KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych k ontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. (skreślony).

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „ świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „ koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „ gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 3a

Warunki dotyczące wprowadzania zwierząt kopytnych przeznaczonych dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 3 właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na wprowadzenie na terytorium tego państwa przesyłek zawierających zwierzęta kopytne gatunków wymienionych w załączniku VI część 1 tabela 1, 2 i 3, jeśli przesyłki te przeznaczone są dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka, pod warunkiem spełnienia następujących warunków:

a) właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia przeprowadził ocenę zagrożeń dla zdrowia zwierząt, jakie każda z przesyłek może stwarzać dla Unii;

b) przedmiotowe przesyłki pochodzą z kraju trzeciego, jego terytorium lub części włączonych do jednego z wykazów określonych w:

(i) części 1 załącznika I lub części 1 załącznika II do niniejszego rozporządzenia,

(ii) decyzji 2004/211/WE (¹⁸), decyzji 2007/777/WE (¹⁹), rozporządzeniu (WE) nr 798/2008 (²⁰), rozporządzeniu (WE) nr 119/2009 (²¹), rozporządzeniu (UE) nr 605/2010 (²²),

c) dane zwierzęta kopytne pochodzą z jednostki, instytutu lub ośrodka w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, o których mowa w lit. a), włączonych do wykazu ustanowionego zgodnie z art. 3c;

d) dane zwierzęta kopytne poddane zostały kwarantannie w obiekcie zabezpieczonym przed wektorami na terenie zakładu jednostki, instytutu lub ośrodka, o których mowa w lit. c), przez okres przewidziany w odpowiednich świadectwach;

e) dane zwierzęta kopytne przekazywane są bezpośrednio zatwierdzonej jednostce, instytutowi lub ośrodkowi w państwie członkowskim przeznaczenia;

f) danym zwierzętom kopytnym towarzyszy właściwe świadectwo weterynaryjne sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w załączniku VI część 1 tabela 1, 2 oraz 3 i które określono w części 2 tego załącznika;

g) dane zwierzęta kopytne spełniają wymogi określone we wzorze świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w lit. f).

Przed wprowadzeniem zwierząt kopytnych na swoje terytorium państwo członkowskie przeznaczenia informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie na forum Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt o zezwoleniu wydanym na podstawie akapitu pierwszego.

2. Jeśli wyjątkowe okoliczności uniemożliwiają spełnienie wymogów zawartych w ust. 1 lit. c) i d), właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia może zezwolić na wprowadzenie na terytorium tego państwa zwierząt kopytnych gatunków wymienionych w załączniku VI część 1 tabela 1, 2 i 3 z innych gospodarstw, które nie spełniają wymogów określonych w tych literach, o ile spełnione są wymogi określone w ust. 1 lit. a), b) oraz e)–g) oraz następujące dodatkowe warunki:

a) właściciel lub osoba fizyczna reprezentująca właściciela złożyli uprzednio podanie o wydanie zezwolenia, a państwo członkowskie przeznaczenia wydało takie zezwolenie po przeprowadzeniu oceny ryzyka, która wykazała, że wprowadzenie danych zwierząt kopytnych na jego terytorium nie stanowi zagrożenia dla zdrowia zwierząt w Unii;

b) dane zwierzęta kopytne zostały poddane kwarantannie w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, z których pochodzą zwierzęta, pod urzędową kontrolą przez okres konieczny dla spełnienia przez te zwierzęta wymogów dotyczących zdrowia zwierząt określonych we wzorze świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w lit. f):

(i) w miejscu zatwierdzonym przez właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części, z których pochodzą zwierzęta;

(ii) zgodnie z zaleceniami zawartymi w zezwoleniu, które dają przynajmniej takie same gwarancje, co gwarancje określone w ust. 1 lit. a), b) i e)–g).

Zwierzęta kopytne wprowadzane do Unii na podstawie akapitu pierwszego są poddawane kwarantannie w zatwierdzonej jednostce, instytucie lub ośrodku przeznaczenia przez okres przynajmniej sześciu miesięcy od momentu wprowadzenia do Unii, w którym to okresie właściwe organy mogą stosować wymagania przewidziane w art. 8 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 90/425/EWG.

Państwo członkowskie zezwalające na wprowadzenie zwierząt kopytnych na podstawie akapitu pierwszego informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie na forum Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt o takim zezwoleniu, zanim dane zwierzęta kopytne zostaną wprowadzone na jego terytorium.

Artykuł 3b

Warunki dotyczące wejścia i tranzytu zwierząt kopytnych przeznaczonych dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka przez terytorium państw członkowskich innych niż państwo członkowskie przeznaczenia

Tranzyt zwierząt kopytnych, o których mowa w art. 3a, przez państwo członkowskie inne niż państwo członkowskie przeznaczenia dozwolony jest jedynie za zezwoleniem właściwego organu państwa członkowskiego tranzytu. Zezwolenie takie może być wydane wyłącznie na podstawie oceny ryzyka dokonanej przez taki właściwy organ w świetle informacji przedstawionych przez państwo członkowskie przeznaczenia.

Zezwalając na wprowadzenie zwierząt zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 3a, państwo członkowskie przeznaczenia informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie na forum Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt przed dokonaniem tranzytu.

Artykuł 3c

Wykaz zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków w krajach trzecich, ich terytoriach lub częściach

1. Po dokonaniu oceny, czy spełnione zostały warunki określone w ust. 2, każde państwo członkowskie może ustanowić wykaz jednostek, instytutów lub ośrodków, w stosunku do których możliwe jest wydawanie zezwoleń na podstawie art. 3a ust. 1 na wprowadzanie na jego terytorium zwierząt kopytnych.

2. Jednostkę, instytut lub ośrodek w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części włączyć można do wykazu, o którym mowa w ust. 1, jedynie jeśli spełnione zostały następujące warunki:

a) jednostka, instytut lub ośrodek spełniają wymogi określone w załączniku VI część 3;

b) jednostka, instytut lub ośrodek uzyskały zatwierdzenie właściwego organu kraju trzeciego, jego terytorium lub części, w których się znajdują;

c) właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części oferuje wystarczające gwarancje, że spełnione zostały warunki dotyczące zatwierdzania jednostek, instytutów lub ośrodków określone w załączniku VI część 4.

3. Państwo członkowskie może włączyć do wykazu, o którym mowa w ust. 1, jednostki, instytuty lub ośrodki w krajach trzecich, które zostały już włączone do takiego wykazu ustanowionego przez inne państwo członkowskie, bez konieczności dokonania oceny spełnienia warunków ustanowionych w ust. 2.

4. Państwa członkowskie aktualizują wykazy, o których mowa w ust. 1, uwzględniając zwłaszcza zawieszenie lub cofnięcie zatwierdzeń przyznanych przez właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części jednostkom, instytutom lub ośrodkom, które znajdują się w ich obrębie i które są włączone do tych wykazów.

5. Państwa członkowskie podają za pomocą internetowych stron informacyjnych do publicznej wiadomości wykazy, o których mowa w ust. 1, i aktualizują te strony.

6. Państwa członkowskie przekazują Komisji adres internetowy swoich internetowych stron informacyjnych.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części, z których pochodzą zwierzęta, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

2. Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzone do Unii zgodnie z art. 3a–6 nie pochodzą z więcej niż jednego gospodarstwa i nie są gromadzone w miejscach gromadzenia.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

(i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo

(ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są objęte zezwoleniem na przywóz danych zwierząt do Unii, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przemieszczane do innego samolotu w obrębie takiego kraju trzeciego, jego terytorium lub części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne inne niż zwierzęta, o których mowa w art. 3a, są bezzwłocznie przewożone środkami transportu zabezpieczonymi przed wektorami do gospodarstwa przeznaczenia.

Takie zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 12a

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Litwę niektórych przesyłek żywego bydła do hodowli i produkcji

1. Zezwala się na tranzyt drogowy przez Litwę przesyłek żywego bydła do hodowli i produkcji pochodzących z Obwodu Kaliningradzkiego w Rosji i skierowanych do miejsca przeznaczenia poza Unią, pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:

a) zwierzęta wprowadzane są na terytorium Litwy przez punkt kontroli granicznej Kybartai i wywożone przez punkt kontroli granicznej Medininkai;

b) zwierzęta przewożone są pojazdami drogowymi w kontenerach zapieczętowanych przez służby weterynaryjne właściwego organu Litwy plombą oznaczoną numerem seryjnym, w punkcie kontroli granicznej Kybartai, będącym miejscem wprowadzania do Unii Europejskiej;

c) towarzyszące przesyłce zwierząt od punktu kontroli granicznej Kybartai do punktu kontroli granicznej Medininkai dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy Rady 91/496/EWG, włącznie z odpowiednio wypełnionym świadectwem weterynaryjnym „BOV-X-TRANSIT-RU” , określonym w części 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, zaopatrzone są na każdej stronie, przez urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej Kybartai, w pieczęć „JEDYNIE DO CELÓW TRANZYTU Z ROSYJSKIEGO OBWODU KALININGRADZKIEGO PRZEZ LITWĘ”;

d) [1] (uchylona);

e) [2] (uchylona);

f) zwierzętom towarzyszy świadectwo zdrowia umożliwiające wprowadzenie bez przeszkód na terytorium Białorusi i świadectwo weterynaryjne wydane dla miejsca przeznaczenia zwierząt w Rosji.

2. [3] (uchylony).

3. W przypadku jakiejkolwiek nieprawidłowości lub sytuacji wyjątkowej podczas tranzytu, państwo członkowskie tranzytu stosuje w razie potrzeby środki przewidziane w art. 8 ust. 1 lit. b) tiret drugie dyrektywy 90/425/EWG (²³).

4. [4] (uchylony).

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

Artykuł 13a

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przeznaczone dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka transportowane są bezzwłocznie do zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka przeznaczenia przy wykorzystaniu środków transportu zabezpieczonych przed wektorami i o konstrukcji uniemożliwiającej wydostanie się zwierząt oraz wycieknięcie lub wypadnięcie odchodów, moczu, ściółki, paszy, odpadów lub innych materiałów z pojazdu lub kontenera podczas transportu.

2. Zwierzęta poddawane są kwarantannie w obiektach zabezpieczonych przed wektorami na terenie zakładu zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka w państwie członkowskim przeznaczenia przez okres przynajmniej 30 dni. Po okresie kwarantanny wynoszącym 30 dni zwierzęta mogą zostać przeniesione do innej zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka.

3. Zwierzęta wprowadzane do zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka mogą zostać przeniesione do miejsca przeznaczenia innego niż zatwierdzona jednostka, instytut lub ośrodek tylko wówczas, gdy:

a) od czasu wprowadzenia do Unii upłynęło przynajmniej sześć miesięcy, oraz

b) przeniesienia dokonuje się zgodnie z pkt 4 załącznika C do dyrektywy 92/65/EWG.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 zwierzęta mogą opuścić zatwierdzoną jednostkę, instytut lub ośrodek przed upływem sześciomiesięcznego okresu przewidzianego w tym ustępie, jeśli spełnione są następujące warunki:

a) zwierzęta podlegają wywozowi do kraju trzeciego, jego terytorium lub części;

b) w celu wywozu, o którym mowa w lit. a), zwierzęta są transportowane środkami transportu zabezpieczonymi przed wektorami i o konstrukcji uniemożliwiającej wydostanie się zwierząt oraz wycieknięcie lub wypadnięcie odchodów, moczu, ściółki, paszy, odpadów lub innych materiałów z pojazdu lub kontenera podczas transportu.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (²⁴) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (²⁵), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²⁶) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) [5] (uchylona);

c) [6] (uchylona);

d) [7] (uchylona).

2. [8] (uchylony).

3. [9] (uchylony).

Artykuł 17a

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Chorwację przesyłek z Bośni i Hercegowiny przeznaczonych do państw trzecich

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 16 dozwolony jest bezpośredni tranzyt drogowy przez terytorium Unii, między punktem kontroli granicznej w miejscowości Nova Sela a punktem kontroli granicznej w miejscowości Ploče, pochodzących z Bośni i Hercegowiny i przeznaczonych do państw trzecich przesyłek, o ile spełnione są następujące warunki:

a) przesyłka jest zaplombowana plombą opatrzoną numerem seryjnym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe;

b) [10] (uchylona);

c) [11] (uchylona);

d) [12] (uchylona).

2. [13] (uchylony).

3. [14] (uchylony).

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyjątkiem pszczół i trzmieli pochodzących ze stanu Hawaje, i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których przed dniem 30 listopada 2010 r. wydano stosowne świadectwa zgodnie z decyzjami 79/542/EWG oraz 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii do dnia 31 maja 2011 r.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych k ontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. [1] (skreślony).

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „ świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „ koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „ gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 3a

Warunki dotyczące wprowadzania zwierząt kopytnych przeznaczonych dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka

[2] 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 3 właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na wprowadzenie na terytorium tego państwa przesyłek zawierających zwierzęta kopytne gatunków wymienionych w załączniku VI część 1 tabela 1, 2 i 3, jeśli przesyłki te przeznaczone są dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka, pod warunkiem spełnienia następujących warunków:

a) właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia przeprowadził ocenę zagrożeń dla zdrowia zwierząt, jakie każda z przesyłek może stwarzać dla Unii;

b) przedmiotowe przesyłki pochodzą z kraju trzeciego, jego terytorium lub części włączonych do jednego z wykazów określonych w:

(i) części 1 załącznika I lub części 1 załącznika II do niniejszego rozporządzenia,

(ii) decyzji 2004/211/WE (¹⁸), decyzji 2007/777/WE (¹⁹), rozporządzeniu (WE) nr 798/2008 (²⁰), rozporządzeniu (WE) nr 119/2009 (²¹), rozporządzeniu (UE) nr 605/2010 (²²),

c) dane zwierzęta kopytne pochodzą z jednostki, instytutu lub ośrodka w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, o których mowa w lit. a), włączonych do wykazu ustanowionego zgodnie z art. 3c;

d) dane zwierzęta kopytne poddane zostały kwarantannie w obiekcie zabezpieczonym przed wektorami na terenie zakładu jednostki, instytutu lub ośrodka, o których mowa w lit. c), przez okres przewidziany w odpowiednich świadectwach;

e) dane zwierzęta kopytne przekazywane są bezpośrednio zatwierdzonej jednostce, instytutowi lub ośrodkowi w państwie członkowskim przeznaczenia;

f) danym zwierzętom kopytnym towarzyszy właściwe świadectwo weterynaryjne sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w załączniku VI część 1 tabela 1, 2 oraz 3 i które określono w części 2 tego załącznika;

g) dane zwierzęta kopytne spełniają wymogi określone we wzorze świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w lit. f).

Przed wprowadzeniem zwierząt kopytnych na swoje terytorium państwo członkowskie przeznaczenia informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie na forum Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt o zezwoleniu wydanym na podstawie akapitu pierwszego.

2. Jeśli wyjątkowe okoliczności uniemożliwiają spełnienie wymogów zawartych w ust. 1 lit. c) i d), właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia może zezwolić na wprowadzenie na terytorium tego państwa zwierząt kopytnych gatunków wymienionych w załączniku VI część 1 tabela 1, 2 i 3 z innych gospodarstw, które nie spełniają wymogów określonych w tych literach, o ile spełnione są wymogi określone w ust. 1 lit. a), b) oraz e)–g) oraz następujące dodatkowe warunki:

a) właściciel lub osoba fizyczna reprezentująca właściciela złożyli uprzednio podanie o wydanie zezwolenia, a państwo członkowskie przeznaczenia wydało takie zezwolenie po przeprowadzeniu oceny ryzyka, która wykazała, że wprowadzenie danych zwierząt kopytnych na jego terytorium nie stanowi zagrożenia dla zdrowia zwierząt w Unii;

b) dane zwierzęta kopytne zostały poddane kwarantannie w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, z których pochodzą zwierzęta, pod urzędową kontrolą przez okres konieczny dla spełnienia przez te zwierzęta wymogów dotyczących zdrowia zwierząt określonych we wzorze świadectwa weterynaryjnego, o którym mowa w lit. f):

(i) w miejscu zatwierdzonym przez właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części, z których pochodzą zwierzęta;

(ii) zgodnie z zaleceniami zawartymi w zezwoleniu, które dają przynajmniej takie same gwarancje, co gwarancje określone w ust. 1 lit. a), b) i e)–g).

Zwierzęta kopytne wprowadzane do Unii na podstawie akapitu pierwszego są poddawane kwarantannie w zatwierdzonej jednostce, instytucie lub ośrodku przeznaczenia przez okres przynajmniej sześciu miesięcy od momentu wprowadzenia do Unii, w którym to okresie właściwe organy mogą stosować wymagania przewidziane w art. 8 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 90/425/EWG.

Państwo członkowskie zezwalające na wprowadzenie zwierząt kopytnych na podstawie akapitu pierwszego informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie na forum Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt o takim zezwoleniu, zanim dane zwierzęta kopytne zostaną wprowadzone na jego terytorium.

Artykuł 3b

Warunki dotyczące wejścia i tranzytu zwierząt kopytnych przeznaczonych dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka przez terytorium państw członkowskich innych niż państwo członkowskie przeznaczenia

[3] Tranzyt zwierząt kopytnych, o których mowa w art. 3a, przez państwo członkowskie inne niż państwo członkowskie przeznaczenia dozwolony jest jedynie za zezwoleniem właściwego organu państwa członkowskiego tranzytu. Zezwolenie takie może być wydane wyłącznie na podstawie oceny ryzyka dokonanej przez taki właściwy organ w świetle informacji przedstawionych przez państwo członkowskie przeznaczenia.

Zezwalając na wprowadzenie zwierząt zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 3a, państwo członkowskie przeznaczenia informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie na forum Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt przed dokonaniem tranzytu.

Artykuł 3c

Wykaz zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków w krajach trzecich, ich terytoriach lub częściach

[4] 1. Po dokonaniu oceny, czy spełnione zostały warunki określone w ust. 2, każde państwo członkowskie może ustanowić wykaz jednostek, instytutów lub ośrodków, w stosunku do których możliwe jest wydawanie zezwoleń na podstawie art. 3a ust. 1 na wprowadzanie na jego terytorium zwierząt kopytnych.

2. Jednostkę, instytut lub ośrodek w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części włączyć można do wykazu, o którym mowa w ust. 1, jedynie jeśli spełnione zostały następujące warunki:

a) jednostka, instytut lub ośrodek spełniają wymogi określone w załączniku VI część 3;

b) jednostka, instytut lub ośrodek uzyskały zatwierdzenie właściwego organu kraju trzeciego, jego terytorium lub części, w których się znajdują;

c) właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części oferuje wystarczające gwarancje, że spełnione zostały warunki dotyczące zatwierdzania jednostek, instytutów lub ośrodków określone w załączniku VI część 4.

3. Państwo członkowskie może włączyć do wykazu, o którym mowa w ust. 1, jednostki, instytuty lub ośrodki w krajach trzecich, które zostały już włączone do takiego wykazu ustanowionego przez inne państwo członkowskie, bez konieczności dokonania oceny spełnienia warunków ustanowionych w ust. 2.

4. Państwa członkowskie aktualizują wykazy, o których mowa w ust. 1, uwzględniając zwłaszcza zawieszenie lub cofnięcie zatwierdzeń przyznanych przez właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części jednostkom, instytutom lub ośrodkom, które znajdują się w ich obrębie i które są włączone do tych wykazów.

5. Państwa członkowskie podają za pomocą internetowych stron informacyjnych do publicznej wiadomości wykazy, o których mowa w ust. 1, i aktualizują te strony.

6. Państwa członkowskie przekazują Komisji adres internetowy swoich internetowych stron informacyjnych.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

[5] 1. Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, jego terytorium lub części, z których pochodzą zwierzęta, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

2. Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzone do Unii zgodnie z art. 3a–6 nie pochodzą z więcej niż jednego gospodarstwa i nie są gromadzone w miejscach gromadzenia.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

(i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo

(ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) [6] nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są objęte zezwoleniem na przywóz danych zwierząt do Unii, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przemieszczane do innego samolotu w obrębie takiego kraju trzeciego, jego terytorium lub części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. [7] Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne inne niż zwierzęta, o których mowa w art. 3a, są bezzwłocznie przewożone środkami transportu zabezpieczonymi przed wektorami do gospodarstwa przeznaczenia.

Takie zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 12a

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Litwę niektórych przesyłek żywego bydła do hodowli i produkcji

1. Zezwala się na tranzyt drogowy przez Litwę przesyłek żywego bydła do hodowli i produkcji pochodzących z Obwodu Kaliningradzkiego w Rosji i skierowanych do miejsca przeznaczenia poza Unią, pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:

a) zwierzęta wprowadzane są na terytorium Litwy przez punkt kontroli granicznej Kybartai i wywożone przez punkt kontroli granicznej Medininkai;

b) zwierzęta przewożone są pojazdami drogowymi w kontenerach zapieczętowanych przez służby weterynaryjne właściwego organu Litwy plombą oznaczoną numerem seryjnym, w punkcie kontroli granicznej Kybartai, będącym miejscem wprowadzania do Unii Europejskiej;

c) towarzyszące przesyłce zwierząt od punktu kontroli granicznej Kybartai do punktu kontroli granicznej Medininkai dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy Rady 91/496/EWG, włącznie z odpowiednio wypełnionym świadectwem weterynaryjnym „BOV-X-TRANSIT-RU” , określonym w części 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, zaopatrzone są na każdej stronie, przez urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej Kybartai, w pieczęć „JEDYNIE DO CELÓW TRANZYTU Z ROSYJSKIEGO OBWODU KALININGRADZKIEGO PRZEZ LITWĘ”;

d) spełnione są wymagania przewidziane w art. 9 dyrektywy Rady 91/496/EWG;

e) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu przez Litwę we wspólnym weterynaryjnym dokumencie wejścia, o którym mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 282/2004 (²³), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej Kybartai.

f) zwierzętom towarzyszy świadectwo zdrowia umożliwiające wprowadzenie bez przeszkód na terytorium Białorusi i świadectwo weterynaryjne wydane dla miejsca przeznaczenia zwierząt w Rosji.

2. Przesyłki nie rozładowuje się na terytorium Unii i przewozi się ją bezpośrednio do punktu kontroli granicznej Medininkai, będącego punktem opuszczenia Unii.

Urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej Medininkai wypełnia część 3 wspólnego weterynaryjnego dokumentu wejścia, po tym jak kontrola przesyłki w punkcie opuszczenia Unii wykazała, że jest to ta sama przesyłka, która została wprowadzona na terytorium Litwy w punkcie kontroli granicznej Kybartai.

3. W przypadku jakiejkolwiek nieprawidłowości lub sytuacji wyjątkowej podczas tranzytu, państwo członkowskie tranzytu stosuje w razie potrzeby środki przewidziane w art. 8 ust. 1 lit. b) tiret drugie dyrektywy 90/425/EWG (²⁴).

4. Właściwy organ Litwy sprawdza regularnie, czy zgadzają się liczby przesyłek wprowadzanych do Unii i opuszczajęcych ją.

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

Artykuł 13a

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przeznaczone dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka

[8] 1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone dla zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka transportowane są bezzwłocznie do zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka przeznaczenia przy wykorzystaniu środków transportu zabezpieczonych przed wektorami i o konstrukcji uniemożliwiającej wydostanie się zwierząt oraz wycieknięcie lub wypadnięcie odchodów, moczu, ściółki, paszy, odpadów lub innych materiałów z pojazdu lub kontenera podczas transportu.

2. Zwierzęta poddawane są kwarantannie w obiektach zabezpieczonych przed wektorami na terenie zakładu zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka w państwie członkowskim przeznaczenia przez okres przynajmniej 30 dni. Po okresie kwarantanny wynoszącym 30 dni zwierzęta mogą zostać przeniesione do innej zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka.

3. Zwierzęta wprowadzane do zatwierdzonej jednostki, instytutu lub ośrodka mogą zostać przeniesione do miejsca przeznaczenia innego niż zatwierdzona jednostka, instytut lub ośrodek tylko wówczas, gdy:

a) od czasu wprowadzenia do Unii upłynęło przynajmniej sześć miesięcy, oraz

b) przeniesienia dokonuje się zgodnie z pkt 4 załącznika C do dyrektywy 92/65/EWG.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 zwierzęta mogą opuścić zatwierdzoną jednostkę, instytut lub ośrodek przed upływem sześciomiesięcznego okresu przewidzianego w tym ustępie, jeśli spełnione są następujące warunki:

a) zwierzęta podlegają wywozowi do kraju trzeciego, jego terytorium lub części;

b) w celu wywozu, o którym mowa w lit. a), zwierzęta są transportowane środkami transportu zabezpieczonymi przed wektorami i o konstrukcji uniemożliwiającej wydostanie się zwierząt oraz wycieknięcie lub wypadnięcie odchodów, moczu, ściółki, paszy, odpadów lub innych materiałów z pojazdu lub kontenera podczas transportu.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (²⁵) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (²⁶), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²⁷) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

2. Rozładunek lub przechowywanie, zgodnie z art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii nie są dozwolone.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium Unii z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

Artykuł 17a

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Chorwację przesyłek z Bośni i Hercegowiny przeznaczonych do państw trzecich

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 16 dozwolony jest bezpośredni tranzyt drogowy przez terytorium Unii, między punktem kontroli granicznej w miejscowości Nova Sela a punktem kontroli granicznej w miejscowości Ploče, pochodzących z Bośni i Hercegowiny i przeznaczonych do państw trzecich przesyłek, o ile spełnione są następujące warunki:

a) przesyłka jest zaplombowana plombą opatrzoną numerem seryjnym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe;

b) dokumenty towarzyszące przesyłce, o których mowa w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, opatrzone są na każdej stronie pieczęcią „WYŁĄCZNIE TRANZYT DO PAŃSTW TRZECICH PRZEZ TERYTORIUM UE” przyłożoną przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia;

c) spełnione są wymogi proceduralne określone w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest poświadczona jako dopuszczona do tranzytu na wspólnym weterynaryjnym dokumencie wejścia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 136/2004, przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe.

2. Nie jest dozwolone rozładowywanie ani przechowywanie, jak określono w art. 12 ust. 4 lub w art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii.

3. Właściwy organ prowadzi regularne kontrole w celu dopilnowania, aby liczba przesyłek oraz ilość produktów opuszczających Unię odpowiadały liczbie i ilości, które zostały wprowadzone na jej terytorium.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyjątkiem pszczół i trzmieli pochodzących ze stanu Hawaje, i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których przed dniem 30 listopada 2010 r. wydano stosowne świadectwa zgodnie z decyzjami 79/542/EWG oraz 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii do dnia 31 maja 2011 r.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych k ontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do wprowadzania do Unii zwierząt nieudomowionych:

a) na pokazy lub wystawy, gdzie zwierzęta te nie są zwyczajowo trzymane ani hodowane;

b) stanowiących część cyrków;

c) przeznaczonych dla zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków, określonych w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 92/65/EWG.

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „ świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „ koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „ gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

(i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo

(ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są wymienione w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli ustanowionej w załączniku I część 1, lub dla których w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 nie wymieniono wzoru świadectwa weterynaryjnego odpowiadającego danej przesyłce, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przenoszone do innego samolotu w takim kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub jego część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do hodowli i produkcji, albo dla ogrodów zoologicznych, parków rozrywki i rezerwatów dzikich zwierząt lub rezerwatów łowieckich, są bezzwłocznie przewożone do gospodarstwa przeznaczenia.

Zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 12a

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Litwę niektórych przesyłek żywego bydła do hodowli i produkcji

1. Zezwala się na tranzyt drogowy przez Litwę przesyłek żywego bydła do hodowli i produkcji pochodzących z Obwodu Kaliningradzkiego w Rosji i skierowanych do miejsca przeznaczenia poza Unią, pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:

a) zwierzęta wprowadzane są na terytorium Litwy przez punkt kontroli granicznej Kybartai i wywożone przez punkt kontroli granicznej Medininkai;

b) zwierzęta przewożone są pojazdami drogowymi w kontenerach zapieczętowanych przez służby weterynaryjne właściwego organu Litwy plombą oznaczoną numerem seryjnym, w punkcie kontroli granicznej Kybartai, będącym miejscem wprowadzania do Unii Europejskiej;

c) towarzyszące przesyłce zwierząt od punktu kontroli granicznej Kybartai do punktu kontroli granicznej Medininkai dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy Rady 91/496/EWG, włącznie z odpowiednio wypełnionym świadectwem weterynaryjnym „BOV-X-TRANSIT-RU” , określonym w części 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, zaopatrzone są na każdej stronie, przez urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej Kybartai, w pieczęć „JEDYNIE DO CELÓW TRANZYTU Z ROSYJSKIEGO OBWODU KALININGRADZKIEGO PRZEZ LITWĘ”;

d) spełnione są wymagania przewidziane w art. 9 dyrektywy Rady 91/496/EWG;

e) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu przez Litwę we wspólnym weterynaryjnym dokumencie wejścia, o którym mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 282/2004 (¹⁸), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej Kybartai.

f) zwierzętom towarzyszy świadectwo zdrowia umożliwiające wprowadzenie bez przeszkód na terytorium Białorusi i świadectwo weterynaryjne wydane dla miejsca przeznaczenia zwierząt w Rosji.

2. Przesyłki nie rozładowuje się na terytorium Unii i przewozi się ją bezpośrednio do punktu kontroli granicznej Medininkai, będącego punktem opuszczenia Unii.

Urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej Medininkai wypełnia część 3 wspólnego weterynaryjnego dokumentu wejścia, po tym jak kontrola przesyłki w punkcie opuszczenia Unii wykazała, że jest to ta sama przesyłka, która została wprowadzona na terytorium Litwy w punkcie kontroli granicznej Kybartai.

3. W przypadku jakiejkolwiek nieprawidłowości lub sytuacji wyjątkowej podczas tranzytu, państwo członkowskie tranzytu stosuje w razie potrzeby środki przewidziane w art. 8 ust. 1 lit. b) tiret drugie dyrektywy 90/425/EWG (¹⁹).

4. Właściwy organ Litwy sprawdza regularnie, czy zgadzają się liczby przesyłek wprowadzanych do Unii i opuszczajęcych ją.

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (²⁰) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (²¹), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²²) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

2. Rozładunek lub przechowywanie, zgodnie z art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii nie są dozwolone.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium Unii z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

Artykuł 17a

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Chorwację przesyłek z Bośni i Hercegowiny przeznaczonych do państw trzecich

[1] 1. Na zasadzie odstępstwa od art. 16 dozwolony jest bezpośredni tranzyt drogowy przez terytorium Unii, między punktem kontroli granicznej w miejscowości Nova Sela a punktem kontroli granicznej w miejscowości Ploče, pochodzących z Bośni i Hercegowiny i przeznaczonych do państw trzecich przesyłek, o ile spełnione są następujące warunki:

a) przesyłka jest zaplombowana plombą opatrzoną numerem seryjnym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe;

b) dokumenty towarzyszące przesyłce, o których mowa w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, opatrzone są na każdej stronie pieczęcią „WYŁĄCZNIE TRANZYT DO PAŃSTW TRZECICH PRZEZ TERYTORIUM UE” przyłożoną przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia;

c) spełnione są wymogi proceduralne określone w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest poświadczona jako dopuszczona do tranzytu na wspólnym weterynaryjnym dokumencie wejścia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 136/2004, przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe.

2. Nie jest dozwolone rozładowywanie ani przechowywanie, jak określono w art. 12 ust. 4 lub w art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii.

3. Właściwy organ prowadzi regularne kontrole w celu dopilnowania, aby liczba przesyłek oraz ilość produktów opuszczających Unię odpowiadały liczbie i ilości, które zostały wprowadzone na jej terytorium.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyjątkiem pszczół i trzmieli pochodzących ze stanu Hawaje, i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których przed dniem 30 listopada 2010 r. wydano stosowne świadectwa zgodnie z decyzjami 79/542/EWG oraz 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii do dnia 31 maja 2011 r.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych k ontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do wprowadzania do Unii zwierząt nieudomowionych:

a) na pokazy lub wystawy, gdzie zwierzęta te nie są zwyczajowo trzymane ani hodowane;

b) stanowiących część cyrków;

c) przeznaczonych dla zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków, określonych w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 92/65/EWG.

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „ świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „ koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „ gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

(i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo

(ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są wymienione w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli ustanowionej w załączniku I część 1, lub dla których w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 nie wymieniono wzoru świadectwa weterynaryjnego odpowiadającego danej przesyłce, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przenoszone do innego samolotu w takim kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub jego część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do hodowli i produkcji, albo dla ogrodów zoologicznych, parków rozrywki i rezerwatów dzikich zwierząt lub rezerwatów łowieckich, są bezzwłocznie przewożone do gospodarstwa przeznaczenia.

Zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 12a

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Litwę niektórych przesyłek żywego bydła do hodowli i produkcji

[1] 1. Zezwala się na tranzyt drogowy przez Litwę przesyłek żywego bydła do hodowli i produkcji pochodzących z Obwodu Kaliningradzkiego w Rosji i skierowanych do miejsca przeznaczenia poza Unią, pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:

a) zwierzęta wprowadzane są na terytorium Litwy przez punkt kontroli granicznej Kybartai i wywożone przez punkt kontroli granicznej Medininkai;

b) zwierzęta przewożone są pojazdami drogowymi w kontenerach zapieczętowanych przez służby weterynaryjne właściwego organu Litwy plombą oznaczoną numerem seryjnym, w punkcie kontroli granicznej Kybartai, będącym miejscem wprowadzania do Unii Europejskiej;

c) towarzyszące przesyłce zwierząt od punktu kontroli granicznej Kybartai do punktu kontroli granicznej Medininkai dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy Rady 91/496/EWG, włącznie z odpowiednio wypełnionym świadectwem weterynaryjnym „BOV-X-TRANSIT-RU” , określonym w części 2 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, zaopatrzone są na każdej stronie, przez urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej Kybartai, w pieczęć „JEDYNIE DO CELÓW TRANZYTU Z ROSYJSKIEGO OBWODU KALININGRADZKIEGO PRZEZ LITWĘ”;

d) spełnione są wymagania przewidziane w art. 9 dyrektywy Rady 91/496/EWG;

e) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu przez Litwę we wspólnym weterynaryjnym dokumencie wejścia, o którym mowa w art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 282/2004 (¹⁸), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej Kybartai.

f) zwierzętom towarzyszy świadectwo zdrowia umożliwiające wprowadzenie bez przeszkód na terytorium Białorusi i świadectwo weterynaryjne wydane dla miejsca przeznaczenia zwierząt w Rosji.

2. Przesyłki nie rozładowuje się na terytorium Unii i przewozi się ją bezpośrednio do punktu kontroli granicznej Medininkai, będącego punktem opuszczenia Unii.

Urzędowy lekarz weterynarii w punkcie kontroli granicznej Medininkai wypełnia część 3 wspólnego weterynaryjnego dokumentu wejścia, po tym jak kontrola przesyłki w punkcie opuszczenia Unii wykazała, że jest to ta sama przesyłka, która została wprowadzona na terytorium Litwy w punkcie kontroli granicznej Kybartai.

3. W przypadku jakiejkolwiek nieprawidłowości lub sytuacji wyjątkowej podczas tranzytu, państwo członkowskie tranzytu stosuje w razie potrzeby środki przewidziane w art. 8 ust. 1 lit. b) tiret drugie dyrektywy 90/425/EWG (¹⁹).

4. Właściwy organ Litwy sprawdza regularnie, czy zgadzają się liczby przesyłek wprowadzanych do Unii i opuszczajęcych ją.

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (²⁰) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (²¹), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²²) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

2. Rozładunek lub przechowywanie, zgodnie z art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii nie są dozwolone.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium Unii z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyjątkiem pszczół i trzmieli pochodzących ze stanu Hawaje, i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których przed dniem 30 listopada 2010 r. wydano stosowne świadectwa zgodnie z decyzjami 79/542/EWG oraz 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii do dnia 31 maja 2011 r.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych k ontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do wprowadzania do Unii zwierząt nieudomowionych:

a) na pokazy lub wystawy, gdzie zwierzęta te nie są zwyczajowo trzymane ani hodowane;

b) stanowiących część cyrków;

c) przeznaczonych dla zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków, określonych w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 92/65/EWG.

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „ świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „ koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „ gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II [1] część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

(i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo

(ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są wymienione w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli ustanowionej w załączniku I część 1, lub dla których w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 nie wymieniono wzoru świadectwa weterynaryjnego odpowiadającego danej przesyłce, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przenoszone do innego samolotu w takim kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub jego część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do hodowli i produkcji, albo dla ogrodów zoologicznych, parków rozrywki i rezerwatów dzikich zwierząt lub rezerwatów łowieckich, są bezzwłocznie przewożone do gospodarstwa przeznaczenia.

Zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (¹⁸) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (¹⁹), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²⁰) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

2. Rozładunek lub przechowywanie, zgodnie z art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii nie są dozwolone.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium Unii z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyjątkiem pszczół i trzmieli pochodzących ze stanu Hawaje, i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których przed dniem 30 listopada 2010 r. wydano stosowne świadectwa zgodnie z decyzjami 79/542/EWG oraz 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii do dnia 31 maja 2011 r.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych k ontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do wprowadzania do Unii zwierząt nieudomowionych:

a) na pokazy lub wystawy, gdzie zwierzęta te nie są zwyczajowo trzymane ani hodowane;

b) stanowiących część cyrków;

c) przeznaczonych dla zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków, określonych w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 92/65/EWG.

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „ świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „ koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „ gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I [1] część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II [2] część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

(i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo

(ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są wymienione w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli ustanowionej w załączniku I część 1, lub dla których w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 nie wymieniono wzoru świadectwa weterynaryjnego odpowiadającego danej przesyłce, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przenoszone do innego samolotu w takim kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub jego część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do hodowli i produkcji, albo dla ogrodów zoologicznych, parków rozrywki i rezerwatów dzikich zwierząt lub rezerwatów łowieckich, są bezzwłocznie przewożone do gospodarstwa przeznaczenia.

Zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (¹⁸) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (¹⁹), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²⁰) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

2. Rozładunek lub przechowywanie, zgodnie z art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii nie są dozwolone.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium Unii z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyjątkiem pszczół i trzmieli pochodzących ze stanu Hawaje, i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których przed dniem 30 listopada 2010 r. wydano stosowne świadectwa zgodnie z decyzjami 79/542/EWG oraz 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii do dnia 31 maja 2011 r.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych k ontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV [1] część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do wprowadzania do Unii zwierząt nieudomowionych:

a) na pokazy lub wystawy, gdzie zwierzęta te nie są zwyczajowo trzymane ani hodowane;

b) stanowiących część cyrków;

c) przeznaczonych dla zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków, określonych w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 92/65/EWG.

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „ świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „ koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „ gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II [2] część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

(i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo

(ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są wymienione w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli ustanowionej w załączniku I część 1, lub dla których w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 nie wymieniono wzoru świadectwa weterynaryjnego odpowiadającego danej przesyłce, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przenoszone do innego samolotu w takim kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub jego część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do hodowli i produkcji, albo dla ogrodów zoologicznych, parków rozrywki i rezerwatów dzikich zwierząt lub rezerwatów łowieckich, są bezzwłocznie przewożone do gospodarstwa przeznaczenia.

Zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (¹⁸) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (¹⁹), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²⁰) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

2. Rozładunek lub przechowywanie, zgodnie z art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii nie są dozwolone.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium Unii z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

[3] W okresie przejściowym przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyjątkiem pszczół i trzmieli pochodzących ze stanu Hawaje, i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których przed dniem 30 listopada 2010 r. wydano stosowne świadectwa zgodnie z decyzjami 79/542/EWG oraz 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii do dnia 31 maja 2011 r.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych k ontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

[1] 1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do wprowadzania do Unii zwierząt nieudomowionych:

a) na pokazy lub wystawy, gdzie zwierzęta te nie są zwyczajowo trzymane ani hodowane;

b) stanowiących część cyrków;

c) przeznaczonych dla zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków, określonych w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 92/65/EWG.

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „ świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „ koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „ gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które:

(i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo

(ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są wymienione w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli ustanowionej w załączniku I część 1, lub dla których w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 nie wymieniono wzoru świadectwa weterynaryjnego odpowiadającego danej przesyłce, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przenoszone do innego samolotu w takim kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub jego część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do hodowli i produkcji, albo dla ogrodów zoologicznych, parków rozrywki i rezerwatów dzikich zwierząt lub rezerwatów łowieckich, są bezzwłocznie przewożone do gospodarstwa przeznaczenia.

Zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (¹⁸) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (¹⁹), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²⁰) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

2. Rozładunek lub przechowywanie, zgodnie z art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii nie są dozwolone.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium Unii z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym, do dnia 30 czerwca 2010 r., przesyłki zawierające żywe zwierzęta i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których wydano stosowne świadectwa weterynaryjne zgodnie z decyzjami 79/542/EWG lub 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 2 lit. b), art. 17 ust. 3 lit. a), art. 17 ust. 3 lit. c) akapit pierwszy, art. 18 ust. 1 tiret czwarte oraz art. 19,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej art. 8, art. 9 ust. 2 lit. b) oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (³), w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e), art. 8, art. 10 akapit pierwszy oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (⁴), w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (⁵), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (⁶), w szczególności jego art. 11 ust. 1 oraz art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁷), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (⁸) przewiduje sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa niektórych zwierząt wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2) W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (⁹). W decyzji tej ustanowiono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii Europejskiej żywych zwierząt z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem wyrobów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji ustanowiono również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i świeżego mięsa tych zwierząt, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3) Od dnia przyjęcia tej decyzji, w innych aktach unijnych ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, tworząc nowe ramy prawne w tej dziedzinie. Ponadto dyrektywą 2004/68/WE uchylono dyrektywę 72/462/EWG.

(4) Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu, ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE (¹⁰), po przyjęciu niezbędnych przepisów na podstawie rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE przepisy wykonawcze przyjęte na podstawie dyrektywy 72/462/EWG przestają obowiązywać.

(6) Decyzja 79/542/EWG była kilkakrotnie zmieniana i wprowadzono do niej przepisy dotyczące przywozu, oparte już na nowych ramach prawnych. W celu zapewnienia jasności i przejrzystości środki ustanowione w decyzji 79/542/EWG należy przyjąć w drodze nowego aktu prawnego. Niniejsze rozporządzenie obejmuje wszystkie przepisy decyzji 79/542/EWG. Tym samym, w wyniku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygasa i przestaje obowiązywać, a następnie zostanie uchylona.

(7) W dyrektywie 92/65/EWG ustanowiono wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Unii żywych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczegółowych aktach prawa unijnego, wymienionych w załączniku F do tej dyrektywy. Na mocy tej dyrektywy takie żywe zwierzęta, nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone do Unii jedynie z takiego kraju trzeciego, który znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie. Ponadto zwierzęta te muszą posiadać świadectwo zdrowia zgodne z wzorem sporządzonym według procedury, o której mowa w tej dyrektywie.

(8) W dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (¹¹) ustanowiono zasady obowiązujące przy wydawaniu świadectw wymaganych przez prawo weterynaryjne w celu zapobiegania przypadkom wprowadzającej w błąd i oszukańczej certyfikacji. Należy dopilnować, aby przepisy i zasady stosowane przez urzędowych inspektorów lub lekarzy weterynarii w krajach trzecich były co najmniej równoważne przepisom i zasadom ustanowionym w tej dyrektywie. Niektóre kraje trzecie, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, przedstawiły wystarczające gwarancje, że takie przepisy i zasady obowiązują i są stosowane. Należy zatem zezwolić na wprowadzanie do Unii niektórych żywych zwierząt z takich krajów trzecich, pod warunkiem, że sytuacja epidemiologiczna w tych krajach nie wymaga zastosowania dodatkowych ograniczeń.

(9) W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono przepisy dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące wprowadzanie do Unii produktów pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Na mocy tej dyrektywy należy sporządzić wykazy krajów trzecich lub regionów krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego, przy czym przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji do celów weterynaryjnych.

(10) W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przywóz tych zwierząt na oraz ich tranzyt przez terytorium Unii jest dozwolony jedynie z krajów trzecich i terytoriów, które znajdują się w wykazie lub wykazach sporządzonych zgodnie z procedurą, o której mowa w tej dyrektywie, a przywóz ten musi spełniać określone wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej.

(11) Z zastrzeżeniem przepisów art. 17 ust. 2 akapit ostatni dyrektywy 92/65/EWG, przywóz do Unii lub tranzyt przez jej terytorium żywych zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, do których mają zastosowanie dyrektywy 92/65/EWG, 2002/99WE oraz 2004/68/WE, jest dozwolony jedynie wówczas, gdy towarzyszy im świadectwo weterynaryjne i gdy spełniają one odpowiednie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym.

(12) W związku z powyższym, w celu wdrożenia dyrektyw 92/65/EWG, 2002/99/WE oraz 2004/68/WE, należy w niniejszym rozporządzeniu ustanowić wykazy krajów trzecich, ich terytoriów i części, a także szczegółowe warunki przywozu, w tym wzory świadectw weterynaryjnych dla niektórych żywych zwierząt oraz świeżego mięsa niektórych zwierząt.

(13) W celu zapewnienia spójności prawodawstwa unijnego w niniejszym rozporządzeniu należy także uwzględnić wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w innych aktach prawa unijnego, w szczególności w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, 853/2004 i 854/2004, ustanawiających przepisy dotyczące higieny środków spożywczych i żywności pochodzenia zwierzęcego oraz przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a także wymogi dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (¹²) oraz rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (¹³).

(14) W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady regulujące przeprowadzanie kontroli urzędowych w zakresie żywności i pasz, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt. Artykuł 48 tego rozporządzenia upoważnia Komisję do przyjęcia wykazu krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz określonych produktów do Unii. W rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym wykazy krajów trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z tymi przepisami wykazy te można łączyć z innymi wykazami, sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(15) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny zatem zawierać zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące zdrowia publicznego, ustanowione w dyrektywie 96/23/WE i w rozporządzeniach (WE) nr 999/2001, 852/2004, 853/2004 oraz 854/2004.

(16) Wzory świadectw ustanowione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia powinny również obejmować zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt, ustanowione w dyrektywie Rady 93/119/WE z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (¹⁴) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań (¹⁵).

(17) W celu wyeliminowania zagrożenia dla zdrowia żywych zwierząt wprowadzanych do Unii podczas ich transportu z kraju trzeciego pochodzenia do Unii należy ustanowić określone wymogi dotyczące transportu żywych zwierząt, w tym wymogi dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt.

(18) Mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt w Unii żywe zwierzęta należy przewozić bezpośrednio do ich miejsca przeznaczenia w Unii.

(19) Z tranzytem świeżego mięsa przez terytorium Unii do innego kraju trzeciego wiąże się nieznaczne ryzyko dla zdrowia publicznego. Mięso takie powinno jednak spełniać wszystkie istotne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tranzytu świeżego mięsa i jego przechowywania przed tranzytem.

(20) Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii w odniesieniu do przesyłek do i z Rosji, dotyczące jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(21) Należy zezwolić na wprowadzanie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso, z wyłączeniem podrobów i mięsa mielonego, nieudomowionych zwierząt z rzędu parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych, pochodzące od zwierząt schwytanych w naturalnym środowisku. W celu wykluczenia ewentualnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt wynikających z wprowadzenia takich przesyłek, zwierzęta te należy odseparować od zwierząt dzikich na okres trzech miesięcy przed wprowadzeniem takich przesyłek do Unii. Fakt ten należy zatem uwzględnić we wzorze świadectwa weterynaryjnego dla takich przesyłek (RUF).

(22) W decyzji Komisji 2003/881/WE z dnia 11 grudnia 2003 r. dotyczącej zdrowia zwierząt oraz warunków certyfikacji w przywozie pszczół i trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.) z określonych państw trzecich (¹⁶) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt oraz warunki certyfikacji w odniesieniu do przywozu pszczół i trzmieli z niektórych krajów trzecich. Dążąc do uproszczenia prawodawstwa unijnego środki ustanowione w tej decyzji należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Tym samym należy uchylić decyzję 2003/881/WE.

(23) Należy wprowadzić okres przejściowy umożliwiający państwom członkowskim i przemysłowi podjęcie koniecznych środków służących osiągnięciu zgodności z nowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(24) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej w zakresie wprowadzania do Unii przesyłek zawierających następujące żywe zwierzęta lub świeże mięso:

a) zwierzęta kopytne;

b) zwierzęta wymienione w wykazie w załączniku IV część 2;

c) świeże mięso zwierząt kopytnych i koniowatych, przeznaczone do spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wyrobów mięsnych.

2. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek, o których mowa w ust. 1.

3. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do wprowadzania do Unii zwierząt nieudomowionych:

a) na pokazy lub wystawy, gdzie zwierzęta te nie są zwyczajowo trzymane ani hodowane;

b) stanowiących część cyrków;

c) przeznaczonych dla zatwierdzonych jednostek, instytutów lub ośrodków, określonych w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 92/65/EWG.

4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych wymogów certyfikacji ustanowionych w innych aktach prawa unijnego lub w porozumieniach zawartych przez Unię z krajami trzecimi.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne jak określono w art. 2 lit. d) dyrektywy 2004/68/WE;

b) „świeże mięso” oznacza świeże mięso jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c) „koniowate” oznaczają zwierzęta koniowate jak określono w art. 2 lit. b) dyrektywy 90/426/EWG (¹⁷);

d) „gospodarstwo” oznacza gospodarstwo rolne lub inne urzędowo nadzorowane rolnicze, przemysłowe lub handlowe przedsiębiorstwo, w tym ogrody zoologiczne, parki rozrywki i rezerwaty dzikiej przyrody lub rezerwaty łowieckie, w których żywe zwierzęta są zwyczajowo trzymane i hodowane.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI WPROWADZANIA ŻYWYCH ZWIERZĄT DO UNII

Artykuł 3

Ogólne warunki wprowadzania do Unii zwierząt kopytnych

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli określonej w załączniku I część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1;

b) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku I cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje określone w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku I część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 4

Warunki dotyczące miejsc gromadzenia zwierząt w odniesieniu do niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta kopytne pochodzące z więcej niż jednego gospodarstwa wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy gromadzone są w miejscach gromadzenia zwierząt zatwierdzonych przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku I część 5.

Artykuł 5

Protokoły standaryzacji materiałów oraz procedury pobierania i badania próbek w odniesieniu do zwierząt kopytnych

Jeżeli do celów wprowadzenia do Unii przesyłek zawierających zwierzęta kopytne wymagane jest pobranie i zbadanie próbek, na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 w odniesieniu do chorób wymienionych w części 6 tego załącznika, takie próbki pobierane i badane są przez właściwy organ kraju trzeciego, z którego pochodzą przesyłki, lub pod jego kontrolą zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami pobierana i badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika.

Artykuł 6

Szczególne warunki dotyczące niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne przywożone do St Pierre i Miquelon oraz wprowadzane do Unii

Przesyłki zawierające zwierzęta kopytne z gatunków wymienionych w tabeli w załączniku I część 7, które zostały wprowadzone do St Pierre i Miquelon mniej niż sześć miesięcy przed datą wysyłki z St Pierre i Miquelon do Unii, wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy:

a) spełniają warunki pobytu i kwarantanny ustanowione w rozdziale 1 tej części załącznika;

b) zostały przebadane zgodnie z wymogami dotyczącymi badania zdrowia zwierząt ustanowionymi w rozdziale 2 tej części załącznika.

Artykuł 7

Ogólne warunki dotyczące wprowadzania do Unii niektórych gatunków pszczół i trzmieli

1. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 są wprowadzane do Unii jedynie z krajów trzecich lub terytoriów:

a) wymienionych w załączniku II część 1;

b) na których obecność zgnilca amerykańskiego, małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) i roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele można wprowadzać do Unii z części kraju trzeciego lub terytorium, wymienionych w załączniku II część 1, które są:

a) geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią danego kraju trzeciego lub terytorium;

b) wymienione w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

W przypadku stosowania tego odstępstwa zabrania się wprowadzania do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele z wszystkich innych części danego kraju trzeciego lub terytorium nie wymienionych w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1.

3. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 załącznika IV część 2 składają się z:

a) klatek zawierających matki pszczele i matki trzmieli (Apis mellifera i Bombus spp.), z których każda zawiera jedną matkę i maksymalnie 20 towarzyszących jej robotnic; albo

b) pojemników zawierających trzmiele (Bombus spp.), z których każdy zawiera rodzinę maksymalnie 200 dorosłych trzmieli.

4. Przesyłki zawierające pszczoły i trzmiele z gatunków wymienionych w tabeli 1 w załączniku IV część 2 spełniają następujące warunki:

a) posiadają stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku IV część 2 i wypełnionym oraz podpisanym przez urzędowego inspektora kraju trzeciego wywozu;

b) spełniają wymogi weterynaryjne ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. a).

Artykuł 8

Ogólne warunki dotyczące transportu żywych zwierząt do Unii

W okresie po załadowaniu w kraju trzecim pochodzenia oraz przed przybyciem do punktu kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, przesyłki zawierające żywe zwierzęta:

a) nie są transportowane łącznie z żywymi zwierzętami, które: (i) nie są przeznaczone do wprowadzenia do Unii; albo (ii) są w gorszym stanie zdrowia;

b) nie są rozładowywane w kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, które nie są wymienione w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli ustanowionej w załączniku I część 1, lub dla których w kolumnie 4 tabeli w załączniku I część 1 nie wymieniono wzoru świadectwa weterynaryjnego odpowiadającego danej przesyłce, a jeżeli są przewożone drogą powietrzną, nie są przenoszone do innego samolotu w takim kraju trzecim, na jego terytorium lub w jego części, ani nie są przewożone drogą, koleją lub przepędzane przez taki kraj trzeci, jego terytorium lub jego część.

Artykuł 9

Ograniczenia czasowe w odniesieniu do czasu transportu żywych zwierząt do Unii

Przesyłki zawierające żywe zwierzęta wprowadzane są do Unii jedynie wówczas, gdy przesyłka dociera do punktu kontroli granicznej, będącego miejscem wprowadzenia do Unii, w ciągu 10 dni od daty wydania stosownego świadectwa weterynaryjnego.

W przypadku transportu drogą morską wspomniany okres 10 dni przedłuża się o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską, potwierdzony podpisaną przez kapitana statku deklaracją sporządzoną zgodnie z załącznikiem I część 3, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 10

Szczególne warunki dotyczące dezynsekcji przesyłek zawierających żywe zwierzęta przewożone do Unii drogą powietrzną

Jeżeli przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyłączeniem przesyłek zawierających pszczoły, przewożone są drogą powietrzną, klatka lub kontener, w którym są przewożone, a także otaczający je obszar, są spryskiwane odpowiednim środkiem owadobójczym.

Dezynsekcja przeprowadzana jest bezpośrednio przed zamknięciem drzwi samolotu po załadunku oraz po każdym kolejnym otwarciu drzwi w kraju trzecim, do chwili dotarcia samolotu do miejsca przeznaczenia.

Kapitan samolotu potwierdza przeprowadzenie dezynfekcji przez podpisanie deklaracji sporządzonej zgodnie z załącznikiem I część 4, której oryginał dołączony jest do świadectwa weterynaryjnego.

Artykuł 11

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

1. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do hodowli i produkcji, albo dla ogrodów zoologicznych, parków rozrywki i rezerwatów dzikich zwierząt lub rezerwatów łowieckich, są bezzwłocznie przewożone do gospodarstwa przeznaczenia.

Zwierzęta kopytne pozostają w tym gospodarstwie przez okres co najmniej 30 dni, o ile nie są wysyłane bezpośrednio do rzeźni.

2. Po wprowadzeniu do Unii przesyłki zawierające zwierzęta kopytne przeznaczone do natychmiastowego uboju są bezzwłocznie przewożone do rzeźni docelowej, gdzie są poddawane ubojowi w ciągu pięciu dni roboczych od daty przybycia do rzeźni.

Artykuł 12

Szczególne warunki dotyczące tranzytu przez kraje trzecie niektórych przesyłek zawierających zwierzęta kopytne

Jeżeli zastosowanie ma szczególny warunek I załącznika I część 1, w celu zezwolenia na tranzyt przesyłek zawierających zwierzęta kopytne, o których mowa w tym warunku, pochodzących z jednego państwa członkowskiego i przeznaczonych do innego państwa członkowskiego, przez kraj trzeci, jego terytorium lub część, wymienione w tabeli w załączniku I część 1, dla których w kolumnie 4 tej tabeli nie wskazano odpowiadającego wzoru świadectwa weterynaryjnego dla przesyłek zawierających dane zwierzęta kopytne, wówczas zastosowanie mają następujące warunki:

a) w przypadku bydła opasowego:

(i) gospodarstwa końcowego przeznaczenia muszą zostać wyznaczone z góry przez właściwy organ miejsca końcowego przeznaczenia;

(ii) żywych zwierząt stanowiących przedmiot przesyłki nie wolno przemieszczać z gospodarstwa końcowego przeznaczenia, chyba że do celów natychmiastowego uboju;

(iii) każdorazowo przemieszczenie żywych zwierząt do i z gospodarstwa końcowego przeznaczenia musi odbywać się pod kontrolą właściwego organu, o ile zwierzęta stanowiące przedmiot przesyłki trzymane są w tym gospodarstwie;

b) w przypadku zwierząt kopytnych przeznaczonych do natychmiastowego uboju zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł 13

Warunki mające zastosowanie po wprowadzeniu do Unii przesyłek zawierających pszczoły i trzmiele, o których mowa w art. 7

1. Przesyłki zawierające matki pszczele i matki trzmieli, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. a), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca końcowego przeznaczenia, w którym ule rozmieszcza się pod kontrolą właściwego organu, a matki przenosi się do nowych klatek przed wprowadzeniem ich do miejscowych rodzin.

2. Klatki, robotnice i pozostały materiał towarzyszący matkom pszczelim i matkom trzmieli z kraju trzeciego pochodzenia jest przesyłany do laboratorium wyznaczonego przez właściwy organ do badań na obecność:

a) małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida), jego jaj lub larw;

b) roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.).

Po badaniach laboratoryjnych klatki, robotnice i materiał są niszczone.

3. Przesyłki zawierające trzmiele (Bombus spp.), o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), przewożone są bezzwłocznie do wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

Trzmiele mogą pozostać w pojemniku, w którym zostały wprowadzone do Unii, do chwili zakończenia okresu życia rodziny.

Pojemnik i materiał towarzyszące trzmielom z kraju trzeciego pochodzenia są niszczone najpóźniej z chwilą zakończenia okresu życia rodziny.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WPROWADZANIA ŚWIEŻEGO MIĘSA DO UNII

Artykuł 14

Ogólne warunki przywozu świeżego mięsa

Przesyłki zawierające świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi przywożone są do Unii tylko wówczas, gdy spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) podczas kontroli w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, towarzyszy im stosowne świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego, ustanowionym w załączniku II cześć 2, uwzględniające szczególne warunki wskazane w kolumnie 6 tabeli w części 1 tego załącznika, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

c) spełniają wymogi ustanowione w świadectwie weterynaryjnym, o którym mowa w lit. b), w tym:

(i) dodatkowe gwarancje ustanowione w tym świadectwie, o ile wskazano w kolumnie 5 tabeli w załączniku II część 1;

(ii) wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące certyfikacji weterynaryjnej, które państwo członkowskie przeznaczenia może nałożyć zgodnie z unijnym prawem weterynaryjnym i które są uwzględnione w świadectwie.

Artykuł 15

Warunki mające zastosowanie po przywozie nieoskórowanych tusz dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych

Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (¹⁸) przesyłki zawierające nieoskórowane tusze dzikich parzystokopytnych zwierząt łownych, przeznaczone do spożycia przez ludzi po dalszym przetworzeniu, są bezzwłocznie przewożone do zakładu przetwórczego przeznaczenia.

Artykuł 16

Tranzyt i przechowywanie świeżego mięsa

Wprowadzenie do Unii przesyłek zawierających świeże mięso nieprzeznaczone do przywozu do Unii, lecz przeznaczone do kraju trzeciego, w bezpośrednim tranzycie lub po przechowywaniu w Unii zgodnie z art. 12 ust. 4 oraz art. 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a) pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części, wymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 tabeli w załączniku II część 1, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego, odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w kolumnie 4 tabeli w załączniku II część 1;

b) spełniają szczególne wymogi dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do danych przesyłek, wyszczególnione w stosownych wzorach świadectw weterynaryjnych, o których mowa w lit. a);

c) posiadają świadectwo weterynaryjne, sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa weterynaryjnego ustanowionym w załączniku III, wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wywozu;

d) zakwalifikowane są jako dopuszczone do tranzytu, w tym, w odpowiednich przypadkach, do przechowywania, na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (¹⁹), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej będącym miejscem wprowadzania do Unii.

Artykuł 17

Odstępstwo dotyczące tranzytu przez Łotwę, Litwę i Polskę

1. W drodze odstępstwa od art. 16 tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji lub przeznaczonych do Rosji, drogą lub koleją, przez terytorium Unii między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce, wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (²⁰) bezpośrednio lub przez inny kraj trzeci, jest dozwolony, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) przesyłka plombowana jest w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii, plombą oznaczoną numerem seryjnym przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b) na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, określonych w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej będący miejscem wprowadzania do Unii stempluje „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c) spełnione są wymagania proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d) przesyłka jest zakwalifikowana jako dopuszczona do tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przywozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej, będącym miejscem wprowadzania do Unii.

2. Rozładunek lub przechowywanie, zgodnie z art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium Unii nie są dozwolone.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium Unii z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 18

Certyfikacja

Świadectwa weterynaryjne wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia wypełniane są zgodnie z notami wyjaśniającymi podanymi w załączniku V.

Wymóg ten nie wyklucza jednak korzystania z certyfikacji elektronicznej ani innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii.

Artykuł 19

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym, do dnia 30 czerwca 2010 r., przesyłki zawierające żywe zwierzęta i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których wydano stosowne świadectwa weterynaryjne zgodnie z decyzjami 79/542/EWG lub 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii.

Artykuł 20

Uchylenie

Decyzja 2003/881/WE traci moc.

Artykuł 21

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2010 r.