoria będące beneficjentami;

c) opublikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości w odniesieniu do stosowania porozumień preferencyjnych lub przestrzegania art. 2 ust. 1 przez dany kraj lub terytorium będące beneficjentem, które mogą prowadzić do odebrania mu prawa do dalszego korzystania z korzyści przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Środki, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się w drodze aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

2. (skreślony).

3. Po zakończeniu okresu zawieszenia Komisja decyduje o zniesieniu środka tymczasowego zawieszenia albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z ust. 1.

Artykuł 11

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 2007/2000 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku IV.

Artykuł 12

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje do dnia 31 grudnia 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzające nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2820/98 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1763/1999 i (WE) nr 6/2000 (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (²). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy to rozporządzenie ujednolicić.

(2) Na spotkaniu w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska postanowiła, że układy o stabilizacji i stowarzyszeniu z krajami Bałkanów Zachodnich powinny być poprzedzone asymetryczną liberalizacją handlu.

(3) Oczekuje się, że dalsze otwarcie rynku Wspólnoty na przywóz z krajów Bałkanów Zachodnich, wniesie wkład w proces stabilizacji politycznej i gospodarczej w regionie bez negatywnych skutków dla Wspólnoty.

(4) Właściwa jest zatem dalsza poprawa wspólnotowych autonomicznych preferencji handlowych poprzez usuwanie wszystkich pozostałych plafonów taryfowych dla produktów przemysłowych oraz poprzez dalszą poprawę dostępu do rynku Wspólnoty dla produktów rolnych i rybołówstwa, w tym produktów przetworzonych.

(5) Środki te proponowane są jako część procesu stabilizacji i stowarzyszania UE w odpowiedzi na szczególną sytuację w Bałkanach Zachodnich. Nie stanowią one precedensu dla wspólnotowej polityki handlowej z innymi państwami trzecimi.

(6) Zgodnie z procesem stabilizacji i stowarzyszania UE, opartym na wcześniejszym podejściu regionalnym i konkluzjach Rady z dnia 29 kwietnia 1997 r., rozwój dwustronnych stosunków między Unią Europejską a krajami Bałkanów Zachodnich zależy od pewnych warunków. Przyznanie autonomicznych preferencji handlowych jest powiązane z poszanowaniem podstawowych zasad demokracji i praw człowieka oraz z gotowością odnośnych krajów do rozwijania wzajemnych stosunków gospodarczych. Przyznanie poprawionych autonomicznych preferencji handlowych na rzecz krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszania UE powinno być połączone z ich gotowością do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z odpowiednimi standardami GATT/WTO. Ponadto uzyskanie korzyści z autonomicznych preferencji handlowych jest uwarunkowane zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

(7) Preferencje handlowe mogą być przyznane tylko krajom lub terytoriom posiadającym administrację celną.

(8) Bośnia i Hercegowina, Serbia, jak również Kosowo, jak określono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 (1999), podlegające międzynarodowej administracji cywilnej Misji ONZ w Kosowie (UNMIK) (zwane dalej „Kosowem”), spełniają te warunki i podobne preferencje w handlu powinny być przyznane im wszystkim, w celu uniknięcia dyskryminacji w regionie.

(9) Środki handlowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny uwzględnić fakt, że Serbia i Kosowo stanowią odrębne obszary celne.

(10) Wspólnota zawarła z Serbią Porozumienie w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi (³).

(11) Albania, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i Czarnogóra powinny pozostać beneficjentami niniejszego rozporządzenia jedynie w takim zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie przewiduje koncesje korzystniejsze od istniejących w ramach systemów umownych między Wspólnotą a tymi krajami.

(12) Do celów procedur poświadczania pochodzenia i współpracy administracyjnej, powinny zostać zastosowane odpowiednie przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁴).

(13) Ze względu na racjonalizację i uproszczenie należy zapewnić, aby Komisja mogła, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego i bez naruszania szczególnych procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, wprowadzić konieczne zmiany i poprawki techniczne niezbędne dla niniejszego rozporządzenia.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Porozumienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące przywozu powinny zostać przedłużone na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle doświadczenia zdobytego w przyznawaniu tych porozumień w ramach niniejszego rozporządzenia. Należy ograniczyć czas trwania porozumień do dnia 31 grudnia 2010 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Porozumienia preferencyjne

1. Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych ustanowionych w art. 3, produkty pochodzące z obszaru celnego Kosowa, inne niż ujęte w pozycjach nr 0102, 0201, 0202, 0301, 0302, 0303, 0304, 0305, 1604, 1701, 1702 i 2204 Nomenklatury scalonej, zostają dopuszczone do przywozu na obszar Unii bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym i podlegają zwolnieniu z opłat celnych i opłat o skutku równoważnym.

2. Produkty pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, Czarnogóry lub Serbii podlegają w dalszym ciągu, w przypadkach gdy tak wskazano, przepisom niniejszego rozporządzenia. Takie produkty podlegają również wszelkim koncesjom handlowym przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu, jeśli są korzystniejsze od przewidzianych w umowach dwustronnych pomiędzy Unią a tymi krajami.

Artykuł 2

Warunki uprawniające do porozumień preferencyjnych

1. Uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane:

a) zgodnością z definicją „produktów pochodzących” ustaloną w części I, tytuł IV, rozdział 2, sekcja 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

b) wstrzymaniem się krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1 od wprowadzania nowych ceł lub opłat o skutku równoważnym oraz nowych ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym odnośnie do przywozu pochodzącego ze Wspólnoty lub od podnoszenia dotychczasowych poziomów ceł lub opłat, bądź od wprowadzania jakichkolwiek innych ograniczeń od dnia 30 września 2000 r.; oraz

c) zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych;

d) [1] wstrzymaniem się krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1, od angażowania się w poważne i systematyczne naruszenia praw człowieka, w tym podstawowych praw pracowniczych, a także podstawowych zasad demokracji i praworządności.

2. Bez uszczerbku dla warunków przewidzianych w ust. 1 uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane gotowością krajów będących beneficjentami do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną z innymi krajami objętymi procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z art. XXIV GATT z 1994 r. i innymi stosownymi przepisami WTO.

W przypadku niezgodności w tym zakresie Rada może, na wniosek Komisji, podjąć stosowne środki kwalifikowaną większością głosów.

3. [2] W przypadku nieprzestrzegania przez kraj lub terytorium ust. 1 lit. a) b) lub c) lub ust. 2 Komisja może, za pomocą aktów wykonawczych, zawiesić w całości lub w części, uprawnienie danego kraju lub terytorium do korzystania z niniejszego rozporządzenia. Przedmiotowe akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 3

Produkty rolne - kontyngenty taryfowe

1. W odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa i wina, wymienionych w załączniku I i pochodzących z krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1, opłaty celne stosowane wobec przywozu do Wspólnoty zostają zawieszone na okres, na poziomach i w zakresie kontyngentów taryfowych Wspólnoty oraz na warunkach wskazanych dla każdego produktu i każdego pochodzenia określonego w tym załączniku.

2. Cła stosowane wobec przywozu do Unii młodej wołowiny zdefiniowanej w załączniku II i pochodzącej z obszaru celnego Kosowa stanowią 20 % cła ad valorem i 20 % cła specyficznego, jak ustalono we Wspólnej Taryfie Celnej, w ramach rocznego kontyngentu taryfowego 475 ton wyrażonych w masie tuszy.

Wnioskom w sprawie przywozu w ramach tego kontyngentu towarzyszą świadectwa autentyczności wydawane przez właściwe władze terytorium wywozu i potwierdzające, że towary pochodzą z danego terytorium i odpowiadają definicji zawartej w załączniku II niniejszego rozporządzenia. Świadectwo to zostaje sporządzone przez Komisję za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

3. (skreślony).

4. Niezależnie od innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, uwzględniając szczególną wrażliwość rynków rolnych i produktów rybołówstwa, jeśli przywóz produktów rolnych i rybołówstwa powoduje poważne zakłócenia rynków unijnych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może przyjąć właściwe środki za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 4

Realizacja kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę

Komisja za pomocą aktów wykonawczych ustala szczegółowe przepisy w celu wdrożenia kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 5

Zarządzanie kontyngentami taryfowymi

Kontyngentami taryfowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia zarządza Komisja zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

W tym celu, państwa członkowskie i Komisja komunikują się, w miarę możliwości, za pomocą połączeń elektronicznych.

Artykuł 6

Dostęp do kontyngentów taryfowych

Każde państwo członkowskie zapewnia, aby importerzy mieli jednakowy i niezakłócony dostęp do kontyngentów taryfowych tak długo, jak długo pozwala na to saldo odpowiednich wielkości kontyngentowych.

Artykuł 7

Przyznanie uprawnień

Komisja otrzymuje uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 7a, dotyczących:

a) koniecznych zmian i dostosowań technicznych w załącznikach I i II w następstwie zmian w kodach Nomenklatury scalonej i podpodziałach TARIC;

b) koniecznych korekt w następstwie przyznania preferencji handlowych na mocy innych ustaleń między Unią a krajami i terytoriami, o których mowa w art. 1;

c) [3] zawieszenia w całości lub w części uprawnienia danego kraju lub terytorium do korzystania z niniejszego rozporządzenia, jeżeli kraj ten lub terytorium nie przestrzega warunków określonych w art. 2 ust. 1 lit. d).

Artykuł 7a

Wykonanie przekazania

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 3 grudnia 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 7 wchodzi w życie tylko pod warunkiem że w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia o akcie delegowanym Parlamentu Europejskiego i Rady Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec tego aktu, lub pod warunkiem że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

Artykuł 8

Procedura komitetowa

1. . Do celów art. 2 i 10 Komisję wspiera Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (⁶).

2. Do celów art. 3 ust. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (⁷). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. Do celów art. 3 ust. 2 i art. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 195 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku” ) (⁸). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 9

Współpraca

Państwa członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia, w szczególności przepisów określonych w art. 10 ust. 1.

Artykuł 10

Czasowe zawieszenie

1. Jeżeli Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody nadużycia finansowego lub niezapewnienia współpracy administracyjnej zgodnie z wymaganiami weryfikacji dowodów pochodzenia lub że ma miejsce masowy wzrost przywozu do Unii ponad poziom normalnej produkcji i zdolności eksportowych lub nieprzestrzeganie art. 2 ust. 1 lit. a), b) lub c) przez kraje lub terytoria, o których mowa w art. 1, może ona podjąć środki w celu zawieszenia w całości lub w części porozumień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu na okres trzech miesięcy, z zastrzeżeniem, że uprzednio: [4]

a) poinformuje Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich;

b) wezwie państwa członkowskie do podjęcia koniecznych środków zapobiegawczych w celu zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty lub zapewnienia przestrzegania art. 2 ust. 1 przez kraje i terytoria będące beneficjentami;

c) opublikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości w odniesieniu do stosowania porozumień preferencyjnych lub przestrzegania art. 2 ust. 1 przez dany kraj lub terytorium będące beneficjentem, które mogą prowadzić do odebrania mu prawa do dalszego korzystania z korzyści przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Środki, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się w drodze aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

2. (skreślony).

3. Po zakończeniu okresu zawieszenia Komisja decyduje o zniesieniu środka tymczasowego zawieszenia albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z ust. 1.

Artykuł 11

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 2007/2000 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku IV.

Artykuł 12

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje do dnia 31 grudnia 2020 r. [5]

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzające nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2820/98 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1763/1999 i (WE) nr 6/2000 (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (²). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy to rozporządzenie ujednolicić.

(2) Na spotkaniu w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska postanowiła, że układy o stabilizacji i stowarzyszeniu z krajami Bałkanów Zachodnich powinny być poprzedzone asymetryczną liberalizacją handlu.

(3) Oczekuje się, że dalsze otwarcie rynku Wspólnoty na przywóz z krajów Bałkanów Zachodnich, wniesie wkład w proces stabilizacji politycznej i gospodarczej w regionie bez negatywnych skutków dla Wspólnoty.

(4) Właściwa jest zatem dalsza poprawa wspólnotowych autonomicznych preferencji handlowych poprzez usuwanie wszystkich pozostałych plafonów taryfowych dla produktów przemysłowych oraz poprzez dalszą poprawę dostępu do rynku Wspólnoty dla produktów rolnych i rybołówstwa, w tym produktów przetworzonych.

(5) Środki te proponowane są jako część procesu stabilizacji i stowarzyszania UE w odpowiedzi na szczególną sytuację w Bałkanach Zachodnich. Nie stanowią one precedensu dla wspólnotowej polityki handlowej z innymi państwami trzecimi.

(6) Zgodnie z procesem stabilizacji i stowarzyszania UE, opartym na wcześniejszym podejściu regionalnym i konkluzjach Rady z dnia 29 kwietnia 1997 r., rozwój dwustronnych stosunków między Unią Europejską a krajami Bałkanów Zachodnich zależy od pewnych warunków. Przyznanie autonomicznych preferencji handlowych jest powiązane z poszanowaniem podstawowych zasad demokracji i praw człowieka oraz z gotowością odnośnych krajów do rozwijania wzajemnych stosunków gospodarczych. Przyznanie poprawionych autonomicznych preferencji handlowych na rzecz krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszania UE powinno być połączone z ich gotowością do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z odpowiednimi standardami GATT/WTO. Ponadto uzyskanie korzyści z autonomicznych preferencji handlowych jest uwarunkowane zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

(7) Preferencje handlowe mogą być przyznane tylko krajom lub terytoriom posiadającym administrację celną.

(8) Bośnia i Hercegowina, Serbia, jak również Kosowo, jak określono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 (1999), podlegające międzynarodowej administracji cywilnej Misji ONZ w Kosowie (UNMIK) (zwane dalej „Kosowem”), spełniają te warunki i podobne preferencje w handlu powinny być przyznane im wszystkim, w celu uniknięcia dyskryminacji w regionie.

(9) Środki handlowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny uwzględnić fakt, że Serbia i Kosowo stanowią odrębne obszary celne.

(10) Wspólnota zawarła z Serbią Porozumienie w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi (³).

(11) Albania, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i Czarnogóra powinny pozostać beneficjentami niniejszego rozporządzenia jedynie w takim zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie przewiduje koncesje korzystniejsze od istniejących w ramach systemów umownych między Wspólnotą a tymi krajami.

(12) Do celów procedur poświadczania pochodzenia i współpracy administracyjnej, powinny zostać zastosowane odpowiednie przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁴).

(13) Ze względu na racjonalizację i uproszczenie należy zapewnić, aby Komisja mogła, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego i bez naruszania szczególnych procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, wprowadzić konieczne zmiany i poprawki techniczne niezbędne dla niniejszego rozporządzenia.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Porozumienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące przywozu powinny zostać przedłużone na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle doświadczenia zdobytego w przyznawaniu tych porozumień w ramach niniejszego rozporządzenia. Należy ograniczyć czas trwania porozumień do dnia 31 grudnia 2010 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Porozumienia preferencyjne

1. Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych ustanowionych w art. 3, produkty pochodzące z obszaru celnego Kosowa, inne niż ujęte w pozycjach nr 0102, 0201, 0202, 0301, 0302, 0303, 0304, 0305, 1604, 1701, 1702 i 2204 Nomenklatury scalonej, zostają dopuszczone do przywozu na obszar Unii bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym i podlegają zwolnieniu z opłat celnych i opłat o skutku równoważnym.

2. Produkty pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, Czarnogóry lub Serbii podlegają w dalszym ciągu, w przypadkach gdy tak wskazano, przepisom niniejszego rozporządzenia. Takie produkty podlegają również wszelkim koncesjom handlowym przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu, jeśli są korzystniejsze od przewidzianych w umowach dwustronnych pomiędzy Unią a tymi krajami.

Artykuł 2

Warunki uprawniające do porozumień preferencyjnych

1. Uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane:

a) zgodnością z definicją „produktów pochodzących” ustaloną w części I, tytuł IV, rozdział 2, sekcja 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

b) wstrzymaniem się krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1 od wprowadzania nowych ceł lub opłat o skutku równoważnym oraz nowych ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym odnośnie do przywozu pochodzącego ze Wspólnoty lub od podnoszenia dotychczasowych poziomów ceł lub opłat, bądź od wprowadzania jakichkolwiek innych ograniczeń od dnia 30 września 2000 r.; oraz

c) zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych;

2. Bez uszczerbku dla warunków przewidzianych w ust. 1 uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane gotowością krajów będących beneficjentami do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną z innymi krajami objętymi procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z art. XXIV GATT z 1994 r. i innymi stosownymi przepisami WTO.

W przypadku niezgodności w tym zakresie Rada może, na wniosek Komisji, podjąć stosowne środki kwalifikowaną większością głosów.

3. W przypadku nieprzestrzegania przez kraj lub terytorium ust. 1 lub 2 Komisja może, za pomocą aktów wykonawczych, zawiesić w całości lub w części, uprawnienia do korzyści wynikających z niniejszego rozporządzenia dla danego kraju lub terytorium. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 3

Produkty rolne - kontyngenty taryfowe

1. W odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa i wina, wymienionych w załączniku I i pochodzących z krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1, opłaty celne stosowane wobec przywozu do Wspólnoty zostają zawieszone na okres, na poziomach i w zakresie kontyngentów taryfowych Wspólnoty oraz na warunkach wskazanych dla każdego produktu i każdego pochodzenia określonego w tym załączniku.

2. Cła stosowane wobec przywozu do Unii młodej wołowiny zdefiniowanej w załączniku II i pochodzącej z obszaru celnego Kosowa stanowią 20 % cła ad valorem i 20 % cła specyficznego, jak ustalono we Wspólnej Taryfie Celnej, w ramach rocznego kontyngentu taryfowego 475 ton wyrażonych w masie tuszy.

Wnioskom w sprawie przywozu w ramach tego kontyngentu towarzyszą świadectwa autentyczności wydawane przez właściwe władze terytorium wywozu i potwierdzające, że towary pochodzą z danego terytorium i odpowiadają definicji zawartej w załączniku II niniejszego rozporządzenia. Świadectwo to zostaje sporządzone przez Komisję za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

3. (skreślony).

4. Niezależnie od innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, uwzględniając szczególną wrażliwość rynków rolnych i produktów rybołówstwa, jeśli przywóz produktów rolnych i rybołówstwa powoduje poważne zakłócenia rynków unijnych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może przyjąć właściwe środki za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 4

Realizacja kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę

Komisja za pomocą aktów wykonawczych ustala szczegółowe przepisy w celu wdrożenia kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 5

Zarządzanie kontyngentami taryfowymi

Kontyngentami taryfowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia zarządza Komisja zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

W tym celu, państwa członkowskie i Komisja komunikują się, w miarę możliwości, za pomocą połączeń elektronicznych.

Artykuł 6

Dostęp do kontyngentów taryfowych

Każde państwo członkowskie zapewnia, aby importerzy mieli jednakowy i niezakłócony dostęp do kontyngentów taryfowych tak długo, jak długo pozwala na to saldo odpowiednich wielkości kontyngentowych.

Artykuł 7

Przyznanie uprawnień

Komisja otrzymuje uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 7a, dotyczących:

a) koniecznych zmian i dostosowań technicznych w załącznikach I i II w następstwie zmian w kodach Nomenklatury scalonej i podpodziałach TARIC;

b) koniecznych korekt w następstwie przyznania preferencji handlowych na mocy innych ustaleń między Unią a krajami i terytoriami, o których mowa w art. 1.

Artykuł 7a

Wykonanie przekazania

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. [1] Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 3 grudnia 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. [2] Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7, może zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 7 wchodzi w życie tylko pod warunkiem że w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia o akcie delegowanym Parlamentu Europejskiego i Rady Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec tego aktu, lub pod warunkiem że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

Artykuł 8

Procedura komitetowa

1. Do celów art. 2 i 10 Komisję wspiera Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (⁶).

2. Do celów art. 3 ust. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (⁷). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. Do celów art. 3 ust. 2 i art. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 195 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku” ) (⁸). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 9

Współpraca

Państwa członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia, w szczególności przepisów określonych w art. 10 ust. 1.

Artykuł 10

Czasowe zawieszenie

1. Jeśli Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody nadużycia finansowego lub niezapewnienia współpracy administracyjnej zgodnie z wymaganiami weryfikacji dowodów pochodzenia lub że ma miejsce masowy wzrost przywozu do Wspólnoty ponad poziom normalnej produkcji i zdolności eksportowych lub brak przestrzegania przepisów art. 2 ust. 1 przez kraje lub terytoria, o których mowa w art. 1, może ona podjąć środki w celu zawieszenia całości lub części porozumień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu na okres trzech miesięcy, z zastrzeżeniem, że uprzednio:

a) poinformuje Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich;

b) wezwie państwa członkowskie do podjęcia koniecznych środków zapobiegawczych w celu zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty lub zapewnienia przestrzegania art. 2 ust. 1 przez kraje i terytoria będące beneficjentami;

c) opublikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości w odniesieniu do stosowania porozumień preferencyjnych lub przestrzegania art. 2 ust. 1 przez dany kraj lub terytorium będące beneficjentem, które mogą prowadzić do odebrania mu prawa do dalszego korzystania z korzyści przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Środki, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się w drodze aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

2. (skreślony).

3. Po zakończeniu okresu zawieszenia Komisja decyduje o zniesieniu środka tymczasowego zawieszenia albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z ust. 1.

Artykuł 11

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 2007/2000 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku IV.

Artykuł 12

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje do dnia 31 grudnia 2015 r.

Preferencje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przestają obowiązywać w całości lub w części, w przypadku gdy nie byłyby dozwolone odstępstwem ustanowionym przez WTO. Preferencje przestają obowiązywać w tym samym dniu, w którym przestaje obowiązywać odstępstwo. Komisja publikuje odpowiednio wcześniej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie skierowane do podmiotów gospodarczych i właściwych organów. Zawiadomienie określa, które preferencje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przestają obowiązywać oraz dzień, w którym przestają one obowiązywać.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzające nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2820/98 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1763/1999 i (WE) nr 6/2000 (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (²). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy to rozporządzenie ujednolicić.

(2) Na spotkaniu w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska postanowiła, że układy o stabilizacji i stowarzyszeniu z krajami Bałkanów Zachodnich powinny być poprzedzone asymetryczną liberalizacją handlu.

(3) Oczekuje się, że dalsze otwarcie rynku Wspólnoty na przywóz z krajów Bałkanów Zachodnich, wniesie wkład w proces stabilizacji politycznej i gospodarczej w regionie bez negatywnych skutków dla Wspólnoty.

(4) Właściwa jest zatem dalsza poprawa wspólnotowych autonomicznych preferencji handlowych poprzez usuwanie wszystkich pozostałych plafonów taryfowych dla produktów przemysłowych oraz poprzez dalszą poprawę dostępu do rynku Wspólnoty dla produktów rolnych i rybołówstwa, w tym produktów przetworzonych.

(5) Środki te proponowane są jako część procesu stabilizacji i stowarzyszania UE w odpowiedzi na szczególną sytuację w Bałkanach Zachodnich. Nie stanowią one precedensu dla wspólnotowej polityki handlowej z innymi państwami trzecimi.

(6) Zgodnie z procesem stabilizacji i stowarzyszania UE, opartym na wcześniejszym podejściu regionalnym i konkluzjach Rady z dnia 29 kwietnia 1997 r., rozwój dwustronnych stosunków między Unią Europejską a krajami Bałkanów Zachodnich zależy od pewnych warunków. Przyznanie autonomicznych preferencji handlowych jest powiązane z poszanowaniem podstawowych zasad demokracji i praw człowieka oraz z gotowością odnośnych krajów do rozwijania wzajemnych stosunków gospodarczych. Przyznanie poprawionych autonomicznych preferencji handlowych na rzecz krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszania UE powinno być połączone z ich gotowością do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z odpowiednimi standardami GATT/WTO. Ponadto uzyskanie korzyści z autonomicznych preferencji handlowych jest uwarunkowane zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

(7) Preferencje handlowe mogą być przyznane tylko krajom lub terytoriom posiadającym administrację celną.

(8) Bośnia i Hercegowina, Serbia, jak również Kosowo, jak określono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 (1999), podlegające międzynarodowej administracji cywilnej Misji ONZ w Kosowie (UNMIK) (zwane dalej „Kosowem”), spełniają te warunki i podobne preferencje w handlu powinny być przyznane im wszystkim, w celu uniknięcia dyskryminacji w regionie.

(9) Środki handlowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny uwzględnić fakt, że Serbia i Kosowo stanowią odrębne obszary celne.

(10) Wspólnota zawarła z Serbią Porozumienie w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi (³).

(11) Albania, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i Czarnogóra powinny pozostać beneficjentami niniejszego rozporządzenia jedynie w takim zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie przewiduje koncesje korzystniejsze od istniejących w ramach systemów umownych między Wspólnotą a tymi krajami.

(12) Do celów procedur poświadczania pochodzenia i współpracy administracyjnej, powinny zostać zastosowane odpowiednie przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁴).

(13) Ze względu na racjonalizację i uproszczenie należy zapewnić, aby Komisja mogła, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego i bez naruszania szczególnych procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, wprowadzić konieczne zmiany i poprawki techniczne niezbędne dla niniejszego rozporządzenia.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Porozumienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące przywozu powinny zostać przedłużone na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle doświadczenia zdobytego w przyznawaniu tych porozumień w ramach niniejszego rozporządzenia. Należy ograniczyć czas trwania porozumień do dnia 31 grudnia 2010 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Porozumienia preferencyjne

1. Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych ustanowionych w art. 3, produkty pochodzące z obszaru celnego Kosowa, inne niż ujęte w pozycjach nr 0102, 0201, 0202, 0301, 0302, 0303, 0304, 0305, 1604, 1701, 1702 i 2204 Nomenklatury scalonej, zostają dopuszczone do przywozu na obszar Unii bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym i podlegają zwolnieniu z opłat celnych i opłat o skutku równoważnym.

2. [1] Produkty pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, Czarnogóry lub Serbii podlegają w dalszym ciągu, w przypadkach gdy tak wskazano, przepisom niniejszego rozporządzenia. Takie produkty podlegają również wszelkim koncesjom handlowym przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu, jeśli są korzystniejsze od przewidzianych w umowach dwustronnych pomiędzy Unią a tymi krajami.

Artykuł 2

Warunki uprawniające do porozumień preferencyjnych

1. Uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane:

a) zgodnością z definicją »produktów pochodzących« ustaloną w części I, tytuł IV, rozdział 2, sekcja 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

b) wstrzymaniem się krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1 od wprowadzania nowych ceł lub opłat o skutku równoważnym oraz nowych ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym odnośnie do przywozu pochodzącego ze Wspólnoty lub od podnoszenia dotychczasowych poziomów ceł lub opłat, bądź od wprowadzania jakichkolwiek innych ograniczeń od dnia 30 września 2000 r.; oraz

c) zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

2. Bez uszczerbku dla warunków przewidzianych w ust. 1 uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane gotowością krajów będących beneficjentami do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną z innymi krajami objętymi procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z art. XXIV GATT z 1994 r. i innymi stosownymi przepisami WTO.

W przypadku niezgodności w tym zakresie Rada może, na wniosek Komisji, podjąć stosowne środki kwalifikowaną większością głosów.

3. W przypadku nieprzestrzegania przez kraj lub terytorium ust. 1 lub 2 Komisja może, za pomocą aktów wykonawczych, zawiesić w całości lub w części, uprawnienia do korzyści wynikających z niniejszego rozporządzenia dla danego kraju lub terytorium. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 3

Produkty rolne - kontyngenty taryfowe

1. W odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa i wina, wymienionych w załączniku I i pochodzących z krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1, opłaty celne stosowane wobec przywozu do Wspólnoty zostają zawieszone na okres, na poziomach i w zakresie kontyngentów taryfowych Wspólnoty oraz na warunkach wskazanych dla każdego produktu i każdego pochodzenia określonego w tym załączniku.

2. Cła stosowane wobec przywozu do Unii młodej wołowiny zdefiniowanej w załączniku II i pochodzącej z obszaru celnego Kosowa stanowią 20 % cła ad valorem i 20 % cła specyficznego, jak ustalono we Wspólnej Taryfie Celnej, w ramach rocznego kontyngentu taryfowego 475 ton wyrażonych w masie tuszy.

Wnioskom w sprawie przywozu w ramach tego kontyngentu towarzyszą świadectwa autentyczności wydawane przez właściwe władze terytorium wywozu i potwierdzające, że towary pochodzą z danego terytorium i odpowiadają definicji zawartej w załączniku II niniejszego rozporządzenia. Świadectwo to zostaje sporządzone przez Komisję za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

3. (skreślony).

4. Niezależnie od innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, uwzględniając szczególną wrażliwość rynków rolnych i produktów rybołówstwa, jeśli przywóz produktów rolnych i rybołówstwa powoduje poważne zakłócenia rynków unijnych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może przyjąć właściwe środki za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 4

Realizacja kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę

Komisja za pomocą aktów wykonawczych ustala szczegółowe przepisy w celu wdrożenia kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 5

Zarządzanie kontyngentami taryfowymi

Kontyngentami taryfowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia zarządza Komisja zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

W tym celu, państwa członkowskie i Komisja komunikują się, w miarę możliwości, za pomocą połączeń elektronicznych.

Artykuł 6

Dostęp do kontyngentów taryfowych

Każde państwo członkowskie zapewnia, aby importerzy mieli jednakowy i niezakłócony dostęp do kontyngentów taryfowych tak długo, jak długo pozwala na to saldo odpowiednich wielkości kontyngentowych.

Artykuł 7

Przyznanie uprawnień

Komisja otrzymuje uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 7a, dotyczących:

a) koniecznych zmian i dostosowań technicznych w załącznikach I i II w następstwie zmian w kodach Nomenklatury scalonej i podpodziałach TARIC;

b) koniecznych korekt w następstwie przyznania preferencji handlowych na mocy innych ustaleń między Unią a krajami i terytoriami, o których mowa w art. 1.

Artykuł 7a

Wykonanie przekazania

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, zostaną przekazane Komisji przed datą wygaśnięcia niniejszego rozporządzenia. Najpóźniej dziewięć miesięcy przed tą datą Komisja sporządzi sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień.

3. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, mogą zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Decyzja ta staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w terminie późniejszym wskazanym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność żadnych aktów delegowanych już obowiązujących.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 7 wchodzi w życie tylko pod warunkiem że w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia o akcie delegowanym Parlamentu Europejskiego i Rady Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec tego aktu, lub pod warunkiem że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

Artykuł 8

Procedura komitetowa

1. . Do celów art. 2 i 10 Komisję wspiera Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (⁶).

2. Do celów art. 3 ust. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (⁷). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. Do celów art. 3 ust. 2 i art. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 195 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku” ) (⁸). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 9

Współpraca

Państwa członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia, w szczególności przepisów określonych w art. 10 ust. 1.

Artykuł 10

Czasowe zawieszenie

1. Jeśli Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody nadużycia finansowego lub niezapewnienia współpracy administracyjnej zgodnie z wymaganiami weryfikacji dowodów pochodzenia lub że ma miejsce masowy wzrost przywozu do Wspólnoty ponad poziom normalnej produkcji i zdolności eksportowych lub brak przestrzegania przepisów art. 2 ust. 1 przez kraje lub terytoria, o których mowa w art. 1, może ona podjąć środki w celu zawieszenia całości lub części porozumień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu na okres trzech miesięcy, z zastrzeżeniem, że uprzednio:

a) poinformuje Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich;

b) wezwie państwa członkowskie do podjęcia koniecznych środków zapobiegawczych w celu zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty lub zapewnienia przestrzegania art. 2 ust. 1 przez kraje i terytoria będące beneficjentami;

c) opublikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości w odniesieniu do stosowania porozumień preferencyjnych lub przestrzegania art. 2 ust. 1 przez dany kraj lub terytorium będące beneficjentem, które mogą prowadzić do odebrania mu prawa do dalszego korzystania z korzyści przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Środki, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się w drodze aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

2. (skreślony).

3. Po zakończeniu okresu zawieszenia Komisja decyduje o zniesieniu środka tymczasowego zawieszenia albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z ust. 1.

Artykuł 11

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 2007/2000 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku IV.

Artykuł 12

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje do dnia 31 grudnia 2015 r.

Preferencje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przestają obowiązywać w całości lub w części, w przypadku gdy nie byłyby dozwolone odstępstwem ustanowionym przez WTO. Preferencje przestają obowiązywać w tym samym dniu, w którym przestaje obowiązywać odstępstwo. Komisja publikuje odpowiednio wcześniej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie skierowane do podmiotów gospodarczych i właściwych organów. Zawiadomienie określa, które preferencje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przestają obowiązywać oraz dzień, w którym przestają one obowiązywać.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzające nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2820/98 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1763/1999 i (WE) nr 6/2000 (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (²). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy to rozporządzenie ujednolicić.

(2) Na spotkaniu w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska postanowiła, że układy o stabilizacji i stowarzyszeniu z krajami Bałkanów Zachodnich powinny być poprzedzone asymetryczną liberalizacją handlu.

(3) Oczekuje się, że dalsze otwarcie rynku Wspólnoty na przywóz z krajów Bałkanów Zachodnich, wniesie wkład w proces stabilizacji politycznej i gospodarczej w regionie bez negatywnych skutków dla Wspólnoty.

(4) Właściwa jest zatem dalsza poprawa wspólnotowych autonomicznych preferencji handlowych poprzez usuwanie wszystkich pozostałych plafonów taryfowych dla produktów przemysłowych oraz poprzez dalszą poprawę dostępu do rynku Wspólnoty dla produktów rolnych i rybołówstwa, w tym produktów przetworzonych.

(5) Środki te proponowane są jako część procesu stabilizacji i stowarzyszania UE w odpowiedzi na szczególną sytuację w Bałkanach Zachodnich. Nie stanowią one precedensu dla wspólnotowej polityki handlowej z innymi państwami trzecimi.

(6) Zgodnie z procesem stabilizacji i stowarzyszania UE, opartym na wcześniejszym podejściu regionalnym i konkluzjach Rady z dnia 29 kwietnia 1997 r., rozwój dwustronnych stosunków między Unią Europejską a krajami Bałkanów Zachodnich zależy od pewnych warunków. Przyznanie autonomicznych preferencji handlowych jest powiązane z poszanowaniem podstawowych zasad demokracji i praw człowieka oraz z gotowością odnośnych krajów do rozwijania wzajemnych stosunków gospodarczych. Przyznanie poprawionych autonomicznych preferencji handlowych na rzecz krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszania UE powinno być połączone z ich gotowością do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z odpowiednimi standardami GATT/WTO. Ponadto uzyskanie korzyści z autonomicznych preferencji handlowych jest uwarunkowane zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

(7) Preferencje handlowe mogą być przyznane tylko krajom lub terytoriom posiadającym administrację celną.

(8) Bośnia i Hercegowina, Serbia, jak również Kosowo, jak określono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 (1999), podlegające międzynarodowej administracji cywilnej Misji ONZ w Kosowie (UNMIK) (zwane dalej „Kosowem”), spełniają te warunki i podobne preferencje w handlu powinny być przyznane im wszystkim, w celu uniknięcia dyskryminacji w regionie.

(9) Środki handlowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny uwzględnić fakt, że Serbia i Kosowo stanowią odrębne obszary celne.

(10) Wspólnota zawarła z Serbią Porozumienie w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi (³).

(11) Albania, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i Czarnogóra powinny pozostać beneficjentami niniejszego rozporządzenia jedynie w takim zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie przewiduje koncesje korzystniejsze od istniejących w ramach systemów umownych między Wspólnotą a tymi krajami.

(12) Do celów procedur poświadczania pochodzenia i współpracy administracyjnej, powinny zostać zastosowane odpowiednie przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁴).

(13) Ze względu na racjonalizację i uproszczenie należy zapewnić, aby Komisja mogła, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego i bez naruszania szczególnych procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, wprowadzić konieczne zmiany i poprawki techniczne niezbędne dla niniejszego rozporządzenia.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Porozumienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące przywozu powinny zostać przedłużone na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle doświadczenia zdobytego w przyznawaniu tych porozumień w ramach niniejszego rozporządzenia. Należy ograniczyć czas trwania porozumień do dnia 31 grudnia 2010 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Porozumienia preferencyjne

[1] 1. Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych ustanowionych w art. 3, produkty pochodzące z obszaru celnego Kosowa, inne niż ujęte w pozycjach nr 0102, 0201, 0202, 0301, 0302, 0303, 0304, 0305, 1604, 1701, 1702 i 2204 Nomenklatury scalonej, zostają dopuszczone do przywozu na obszar Unii bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym i podlegają zwolnieniu z opłat celnych i opłat o skutku równoważnym.

2. Produkty pochodzące z Albanii, Bośni i Hercegowiny, Chorwacji, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, Czarnogóry lub Serbii podlegają w dalszym ciągu, w przypadkach gdy tak wskazano, przepisom niniejszego rozporządzenia. Takie produkty podlegają również wszelkim koncesjom handlowym przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu, jeśli są korzystniejsze od przewidzianych w umowach dwustronnych pomiędzy Unią a tymi krajami.

Artykuł 2

Warunki uprawniające do porozumień preferencyjnych

1. Uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane:

a) [2] zgodnością z definicją »produktów pochodzących« ustaloną w części I, tytuł IV, rozdział 2, sekcja 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

b) wstrzymaniem się krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1 od wprowadzania nowych ceł lub opłat o skutku równoważnym oraz nowych ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym odnośnie do przywozu pochodzącego ze Wspólnoty lub od podnoszenia dotychczasowych poziomów ceł lub opłat, bądź od wprowadzania jakichkolwiek innych ograniczeń od dnia 30 września 2000 r.; oraz

c) zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

2. Bez uszczerbku dla warunków przewidzianych w ust. 1 uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane gotowością krajów będących beneficjentami do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną z innymi krajami objętymi procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z art. XXIV GATT z 1994 r. i innymi stosownymi przepisami WTO.

W przypadku niezgodności w tym zakresie Rada może, na wniosek Komisji, podjąć stosowne środki kwalifikowaną większością głosów.

3. [3] W przypadku nieprzestrzegania przez kraj lub terytorium ust. 1 lub 2 Komisja może, za pomocą aktów wykonawczych, zawiesić w całości lub w części, uprawnienia do korzyści wynikających z niniejszego rozporządzenia dla danego kraju lub terytorium. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 3

Produkty rolne - kontyngenty taryfowe

1. W odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa i wina, wymienionych w załączniku I [4] i pochodzących z krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1, opłaty celne stosowane wobec przywozu do Wspólnoty zostają zawieszone na okres, na poziomach i w zakresie kontyngentów taryfowych Wspólnoty oraz na warunkach wskazanych dla każdego produktu i każdego pochodzenia określonego w tym załączniku.

2. [5] Cła stosowane wobec przywozu do Unii młodej wołowiny zdefiniowanej w załączniku II i pochodzącej z obszaru celnego Kosowa stanowią 20 % cła ad valorem i 20 % cła specyficznego, jak ustalono we Wspólnej Taryfie Celnej, w ramach rocznego kontyngentu taryfowego 475 ton wyrażonych w masie tuszy.

Wnioskom w sprawie przywozu w ramach tego kontyngentu towarzyszą świadectwa autentyczności wydawane przez właściwe władze terytorium wywozu i potwierdzające, że towary pochodzą z danego terytorium i odpowiadają definicji zawartej w załączniku II niniejszego rozporządzenia. Świadectwo to zostaje sporządzone przez Komisję za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

3. [6] (skreślony).

4. [7] Niezależnie od innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, uwzględniając szczególną wrażliwość rynków rolnych i produktów rybołówstwa, jeśli przywóz produktów rolnych i rybołówstwa powoduje poważne zakłócenia rynków unijnych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może przyjąć właściwe środki za pomocą aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 4

Realizacja kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę

[8] Komisja za pomocą aktów wykonawczych ustala szczegółowe przepisy w celu wdrożenia kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4.

Artykuł 5

Zarządzanie kontyngentami taryfowymi

Kontyngentami taryfowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia zarządza Komisja zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

W tym celu, państwa członkowskie i Komisja komunikują się, w miarę możliwości, za pomocą połączeń elektronicznych.

Artykuł 6

Dostęp do kontyngentów taryfowych

Każde państwo członkowskie zapewnia, aby importerzy mieli jednakowy i niezakłócony dostęp do kontyngentów taryfowych tak długo, jak długo pozwala na to saldo odpowiednich wielkości kontyngentowych.

Artykuł 7

Przyznanie uprawnień

[9] Komisja otrzymuje uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 7a, dotyczących:

a) koniecznych zmian i dostosowań technicznych w załącznikach I i II w następstwie zmian w kodach Nomenklatury scalonej i podpodziałach TARIC;

b) koniecznych korekt w następstwie przyznania preferencji handlowych na mocy innych ustaleń między Unią a krajami i terytoriami, o których mowa w art. 1.

Artykuł 7a

Wykonanie przekazania

[10] 1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, zostaną przekazane Komisji przed datą wygaśnięcia niniejszego rozporządzenia. Najpóźniej dziewięć miesięcy przed tą datą Komisja sporządzi sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień.

3. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 7, mogą zostać odwołane w dowolnym momencie przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Decyzja ta staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w terminie późniejszym wskazanym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność żadnych aktów delegowanych już obowiązujących.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 7 wchodzi w życie tylko pod warunkiem że w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia o akcie delegowanym Parlamentu Europejskiego i Rady Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu wobec tego aktu, lub pod warunkiem że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

Artykuł 8

Procedura komitetowa

[11] 1. . Do celów art. 2 i 10 Komisję wspiera Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (⁶).

2. Do celów art. 3 ust. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (⁷). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. Do celów art. 3 ust. 2 i art. 4 Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 195 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku” ) (⁸). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 9

Współpraca

Państwa członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia, w szczególności przepisów określonych w art. 10 ust. 1.

Artykuł 10

Czasowe zawieszenie

1. Jeśli Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody nadużycia finansowego lub niezapewnienia współpracy administracyjnej zgodnie z wymaganiami weryfikacji dowodów pochodzenia lub że ma miejsce masowy wzrost przywozu do Wspólnoty ponad poziom normalnej produkcji i zdolności eksportowych lub brak przestrzegania przepisów art. 2 ust. 1 przez kraje lub terytoria, o których mowa w art. 1, może ona podjąć środki w celu zawieszenia całości lub części porozumień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu na okres trzech miesięcy, z zastrzeżeniem, że uprzednio:

a) [12] poinformuje Komitet Wykonawczy ds. Bałkanów Zachodnich;

b) wezwie państwa członkowskie do podjęcia koniecznych środków zapobiegawczych w celu zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty lub zapewnienia przestrzegania art. 2 ust. 1 przez kraje i terytoria będące beneficjentami;

c) opublikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości w odniesieniu do stosowania porozumień preferencyjnych lub przestrzegania art. 2 ust. 1 przez dany kraj lub terytorium będące beneficjentem, które mogą prowadzić do odebrania mu prawa do dalszego korzystania z korzyści przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Środki, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się w drodze aktów wykonawczych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 8 ust. 4. [13]

2. [14] (skreślony).

3. [15] Po zakończeniu okresu zawieszenia Komisja decyduje o zniesieniu środka tymczasowego zawieszenia albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z ust. 1.

Artykuł 11

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 2007/2000 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku IV.

Artykuł 12

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje do dnia 31 grudnia 2015 r.

Preferencje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przestają obowiązywać w całości lub w części, w przypadku gdy nie byłyby dozwolone odstępstwem ustanowionym przez WTO. Preferencje przestają obowiązywać w tym samym dniu, w którym przestaje obowiązywać odstępstwo. Komisja publikuje odpowiednio wcześniej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie skierowane do podmiotów gospodarczych i właściwych organów. Zawiadomienie określa, które preferencje przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przestają obowiązywać oraz dzień, w którym przestają one obowiązywać. [16]

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzające nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2820/98 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1763/1999 i (WE) nr 6/2000 (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (²). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy to rozporządzenie ujednolicić.

(2) Na spotkaniu w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska postanowiła, że układy o stabilizacji i stowarzyszeniu z krajami Bałkanów Zachodnich powinny być poprzedzone asymetryczną liberalizacją handlu.

(3) Oczekuje się, że dalsze otwarcie rynku Wspólnoty na przywóz z krajów Bałkanów Zachodnich, wniesie wkład w proces stabilizacji politycznej i gospodarczej w regionie bez negatywnych skutków dla Wspólnoty.

(4) Właściwa jest zatem dalsza poprawa wspólnotowych autonomicznych preferencji handlowych poprzez usuwanie wszystkich pozostałych plafonów taryfowych dla produktów przemysłowych oraz poprzez dalszą poprawę dostępu do rynku Wspólnoty dla produktów rolnych i rybołówstwa, w tym produktów przetworzonych.

(5) Środki te proponowane są jako część procesu stabilizacji i stowarzyszania UE w odpowiedzi na szczególną sytuację w Bałkanach Zachodnich. Nie stanowią one precedensu dla wspólnotowej polityki handlowej z innymi państwami trzecimi.

(6) Zgodnie z procesem stabilizacji i stowarzyszania UE, opartym na wcześniejszym podejściu regionalnym i konkluzjach Rady z dnia 29 kwietnia 1997 r., rozwój dwustronnych stosunków między Unią Europejską a krajami Bałkanów Zachodnich zależy od pewnych warunków. Przyznanie autonomicznych preferencji handlowych jest powiązane z poszanowaniem podstawowych zasad demokracji i praw człowieka oraz z gotowością odnośnych krajów do rozwijania wzajemnych stosunków gospodarczych. Przyznanie poprawionych autonomicznych preferencji handlowych na rzecz krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszania UE powinno być połączone z ich gotowością do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z odpowiednimi standardami GATT/WTO. Ponadto uzyskanie korzyści z autonomicznych preferencji handlowych jest uwarunkowane zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

(7) Preferencje handlowe mogą być przyznane tylko krajom lub terytoriom posiadającym administrację celną.

(8) Bośnia i Hercegowina, Serbia, jak również Kosowo, jak określono w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 (1999), podlegające międzynarodowej administracji cywilnej Misji ONZ w Kosowie (UNMIK) (zwane dalej „Kosowem”), spełniają te warunki i podobne preferencje w handlu powinny być przyznane im wszystkim, w celu uniknięcia dyskryminacji w regionie.

(9) Środki handlowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny uwzględnić fakt, że Serbia i Kosowo stanowią odrębne obszary celne.

(10) Wspólnota zawarła z Serbią Porozumienie w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi (³).

(11) Albania, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i Czarnogóra powinny pozostać beneficjentami niniejszego rozporządzenia jedynie w takim zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie przewiduje koncesje korzystniejsze od istniejących w ramach systemów umownych między Wspólnotą a tymi krajami.

(12) Do celów procedur poświadczania pochodzenia i współpracy administracyjnej, powinny zostać zastosowane odpowiednie przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁴).

(13) Ze względu na racjonalizację i uproszczenie należy zapewnić, aby Komisja mogła, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego i bez naruszania szczególnych procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, wprowadzić konieczne zmiany i poprawki techniczne niezbędne dla niniejszego rozporządzenia.

(14) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁵).

(15) Porozumienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące przywozu powinny zostać przedłużone na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle doświadczenia zdobytego w przyznawaniu tych porozumień w ramach niniejszego rozporządzenia. Należy ograniczyć czas trwania porozumień do dnia 31 grudnia 2010 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Porozumienia preferencyjne

1. Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych ustanowionych w art. 3, produkty pochodzące z Bośni i Hercegowiny lub z obszarów celnych Serbii lub Kosowa, inne niż ujęte w pozycjach nr 0102, 0201, 0202, 0301, 0302, 0303, 0304, 0305, 1604, 1701, 1702 i 2204 Nomenklatury Scalonej, zostają dopuszczone do przywozu na obszar Wspólnoty bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym i podlegają zwolnieniu z opłat celnych i opłat o skutku równoważnym.

2. Przywóz produktów cukrowniczych objętych pozycjami nr 1701 i 1702 Nomenklatury Scalonej, pochodzących z Bośni i Hercegowiny lub z obszarów celnych Serbii lub Kosowa korzysta z koncesji przewidzianych w art. 3.

3. Produkty pochodzące z Albanii, Chorwacji, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub Czarnogóry podlegają w dalszym ciągu, w przypadkach gdy tak wskazano, przepisom niniejszego rozporządzenia lub innym środkom przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu, które są korzystniejsze od koncesji handlowych przewidzianych w ramach umów dwustronnych między Wspólnotą i tymi krajami.

Artykuł 2

Warunki uprawniające do porozumień preferencyjnych

1. Uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane:

a) zgodnością z definicją „produktów pochodzących” ustaloną w części I, tytuł IV, rozdział 2, sekcja 1, podsekcja 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

b) wstrzymaniem się krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1 od wprowadzania nowych ceł lub opłat o skutku równoważnym oraz nowych ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym odnośnie do przywozu pochodzącego ze Wspólnoty lub od podnoszenia dotychczasowych poziomów ceł lub opłat, bądź od wprowadzania jakichkolwiek innych ograniczeń od dnia 30 września 2000 r.; oraz

c) zaangażowaniem beneficjentów w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć finansowych.

2. Bez uszczerbku dla warunków przewidzianych w ust. 1 uprawnienie do korzystania z porozumień preferencyjnych wprowadzonych przez art. 1 jest uwarunkowane gotowością krajów będących beneficjentami do zaangażowania się w efektywne reformy gospodarcze i współpracę regionalną z innymi krajami objętymi procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej, w szczególności poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu zgodnie z art. XXIV GATT z 1994 r. i innymi stosownymi przepisami WTO.

W przypadku niezgodności w tym zakresie Rada może, na wniosek Komisji, podjąć stosowne środki kwalifikowaną większością głosów.

Artykuł 3

Produkty rolne - kontyngenty taryfowe

1. W odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa i wina, wymienionych w załączniku I i pochodzących z krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1, opłaty celne stosowane wobec przywozu do Wspólnoty zostają zawieszone na okres, na poziomach i w zakresie kontyngentów taryfowych Wspólnoty oraz na warunkach wskazanych dla każdego produktu i każdego pochodzenia określonego w tym załączniku.

2. Opłaty celne stosowane wobec przywozu do Wspólnoty młodej wołowiny zdefiniowanej w załączniku II i pochodzącej z krajów i terytoriów, o których mowa w art. 1 ust. 1, stanowią 20 % cła ad valorem i 20 % określonego cła, jak ustalono we Wspólnej Taryfie Celnej, w ramach rocznego kontyngentu taryfowego 11 475 ton wyrażonych w masie tuszy.

Wielkość rocznego kontyngentu taryfowego 11 475 ton jest rozdzielana między kraje i terytoria będące beneficjentami, jak następuje:

a) 1 500 ton (masy tuszy) młodej wołowiny pochodzącej z Bośni i Hercegowiny;

b) 9 175 ton (masa tuszy) młodej wołowiny pochodzącej z obszarów celnych Serbii lub Kosowa.

Przywóz do Wspólnoty młodej wołowiny zdefiniowanej w załączniku II i pochodzącej z Albanii nie korzysta z koncesji taryfowej.

Wnioskom w sprawie przywozu w ramach tych kontyngentów towarzyszą świadectwa autentyczności wydawane przez właściwe władze kraju wywozu i potwierdzające, że towary pochodzą z danego kraju lub terytorium i odpowiadają definicji zawartej w załączniku II niniejszego rozporządzenia. Świadectwo to zostaje sporządzone przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (⁶).

3. Przywóz produktów cukrowniczych objętych pozycjami nr 1701 i 1702 Nomenklatury Scalonej, pochodzących z Bośni i Hercegowiny oraz obszarów celnych Serbii lub Kosowa, podlega następującym rocznym bezcłowym kontyngentom taryfowym:

a) 12 000 ton (waga netto) dla produktów cukrowniczych pochodzących z Bośni i Hercegowiny;

b) 180 000 ton (waga netto) dla produktów cukrowniczych pochodzących z obszarów celnych Serbii lub Kosowa.

4. Nie naruszając innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, uwzględniając szczególną wrażliwość rynków rolnych i produktów rybołówstwa, jeśli przywóz produktów rolnych i rybołówstwa powoduje poważne zakłócenia rynków wspólnotowych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może podjąć właściwe środki zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 8 ust. 2.

Artykuł 4

Realizacja kontyngentów taryfowych na młodą wołowinę i cukier

Komisja określa szczegółowe zasady realizacji kontyngentu taryfowego na młodą wołowinę zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Komisja określa szczegółowe zasady realizacji kontyngentu taryfowego na produkty cukrownicze objęte pozycjami nr 1701 i 1702 Nomenklatury Scalonej zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 5

Zarządzanie kontyngentami taryfowymi

Kontyngentami taryfowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia zarządza Komisja zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

W tym celu, państwa członkowskie i Komisja komunikują się, w miarę możliwości, za pomocą połączeń elektronicznych.

Artykuł 6

Dostęp do kontyngentów taryfowych

Każde państwo członkowskie zapewnia, aby importerzy mieli jednakowy i niezakłócony dostęp do kontyngentów taryfowych tak długo, jak długo pozwala na to saldo odpowiednich wielkości kontyngentowych.

Artykuł 7

Przyznanie kompetencji

Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 8 ust. 2, przyjmuje przepisy konieczne do stosowania niniejszego rozporządzenia, inne niż przepisy przewidziane w art. 4, w szczególności:

a) konieczne zmiany i korekty techniczne po zmianach w kodach Nomenklatury Scalonej i podpodziałach TARIC;

b) konieczne korekty po zawarciu innych układów między Wspólnotą a krajami i terytoriami, o których mowa w art. 1.

Artykuł 8

Komitet

1. Komisję wspiera Komitet Kodeksu Celnego, powołany art. 247a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁷) (zwany dalej „komitetem”).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres, o którym mowa w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE, ustala się na jeden miesiąc.

Artykuł 9

Współpraca

Państwa członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia, w szczególności przepisów określonych w art. 10 ust. 1.

Artykuł 10

Czasowe zawieszenie

1. Jeśli Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody nadużycia finansowego lub niezapewnienia współpracy administracyjnej zgodnie z wymaganiami weryfikacji dowodów pochodzenia lub że ma miejsce masowy wzrost przywozu do Wspólnoty ponad poziom normalnej produkcji i zdolności eksportowych lub brak przestrzegania przepisów art. 2 ust. 1 przez kraje lub terytoria, o których mowa w art. 1, może ona podjąć środki w celu zawieszenia całości lub części porozumień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu na okres trzech miesięcy, z zastrzeżeniem, że uprzednio:

a) poinformuje komitet;

b) wezwie państwa członkowskie do podjęcia koniecznych środków zapobiegawczych w celu zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty lub zapewnienia przestrzegania art. 2 ust. 1 przez kraje i terytoria będące beneficjentami;

c) opublikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości w odniesieniu do stosowania porozumień preferencyjnych lub przestrzegania art. 2 ust. 1 przez dany kraj lub terytorium będące beneficjentem, które mogą prowadzić do odebrania mu prawa do dalszego korzystania z korzyści przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

2. Państwo członkowskie może w ciągu 10 dni skierować decyzję Komisji do Rady. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może w ciągu 30 dni podjąć odmienną decyzję.

3. Po zakończeniu okresu zawieszenia, Komisja decyduje o zniesieniu środka tymczasowego zawieszenia po konsultacji z komitetem albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z ust. 1.

Artykuł 11

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 2007/2000 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku IV.

Artykuł 12

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.