RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, poprzez terytoria państw członkowskich, produktów, o których mowa w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), przeznaczonych do reaktorów lekkowodnych.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi umowami międzynarodowymi dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 lub 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji oraz pozbywają się ich (na przykład przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub - jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera - mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od jakiejkolwiek innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez Iran wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji, chyba że świadczenie takich usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz irańskich towarowych statków powietrznych usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych i bezpieczeństwa lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II;

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II;

d) innych osób wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach wspólnego kompleksowego planu działania 0CPOA), lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, jako bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015); wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA lub rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub działaniu niezgodnym z JCPOA lub rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015); działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku III;

e) innych osób nieobjętych załącznikiem III, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, które są bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) lub w niniejszej decyzji; wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA, rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszej decyzji lub działaniu niezgodnym z JCPOA, rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszą decyzją; działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku IV.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do tranzytu poprzez terytoria państw członkowskich do celów działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) przeznaczonymi do reaktorów lekkowodnych.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) realizacją celów rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), w tym w przypadkach gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załącznikach I, II, III lub IV, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7 ppkt (i) oraz (ii), przedkłada proponowane zezwolenia Radzie Bezpieczeństwa do zatwierdzenia.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II;

d) inne osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, jako bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015); wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA lub rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) lub działaniu niezgodnym z JCPOA lub rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015); działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku III;

e) inne osoby lub podmioty nieobjęte załącznikiem III, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, które są bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub w niniejszej decyzji; wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA, rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszej decyzji lub działaniu niezgodnym z JCPOA, rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszą decyzją; działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, lub będące własnością lub pod kontrolą wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku IV.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do takich funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Radę Bezpieczeństwa decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa;

b) przedmiotem zastawu lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie, pod warunkiem że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.;

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wyszczególnionymi w pkt 2 lit. c), ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) przeznaczonymi do reaktorów lekkowodnych.

d) konieczne do projektów w dziedzinie współpracy dotyczącej cywilnych zastosowań energii jądrowej opisanych w załączniku III do JCPOA, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa;

e) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wyszczególnionymi w art. 26c i 26d lub do wszelkich innych działań niezbędnych do wdrożenia JCPOA, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w niniejszej decyzji;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1,

oraz po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez odnośne państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 28 stycznia 2016 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

15. [2] Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do zapewniania, przetwarzania lub wypłacania funduszy, innych aktywów finansowych lub zasobów gospodarczych, ani do dostarczania towarów i świadczenia usług, niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy takiej pomocy dostarczają lub takie działania realizują:

a) Organizacja Narodów Zjednoczonych, w tym jej programy, fundusze oraz inne podmioty i organy, a także jej wyspecjalizowane agencje i organizacje powiązane;

b) organizacje międzynarodowe;

c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;

d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez ONZ programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA);

e) pracownicy, beneficjenci, jednostki zależne lub partnerzy wykonawczy podmiotów wymienionych w lit. a)–d), w czasie i w zakresie, w jakim działają w takim charakterze; albo

f) odpowiednie inne podmioty określone przez Komitet w odniesieniu do ust. 1 lit. a) i d) i do ust. 2 w zakresie, w jakim dotyczy to osób i podmiotów objętych ust. 1 lit. a) i d) oraz określone przez Radę w odniesieniu do ust. 1 lit. b), c) i e) i do ust. 2 w zakresie, w jakim dotyczy to osób i podmiotów objętych ust. 1 lit. b), c) i e).

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie z rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), nr 1747 (2007), nr 1803 (2008), nr 1929 (2010) lub nr 2231 (2015), w tym środków Unii lub którychkolwiek państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w jakimkolwiek związku z wykonaniem tych decyzji, lub środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załączniku I, II, III lub IV ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść jakiejkolwiek takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załączników I i III na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załączników II i IV oraz przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa umieszcza jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku III.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), c) i e) oraz art. 20 ust. 1 lit. b), c) i e), odpowiednio zmienia załączniki II i IV.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I, II, III i IV zawierają powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I lub przez Radę Bezpieczeństwa w odniesieniu do załącznika III.

2. Załączniki I, II, III i IV zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I lub przez Radę Bezpieczeństwa w odniesieniu do załącznika III. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres - o ile jest znany - oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I, II, III i IV umieszcza się także datę umieszczenia w wykazie.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. a), art. 20 ust. 1 lit. a), art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 12, w zakresie, w jakim odnoszą się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku V, zostają zawieszone.

5. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c), art. 20 ust. 1 lit. b) i c), art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 12, w zakresie, w jakim odnoszą się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku VI, zostają zawieszone.

6. [3] Wyłączenie, o którym mowa w art. 20 ust. 15, odnośnie do art. 20 ust. 1 lit. b), c) i e) oraz art. 20 ust. 2 w zakresie, w jakim odnosi się do osób i podmiotów objętych art. 20 ust. 1 lit. b), c) i e), poddawane jest przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy.

Artykuł 26a

1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 28 stycznia 2016 r. literami w brzmieniu:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 28 stycznia 2016 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 28 stycznia 2016 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 26b

1. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania do dostarczania, sprzedawania lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, ani do związanego z nimi świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, dostarczania pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, przez państwa uczestniczące we wspólnym wszechstronnym planie działania (zwanym dalej „JCPOA”) lub państwa członkowskie ONZ działające w koordynacji z nimi, które to działania są bezpośrednio związane z:

a) modyfikacją dwóch kaskad w zakładzie w Fordow w celu produkcji izotopów trwałych;

b) wywozem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie, uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora.

2. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1, zapewniają, by:

a) wszystkie takie działania były podejmowane w sposób ściśle zgodny z JCPOA;

b) Komitet oraz wspólna komisja, po jej utworzeniu zgodnie z JCPOA, albo pozostałe państwa członkowskie – stosownie do przypadku – były powiadamiane dziesięć dni przed podjęciem takich działań;

c) spełnione zostały wymogi – stosownie do przypadku – określone w pkt 22 lit. c) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015);

d) uzyskać i być w stanie skutecznie egzekwować prawo do sprawdzania zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów; oraz

e) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii określonych w pkt 22 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) – również MAEA była powiadamiana w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

3. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania w zakresie niezbędnym do dokonywania przekazywania i działań, zatwierdzonych z wyprzedzeniem na podstawie indywidualnej oceny przez – stosownie do przypadku – Komitet lub właściwy organ w danym państwie członkowskim, które są:

a) bezpośrednio związane z realizacją działań dotyczących programu jądrowego, określonych w pkt 15.1– 15.11 załącznika V do JCPOA;

b) niezbędne do przygotowania do wdrożenia JCPOA; lub

c) uznane przez Komitet – w stosownych przypadkach – za zgodne z celami rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015).

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zatwierdzeniach.

Artykuł 26c

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich:

a) wszystkich produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

b) wszelkich innych produktów, jeśli państwo członkowskie stwierdzi, że dany produkt mógłby przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą niezgodnych z JCPOA.

2. Wymóg określony w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi sprzętu, o którym mowa w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), przeznaczonego do reaktorów lekkowodnych.

3. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają, aby:

a) spełnione zostały wymogi, w stosownych przypadkach, wytycznych zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

b) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów;

c) powiadomiły one, w stosownych przypadkach, Radę Bezpieczeństwa w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania; oraz

d) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych, powiadomiły one również MAEA w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

4. Wymóg określony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii oraz wszelkiego związanego z tym świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, świadczenia pomocy finansowej, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, bezpośrednio związanych z:

a) konieczną modyfikacją dwóch kaskad w obiekcie w Fordów w celu wytwarzania stabilnych izotopów;

b) eksportem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora;

pod warunkiem że państwa członkowskie zapewnią, aby:

d) wszystkie takie działania były podejmowane w ścisłej zgodności z JCPOA;e) powiadomiły one Radę Bezpieczeństwa oraz Wspólną Komisję dziesięć dni przed takim działaniami;

f) spełnione zostały wymogi, w stosownych przypadkach, zawarte w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

g) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów; oraz

h) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych, powiadomiły one również MAEA w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

5. Świadczenie pomocy technicznej lub prowadzenie szkoleń, finansowanie lub świadczenie pomocy finansowej, dokonywanie inwestycji, świadczenie usług pośrednictwa lub innych usług związanych z dostarczaniem, sprzedawaniem, przekazywaniem, produkcją lub wykorzystywaniem produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Iranie lub do użytku w Iranie wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku.

6. Inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu lub wytwarzanie lub stosowanie materiałów jądrowych wymienionych w części 1 wykazu Grupy Dostawców Jądrowych wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku.

7. Nabywanie od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, wymaga powiadomienia Wspólnej Komisji, niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

8. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zezwoleniach udzielonych zgodnie z niniejszym artykułem lub działaniach podejmowanych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 26d

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, nieobjętych art. 26c lub art. 26e, które mogłoby przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem, ciężką wodą lub innych działań niezgodnych z JCPOA, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy eksportującego państwa członkowskiego po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Wymóg ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi sprzętu, o którym mowa w tym ustępie, przeznaczonego do reaktorów lekkowodnych.

3. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają uzyskanie informacji dotyczących zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów.

4. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 2, zapewniają, aby powiadomiły one pozostałe państwa członkowskie w ciągu dziesięciu dni od takich działań.

5. Wymóg ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii oraz wszelkiego związanego z tym świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, świadczenia pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, bezpośrednio związanych z:

a) konieczną modyfikacją dwóch kaskad w obiekcie w Fordów w celu wytwarzania stabilnych izotopów;

b) eksportem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora;

pod warunkiem że państwa członkowskie zapewnią, aby:

d) wszystkie takie działania były podejmowane w ścisłej zgodności z JCPOA;

e) powiadomiły one pozostałe państwa członkowskie dziesięć dni przed takimi działaniami; oraz

f) uzyskały one informacje dotyczące zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów.

6. Świadczenie pomocy technicznej lub prowadzenie szkoleń, finansowanie lub świadczenie pomocy finansowej, dokonywanie inwestycji, świadczenie usług pośrednictwa lub innych usług związanych z dostarczaniem, sprzedawaniem, przekazywaniem, produkcją lub wykorzystywaniem produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Iranie lub do użytku w Iranie wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku.

7. Inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową związaną z technologiami, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku.

8. Nabywanie od Iranu przez obywateli państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

9. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub nabywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dane dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie, eksport lub nabywanie lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania niezgodne z JCPOA.

10. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 26e

1. Zakazuje się bezpośredniego lub pośredniego dostarczania, sprzedawania lub przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, wymienionych w wykazie reżimu kontroli technologii rakietowych lub wszelkich dodatkowych produktów mogących wesprzeć opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) świadczenia pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami określonymi w ust. 1 oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii - bezpośrednio lub pośrednio - na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku w Iranie;

b) zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologią, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych, na wszelkiego rodzaju dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie powiązanej pomocy technicznej, szkoleń, usług lub pomocy - bezpośrednio lub pośrednio - na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku w Iranie;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b);

d) dokonywania inwestycji na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową związaną z technologiami, o których mowa w ust. 1.

3. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 - niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 26f

1. Dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy eksportującego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zapewnianie:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiegokolwiek dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia powiązanej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń,

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby:

(i) przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą lub innych działań związanych z kwestiami jądrowymi niezgodnych z JCPOA;

(ii) przyczynić się do irańskiego programu wojskowego lub balistycznego; lub

(iii) przynieść korzyści pośrednio lub bezpośrednio irańskiemu korpusowi gwardii rewolucyjnej;

b) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy nie zawierają odpowiednich gwarancji w odniesieniu do użytkownika końcowego.

4. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 26g

1. Dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji oprogramowania do integracji procesów przemysłowych wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zapewnianie:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiegokolwiek dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia powiązanej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń,

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby:

(i) przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą lub innych działań związanych z kwestiami jądrowymi niezgodnych z JCPOA;

(ii) przyczynić się do irańskiego programu wojskowego lub balistycznego; lub

(iii) przynieść korzyści pośrednio lub bezpośrednio irańskiemu korpusowi gwardii rewolucyjnej;

b) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy nie zawierają odpowiednich gwarancji w odniesieniu do użytkownika końcowego.

4. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, poprzez terytoria państw członkowskich, produktów, o których mowa w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), przeznaczonych do reaktorów lekkowodnych.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi umowami międzynarodowymi dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 lub 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji oraz pozbywają się ich (na przykład przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub - jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera - mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od jakiejkolwiek innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez Iran wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji, chyba że świadczenie takich usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz irańskich towarowych statków powietrznych usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych i bezpieczeństwa lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II;

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II;

d) innych osób wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach wspólnego kompleksowego planu działania 0CPOA), lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, jako bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015); wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA lub rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub działaniu niezgodnym z JCPOA lub rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015); działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku III;

e) innych osób nieobjętych załącznikiem III, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, które są bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) lub w niniejszej decyzji; wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA, rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszej decyzji lub działaniu niezgodnym z JCPOA, rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszą decyzją; działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku IV.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do tranzytu poprzez terytoria państw członkowskich do celów działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) przeznaczonymi do reaktorów lekkowodnych.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) realizacją celów rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), w tym w przypadkach gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załącznikach I, II, III lub IV, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7 ppkt (i) oraz (ii), przedkłada proponowane zezwolenia Radzie Bezpieczeństwa do zatwierdzenia.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II;

d) inne osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, jako bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015); wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA lub rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) lub działaniu niezgodnym z JCPOA lub rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015); działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku III;

e) inne osoby lub podmioty nieobjęte załącznikiem III, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, które są bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub w niniejszej decyzji; wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA, rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszej decyzji lub działaniu niezgodnym z JCPOA, rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszą decyzją; działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, lub będące własnością lub pod kontrolą wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku IV.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do takich funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Radę Bezpieczeństwa decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa;

b) przedmiotem zastawu lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie, pod warunkiem że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.;

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wyszczególnionymi w pkt 2 lit. c), ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) przeznaczonymi do reaktorów lekkowodnych.

d) konieczne do projektów w dziedzinie współpracy dotyczącej cywilnych zastosowań energii jądrowej opisanych w załączniku III do JCPOA, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa;

e) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wyszczególnionymi w art. 26c i 26d lub do wszelkich innych działań niezbędnych do wdrożenia JCPOA, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w niniejszej decyzji;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1,

oraz po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez odnośne państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 28 stycznia 2016 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie z rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), nr 1747 (2007), nr 1803 (2008), nr 1929 (2010) lub nr 2231 (2015), w tym środków Unii lub którychkolwiek państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w jakimkolwiek związku z wykonaniem tych decyzji, lub środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załączniku I, II, III lub IV ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść jakiejkolwiek takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załączników I i III na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załączników II i IV oraz przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa umieszcza jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku III.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), c) i e) oraz art. 20 ust. 1 lit. b), c) i e), odpowiednio zmienia załączniki II i IV.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I, II, III i IV zawierają powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I lub przez Radę Bezpieczeństwa w odniesieniu do załącznika III.

2. Załączniki I, II, III i IV zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I lub przez Radę Bezpieczeństwa w odniesieniu do załącznika III. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres - o ile jest znany - oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I, II, III i IV umieszcza się także datę umieszczenia w wykazie.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. a), art. 20 ust. 1 lit. a), art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 12, w zakresie, w jakim odnoszą się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku V, zostają zawieszone.

5. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c), art. 20 ust. 1 lit. b) i c), art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 12, w zakresie, w jakim odnoszą się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku VI, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 28 stycznia 2016 r. literami w brzmieniu:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 28 stycznia 2016 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 28 stycznia 2016 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 26b

1. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania do dostarczania, sprzedawania lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, ani do związanego z nimi świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, dostarczania pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, przez państwa uczestniczące we wspólnym wszechstronnym planie działania (zwanym dalej „JCPOA”) lub państwa członkowskie ONZ działające w koordynacji z nimi, które to działania są bezpośrednio związane z:

a) modyfikacją dwóch kaskad w zakładzie w Fordow w celu produkcji izotopów trwałych;

b) wywozem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie, uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora.

2. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1, zapewniają, by:

a) wszystkie takie działania były podejmowane w sposób ściśle zgodny z JCPOA;

b) Komitet oraz wspólna komisja, po jej utworzeniu zgodnie z JCPOA, albo pozostałe państwa członkowskie – stosownie do przypadku – były powiadamiane dziesięć dni przed podjęciem takich działań;

c) spełnione zostały wymogi – stosownie do przypadku – określone w pkt 22 lit. c) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015);

d) uzyskać i być w stanie skutecznie egzekwować prawo do sprawdzania zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów; oraz

e) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii określonych w pkt 22 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) – również MAEA była powiadamiana w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

3. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania w zakresie niezbędnym do dokonywania przekazywania i działań, zatwierdzonych z wyprzedzeniem na podstawie indywidualnej oceny przez – stosownie do przypadku – Komitet lub właściwy organ w danym państwie członkowskim, które są:

a) bezpośrednio związane z realizacją działań dotyczących programu jądrowego, określonych w pkt 15.1– 15.11 załącznika V do JCPOA;

b) niezbędne do przygotowania do wdrożenia JCPOA; lub

c) uznane przez Komitet – w stosownych przypadkach – za zgodne z celami rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015).

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zatwierdzeniach.

Artykuł 26c

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich:

a) wszystkich produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

b) wszelkich innych produktów, jeśli państwo członkowskie stwierdzi, że dany produkt mógłby przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą niezgodnych z JCPOA.

2. Wymóg określony w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi sprzętu, o którym mowa w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), przeznaczonego do reaktorów lekkowodnych.

3. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają, aby:

a) spełnione zostały wymogi, w stosownych przypadkach, wytycznych zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

b) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów;

c) powiadomiły one, w stosownych przypadkach, Radę Bezpieczeństwa w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania; oraz

d) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych, powiadomiły one również MAEA w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

4. Wymóg określony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii oraz wszelkiego związanego z tym świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, świadczenia pomocy finansowej, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, bezpośrednio związanych z:

a) konieczną modyfikacją dwóch kaskad w obiekcie w Fordów w celu wytwarzania stabilnych izotopów;

b) eksportem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora;

pod warunkiem że państwa członkowskie zapewnią, aby:

d) wszystkie takie działania były podejmowane w ścisłej zgodności z JCPOA;e) powiadomiły one Radę Bezpieczeństwa oraz Wspólną Komisję dziesięć dni przed takim działaniami;

f) spełnione zostały wymogi, w stosownych przypadkach, zawarte w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

g) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów; oraz

h) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych, powiadomiły one również MAEA w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

5. Świadczenie pomocy technicznej lub prowadzenie szkoleń, finansowanie lub świadczenie pomocy finansowej, dokonywanie inwestycji, świadczenie usług pośrednictwa lub innych usług związanych z dostarczaniem, sprzedawaniem, przekazywaniem, produkcją lub wykorzystywaniem produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Iranie lub do użytku w Iranie wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku.

6. Inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu lub wytwarzanie lub stosowanie materiałów jądrowych wymienionych w części 1 wykazu Grupy Dostawców Jądrowych wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku.

7. [2] Nabywanie od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, wymaga powiadomienia Wspólnej Komisji, niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

8. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zezwoleniach udzielonych zgodnie z niniejszym artykułem lub działaniach podejmowanych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 26d

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, nieobjętych art. 26c lub art. 26e, które mogłoby przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem, ciężką wodą lub innych działań niezgodnych z JCPOA, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy eksportującego państwa członkowskiego po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Wymóg ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi sprzętu, o którym mowa w tym ustępie, przeznaczonego do reaktorów lekkowodnych.

3. [3] Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają uzyskanie informacji dotyczących zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów.

4. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 2, zapewniają, aby powiadomiły one pozostałe państwa członkowskie w ciągu dziesięciu dni od takich działań.

5. Wymóg ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii oraz wszelkiego związanego z tym świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, świadczenia pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, bezpośrednio związanych z:

a) konieczną modyfikacją dwóch kaskad w obiekcie w Fordów w celu wytwarzania stabilnych izotopów;

b) eksportem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora;

pod warunkiem że państwa członkowskie zapewnią, aby:

d) wszystkie takie działania były podejmowane w ścisłej zgodności z JCPOA;

e) powiadomiły one pozostałe państwa członkowskie dziesięć dni przed takimi działaniami; oraz

f) [4] uzyskały one informacje dotyczące zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów.

6. Świadczenie pomocy technicznej lub prowadzenie szkoleń, finansowanie lub świadczenie pomocy finansowej, dokonywanie inwestycji, świadczenie usług pośrednictwa lub innych usług związanych z dostarczaniem, sprzedawaniem, przekazywaniem, produkcją lub wykorzystywaniem produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Iranie lub do użytku w Iranie wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku.

7. Inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową związaną z technologiami, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku.

8. Nabywanie od Iranu przez obywateli państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

9. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub nabywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dane dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie, eksport lub nabywanie lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania niezgodne z JCPOA.

10. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 26e

1. Zakazuje się bezpośredniego lub pośredniego dostarczania, sprzedawania lub przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, wymienionych w wykazie reżimu kontroli technologii rakietowych lub wszelkich dodatkowych produktów mogących wesprzeć opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) świadczenia pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami określonymi w ust. 1 oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii - bezpośrednio lub pośrednio - na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku w Iranie;

b) zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologią, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych, na wszelkiego rodzaju dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie powiązanej pomocy technicznej, szkoleń, usług lub pomocy - bezpośrednio lub pośrednio - na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku w Iranie;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b);

d) dokonywania inwestycji na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową związaną z technologiami, o których mowa w ust. 1.

3. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 - niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 26f

1. Dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy eksportującego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zapewnianie:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiegokolwiek dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia powiązanej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń,

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby:

(i) przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą lub innych działań związanych z kwestiami jądrowymi niezgodnych z JCPOA;

(ii) przyczynić się do irańskiego programu wojskowego lub balistycznego; lub

(iii) przynieść korzyści pośrednio lub bezpośrednio irańskiemu korpusowi gwardii rewolucyjnej;

b) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy nie zawierają odpowiednich gwarancji w odniesieniu do użytkownika końcowego.

4. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 26g

1. Dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji oprogramowania do integracji procesów przemysłowych wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zapewnianie:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiegokolwiek dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia powiązanej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń,

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby:

(i) przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą lub innych działań związanych z kwestiami jądrowymi niezgodnych z JCPOA;

(ii) przyczynić się do irańskiego programu wojskowego lub balistycznego; lub

(iii) przynieść korzyści pośrednio lub bezpośrednio irańskiemu korpusowi gwardii rewolucyjnej;

b) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy nie zawierają odpowiednich gwarancji w odniesieniu do użytkownika końcowego.

4. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, poprzez terytoria państw członkowskich, produktów, o których mowa w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), przeznaczonych do reaktorów lekkowodnych.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi umowami międzynarodowymi dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 lub 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji oraz pozbywają się ich (na przykład przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub - jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera - mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od jakiejkolwiek innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez Iran wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji, chyba że świadczenie takich usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz irańskich towarowych statków powietrznych usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych i bezpieczeństwa lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II;

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II;

d) innych osób wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach wspólnego kompleksowego planu działania 0CPOA), lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, jako bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015); wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA lub rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub działaniu niezgodnym z JCPOA lub rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015); działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku III;

e) innych osób nieobjętych załącznikiem III, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, które są bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) lub w niniejszej decyzji; wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA, rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszej decyzji lub działaniu niezgodnym z JCPOA, rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszą decyzją; działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku IV.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do tranzytu poprzez terytoria państw członkowskich do celów działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) przeznaczonymi do reaktorów lekkowodnych.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) realizacją celów rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), w tym w przypadkach gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załącznikach I, II, III lub IV, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7 ppkt (i) oraz (ii), przedkłada proponowane zezwolenia Radzie Bezpieczeństwa do zatwierdzenia.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II;

d) inne osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, jako bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015); wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA lub rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) lub działaniu niezgodnym z JCPOA lub rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015); działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku III;

e) inne osoby lub podmioty nieobjęte załącznikiem III, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, które są bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub w niniejszej decyzji; wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA, rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszej decyzji lub działaniu niezgodnym z JCPOA, rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszą decyzją; działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, lub będące własnością lub pod kontrolą wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku IV.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do takich funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Radę Bezpieczeństwa decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa;

b) przedmiotem zastawu lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie, pod warunkiem że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.;

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wyszczególnionymi w pkt 2 lit. c), ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) przeznaczonymi do reaktorów lekkowodnych.

d) konieczne do projektów w dziedzinie współpracy dotyczącej cywilnych zastosowań energii jądrowej opisanych w załączniku III do JCPOA, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa;

e) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wyszczególnionymi w art. 26c i 26d lub do wszelkich innych działań niezbędnych do wdrożenia JCPOA, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w niniejszej decyzji;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1,

oraz po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez odnośne państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. [2] Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 28 stycznia 2016 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie z rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), nr 1747 (2007), nr 1803 (2008), nr 1929 (2010) lub nr 2231 (2015), w tym środków Unii lub którychkolwiek państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w jakimkolwiek związku z wykonaniem tych decyzji, lub środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załączniku I, II, III lub IV ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść jakiejkolwiek takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załączników I i III na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załączników II i IV oraz przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa umieszcza jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku III.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), c) i e) oraz art. 20 ust. 1 lit. b), c) i e), odpowiednio zmienia załączniki II i IV.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I, II, III i IV zawierają powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I lub przez Radę Bezpieczeństwa w odniesieniu do załącznika III.

2. Załączniki I, II, III i IV zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I lub przez Radę Bezpieczeństwa w odniesieniu do załącznika III. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres - o ile jest znany - oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I, II, III i IV umieszcza się także datę umieszczenia w wykazie.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. a), art. 20 ust. 1 lit. a), art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 12, w zakresie, w jakim odnoszą się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku V, zostają zawieszone.

5. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c), art. 20 ust. 1 lit. b) i c), art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 12, w zakresie, w jakim odnoszą się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku VI, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[3] 1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 28 stycznia 2016 r. literami w brzmieniu:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 28 stycznia 2016 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 28 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 28 stycznia 2016 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 26b

1. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania do dostarczania, sprzedawania lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, ani do związanego z nimi świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, dostarczania pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, przez państwa uczestniczące we wspólnym wszechstronnym planie działania (zwanym dalej „JCPOA”) lub państwa członkowskie ONZ działające w koordynacji z nimi, które to działania są bezpośrednio związane z:

a) modyfikacją dwóch kaskad w zakładzie w Fordow w celu produkcji izotopów trwałych;

b) wywozem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie, uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora.

2. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1, zapewniają, by:

a) wszystkie takie działania były podejmowane w sposób ściśle zgodny z JCPOA;

b) Komitet oraz wspólna komisja, po jej utworzeniu zgodnie z JCPOA, albo pozostałe państwa członkowskie – stosownie do przypadku – były powiadamiane dziesięć dni przed podjęciem takich działań;

c) spełnione zostały wymogi – stosownie do przypadku – określone w pkt 22 lit. c) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015);

d) uzyskać i być w stanie skutecznie egzekwować prawo do sprawdzania zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów; oraz

e) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii określonych w pkt 22 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) – również MAEA była powiadamiana w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

3. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania w zakresie niezbędnym do dokonywania przekazywania i działań, zatwierdzonych z wyprzedzeniem na podstawie indywidualnej oceny przez – stosownie do przypadku – Komitet lub właściwy organ w danym państwie członkowskim, które są:

a) bezpośrednio związane z realizacją działań dotyczących programu jądrowego, określonych w pkt 15.1– 15.11 załącznika V do JCPOA;

b) niezbędne do przygotowania do wdrożenia JCPOA; lub

c) uznane przez Komitet – w stosownych przypadkach – za zgodne z celami rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015).

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zatwierdzeniach.

Artykuł 26c

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich:

a) wszystkich produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

b) wszelkich innych produktów, jeśli państwo członkowskie stwierdzi, że dany produkt mógłby przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą niezgodnych z JCPOA.

2. Wymóg określony w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi sprzętu, o którym mowa w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), przeznaczonego do reaktorów lekkowodnych.

3. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają, aby:

a) spełnione zostały wymogi, w stosownych przypadkach, wytycznych zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

b) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów;

c) powiadomiły one, w stosownych przypadkach, Radę Bezpieczeństwa w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania; oraz

d) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych, powiadomiły one również MAEA w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

4. Wymóg określony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii oraz wszelkiego związanego z tym świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, świadczenia pomocy finansowej, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, bezpośrednio związanych z:

a) konieczną modyfikacją dwóch kaskad w obiekcie w Fordów w celu wytwarzania stabilnych izotopów;

b) eksportem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora;

pod warunkiem że państwa członkowskie zapewnią, aby:

d) wszystkie takie działania były podejmowane w ścisłej zgodności z JCPOA;e) powiadomiły one Radę Bezpieczeństwa oraz Wspólną Komisję dziesięć dni przed takim działaniami;

f) spełnione zostały wymogi, w stosownych przypadkach, zawarte w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

g) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów; oraz

h) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych, powiadomiły one również MAEA w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

5. Świadczenie pomocy technicznej lub prowadzenie szkoleń, finansowanie lub świadczenie pomocy finansowej, dokonywanie inwestycji, świadczenie usług pośrednictwa lub innych usług związanych z dostarczaniem, sprzedawaniem, przekazywaniem, produkcją lub wykorzystywaniem produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Iranie lub do użytku w Iranie wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku.

6. Inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu lub wytwarzanie lub stosowanie materiałów jądrowych wymienionych w części 1 wykazu Grupy Dostawców Jądrowych wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku.

7. Nabywanie od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez Wspólną Komisję po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

8. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zezwoleniach udzielonych zgodnie z niniejszym artykułem lub działaniach podejmowanych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 26d

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, nieobjętych art. 26c lub art. 26e, które mogłoby przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem, ciężką wodą lub innych działań niezgodnych z JCPOA, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy eksportującego państwa członkowskiego po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Wymóg ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi sprzętu, o którym mowa w tym ustępie, przeznaczonego do reaktorów lekkowodnych.

3. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają, aby uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów.

4. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 2, zapewniają, aby powiadomiły one pozostałe państwa członkowskie w ciągu dziesięciu dni od takich działań.

5. Wymóg ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii oraz wszelkiego związanego z tym świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, świadczenia pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, bezpośrednio związanych z:

a) konieczną modyfikacją dwóch kaskad w obiekcie w Fordów w celu wytwarzania stabilnych izotopów;

b) eksportem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora;

pod warunkiem że państwa członkowskie zapewnią, aby:

d) wszystkie takie działania były podejmowane w ścisłej zgodności z JCPOA;

e) powiadomiły one pozostałe państwa członkowskie dziesięć dni przed takimi działaniami; oraz

f) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów.

6. Świadczenie pomocy technicznej lub prowadzenie szkoleń, finansowanie lub świadczenie pomocy finansowej, dokonywanie inwestycji, świadczenie usług pośrednictwa lub innych usług związanych z dostarczaniem, sprzedawaniem, przekazywaniem, produkcją lub wykorzystywaniem produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Iranie lub do użytku w Iranie wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku.

7. Inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową związaną z technologiami, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku.

8. Nabywanie od Iranu przez obywateli państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

9. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub nabywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dane dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie, eksport lub nabywanie lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania niezgodne z JCPOA.

10. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 26e

1. Zakazuje się bezpośredniego lub pośredniego dostarczania, sprzedawania lub przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, wymienionych w wykazie reżimu kontroli technologii rakietowych lub wszelkich dodatkowych produktów mogących wesprzeć opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) świadczenia pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami określonymi w ust. 1 oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii - bezpośrednio lub pośrednio - na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku w Iranie;

b) zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologią, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych, na wszelkiego rodzaju dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie powiązanej pomocy technicznej, szkoleń, usług lub pomocy - bezpośrednio lub pośrednio - na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku w Iranie;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b);

d) dokonywania inwestycji na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową związaną z technologiami, o których mowa w ust. 1.

3. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 - niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 26f

1. Dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy eksportującego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zapewnianie:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiegokolwiek dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia powiązanej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń,

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby:

(i) przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą lub innych działań związanych z kwestiami jądrowymi niezgodnych z JCPOA;

(ii) przyczynić się do irańskiego programu wojskowego lub balistycznego; lub

(iii) przynieść korzyści pośrednio lub bezpośrednio irańskiemu korpusowi gwardii rewolucyjnej;

b) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy nie zawierają odpowiednich gwarancji w odniesieniu do użytkownika końcowego.

4. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 26g

1. Dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji oprogramowania do integracji procesów przemysłowych wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zapewnianie:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiegokolwiek dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia powiązanej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń,

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby:

(i) przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą lub innych działań związanych z kwestiami jądrowymi niezgodnych z JCPOA;

(ii) przyczynić się do irańskiego programu wojskowego lub balistycznego; lub

(iii) przynieść korzyści pośrednio lub bezpośrednio irańskiemu korpusowi gwardii rewolucyjnej;

b) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy nie zawierają odpowiednich gwarancji w odniesieniu do użytkownika końcowego.

4. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. [2] Zakaz ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, poprzez terytoria państw członkowskich, produktów, o których mowa w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), przeznaczonych do reaktorów lekkowodnych.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. [3] Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi umowami międzynarodowymi dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji.

2. [4] Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. [5] W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 lub 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji oraz pozbywają się ich (na przykład przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub - jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera - mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od jakiejkolwiek innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. [6] Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez Iran wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji, chyba że świadczenie takich usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

[7] Zabrania się świadczenia na rzecz irańskich towarowych statków powietrznych usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są podejmowane z naruszeniem niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych i bezpieczeństwa lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II;

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II;

d) [8] innych osób wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach wspólnego kompleksowego planu działania 0CPOA), lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, jako bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015); wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA lub rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub działaniu niezgodnym z JCPOA lub rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015); działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku III;

e) [9] innych osób nieobjętych załącznikiem III, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, które są bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) lub w niniejszej decyzji; wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA, rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszej decyzji lub działaniu niezgodnym z JCPOA, rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszą decyzją; działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku IV.

2. [10] Zakaz ustanowiony w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do tranzytu poprzez terytoria państw członkowskich do celów działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) przeznaczonymi do reaktorów lekkowodnych.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) [11] realizacją celów rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), w tym w przypadkach gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. [12] W przypadkach gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załącznikach I, II, III lub IV, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. [13] Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7 ppkt (i) oraz (ii), przedkłada proponowane zezwolenia Radzie Bezpieczeństwa do zatwierdzenia.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II;

d) [14] inne osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, jako bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015); wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA lub rezolucji RB ONZ nr 2231 (201 5) lub działaniu niezgodnym z JCPOA lub rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015); działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku III;

e) [15] inne osoby lub podmioty nieobjęte załącznikiem III, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, podjęte niezgodnie ze zobowiązaniami Iranu w ramach JCPOA, lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, które są bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniające wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii wyszczególnionych w oświadczeniu dołączonym do załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub w niniejszej decyzji; wspomagające wskazane osoby lub podmioty w obchodzeniu JCPOA, rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszej decyzji lub działaniu niezgodnym z JCPOA, rezolucją RB ONZ nr 2231 (2015) lub niniejszą decyzją; działające w imieniu lub pod kierownictwem wskazanych osób lub podmiotów, lub będące własnością lub pod kontrolą wskazanych osób lub podmiotów, wymienionych w załączniku IV.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do takich funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Radę Bezpieczeństwa decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia. [16]

4. [17] Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa;

b) przedmiotem zastawu lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez dane państwo członkowskie, pod warunkiem że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.;

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wyszczególnionymi w pkt 2 lit. c), ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) przeznaczonymi do reaktorów lekkowodnych.

d) konieczne do projektów w dziedzinie współpracy dotyczącej cywilnych zastosowań energii jądrowej opisanych w załączniku III do JCPOA, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa;

e) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wyszczególnionymi w art. 26c i 26d lub do wszelkich innych działań niezbędnych do wdrożenia JCPOA, po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Rady Bezpieczeństwa.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. [18] Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w niniejszej decyzji;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1,

oraz po powiadomieniu Rady Bezpieczeństwa przez odnośne państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 14 stycznia 2016 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

[19] Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie z rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), nr 1747 (2007), nr 1803 (2008), nr 1929 (2010) lub nr 2231 (2015), w tym środków Unii lub którychkolwiek państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w jakimkolwiek związku z wykonaniem tych decyzji, lub środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załączniku I, II, III lub IV ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść jakiejkolwiek takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

[20] 1. Rada wprowadza zmiany do załączników I i III na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załączników II i IV oraz przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. [21] W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa umieszcza jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku III.

2. [22] W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), c) i e) oraz art. 20 ust. 1 lit. b), c) i e), odpowiednio zmienia załączniki II i IV.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

[23] 1. Załączniki I, II, III i IV zawierają powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I lub przez Radę Bezpieczeństwa w odniesieniu do załącznika III.

2. Załączniki I, II, III i IV zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I lub przez Radę Bezpieczeństwa w odniesieniu do załącznika III. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres - o ile jest znany - oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I, II, III i IV umieszcza się także datę umieszczenia w wykazie.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. [24] Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. a), art. 20 ust. 1 lit. a), art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 12, w zakresie, w jakim odnoszą się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku V, zostają zawieszone.

5. [25] Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c), art. 20 ust. 1 lit. b) i c), art. 20 ust. 2 oraz art. 20 ust. 12, w zakresie, w jakim odnoszą się do osób i podmiotów wymienionych w załączniku VI, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[26] 1. Środki określone w art. 1 ust. 1 lit. a), b), d) i e), art. 2, 3, 3a, 3b, 3c, 3d, 3e, 4, 4a, 4b, 4c, 4d, 4e, 4f, 4g, 4h, 4i, 4j, 5, 6, 6a, 7, 8, 8a, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 16, 17, 18a, 18b, art. 20 ust. 7, art. 20 ust. 11, art. 20 ust. 13, art. 20 ust. 14, art. 21 oraz art. 26b, zostają zawieszone.

Artykuł 26b

1. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania do dostarczania, sprzedawania lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, ani do związanego z nimi świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, dostarczania pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, przez państwa uczestniczące we wspólnym wszechstronnym planie działania (zwanym dalej „JCPOA”) lub państwa członkowskie ONZ działające w koordynacji z nimi, które to działania są bezpośrednio związane z:

a) modyfikacją dwóch kaskad w zakładzie w Fordow w celu produkcji izotopów trwałych;

b) wywozem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie, uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora.

2. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1, zapewniają, by:

a) wszystkie takie działania były podejmowane w sposób ściśle zgodny z JCPOA;

b) Komitet oraz wspólna komisja, po jej utworzeniu zgodnie z JCPOA, albo pozostałe państwa członkowskie – stosownie do przypadku – były powiadamiane dziesięć dni przed podjęciem takich działań;

c) spełnione zostały wymogi – stosownie do przypadku – określone w pkt 22 lit. c) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015);

d) uzyskać i być w stanie skutecznie egzekwować prawo do sprawdzania zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów; oraz

e) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii określonych w pkt 22 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) – również MAEA była powiadamiana w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

3. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania w zakresie niezbędnym do dokonywania przekazywania i działań, zatwierdzonych z wyprzedzeniem na podstawie indywidualnej oceny przez – stosownie do przypadku – Komitet lub właściwy organ w danym państwie członkowskim, które są:

a) bezpośrednio związane z realizacją działań dotyczących programu jądrowego, określonych w pkt 15.1– 15.11 załącznika V do JCPOA;

b) niezbędne do przygotowania do wdrożenia JCPOA; lub

c) uznane przez Komitet – w stosownych przypadkach – za zgodne z celami rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015).

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zatwierdzeniach.

Artykuł 26c

[27] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich:

a) wszystkich produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

b) wszelkich innych produktów, jeśli państwo członkowskie stwierdzi, że dany produkt mógłby przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą niezgodnych z JCPOA.

2. Wymóg określony w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi sprzętu, o którym mowa w pkt 2 lit. c) ppkt 1 załącznika B do rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015), przeznaczonego do reaktorów lekkowodnych.

3. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają, aby:

a) spełnione zostały wymogi, w stosownych przypadkach, wytycznych zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

b) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów;

c) powiadomiły one, w stosownych przypadkach, Radę Bezpieczeństwa w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania; oraz

d) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych, powiadomiły one również MAEA w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

4. Wymóg określony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii oraz wszelkiego związanego z tym świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, świadczenia pomocy finansowej, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, bezpośrednio związanych z:

a) konieczną modyfikacją dwóch kaskad w obiekcie w Fordów w celu wytwarzania stabilnych izotopów;

b) eksportem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora;

pod warunkiem że państwa członkowskie zapewnią, aby:

d) wszystkie takie działania były podejmowane w ścisłej zgodności z JCPOA;e) powiadomiły one Radę Bezpieczeństwa oraz Wspólną Komisję dziesięć dni przed takim działaniami;

f) spełnione zostały wymogi, w stosownych przypadkach, zawarte w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych;

g) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów; oraz

h) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii zawartych w wykazie Grupy Dostawców Jądrowych, powiadomiły one również MAEA w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

5. Świadczenie pomocy technicznej lub prowadzenie szkoleń, finansowanie lub świadczenie pomocy finansowej, dokonywanie inwestycji, świadczenie usług pośrednictwa lub innych usług związanych z dostarczaniem, sprzedawaniem, przekazywaniem, produkcją lub wykorzystywaniem produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Iranie lub do użytku w Iranie wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku.

6. Inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu lub wytwarzanie lub stosowanie materiałów jądrowych wymienionych w części 1 wykazu Grupy Dostawców Jądrowych wymaga zezwolenia wydawanego przez Radę Bezpieczeństwa po rozpatrzeniu danego przypadku.

7. Nabywanie od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez Wspólną Komisję po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

8. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zezwoleniach udzielonych zgodnie z niniejszym artykułem lub działaniach podejmowanych zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 26d

[28] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, nieobjętych art. 26c lub art. 26e, które mogłoby przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem, ciężką wodą lub innych działań niezgodnych z JCPOA, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy eksportującego państwa członkowskiego po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Wymóg ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi sprzętu, o którym mowa w tym ustępie, przeznaczonego do reaktorów lekkowodnych.

3. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają, aby uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów.

4. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 2, zapewniają, aby powiadomiły one pozostałe państwa członkowskie w ciągu dziesięciu dni od takich działań.

5. Wymóg ustanowiony w ust. 1 nie ma zastosowania do dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii oraz wszelkiego związanego z tym świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, świadczenia pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, bezpośrednio związanych z:

a) konieczną modyfikacją dwóch kaskad w obiekcie w Fordów w celu wytwarzania stabilnych izotopów;

b) eksportem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora;

pod warunkiem że państwa członkowskie zapewnią, aby:

d) wszystkie takie działania były podejmowane w ścisłej zgodności z JCPOA;

e) powiadomiły one pozostałe państwa członkowskie dziesięć dni przed takimi działaniami; oraz

f) uzyskały one i były w stanie skutecznie egzekwować prawo do weryfikacji końcowego użytkowania i końcowej lokalizacji wszelkich dostarczonych produktów.

6. Świadczenie pomocy technicznej lub prowadzenie szkoleń, finansowanie lub świadczenie pomocy finansowej, dokonywanie inwestycji, świadczenie usług pośrednictwa lub innych usług związanych z dostarczaniem, sprzedawaniem, przekazywaniem, produkcją lub wykorzystywaniem produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Iranie lub do użytku w Iranie wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku.

7. Inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową związaną z technologiami, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku.

8. Nabywanie od Iranu przez obywateli państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy w danym państwie członkowskim po rozpatrzeniu danego przypadku, niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

9. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub nabywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dane dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie, eksport lub nabywanie lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania niezgodne z JCPOA.

10. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 26e

[29] 1. Zakazuje się bezpośredniego lub pośredniego dostarczania, sprzedawania lub przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, wymienionych w wykazie reżimu kontroli technologii rakietowych lub wszelkich dodatkowych produktów mogących wesprzeć opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) świadczenia pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami określonymi w ust. 1 oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii - bezpośrednio lub pośrednio - na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku w Iranie;

b) zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologią, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych, na wszelkiego rodzaju dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie powiązanej pomocy technicznej, szkoleń, usług lub pomocy - bezpośrednio lub pośrednio - na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku w Iranie;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b);

d) dokonywania inwestycji na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową związaną z technologiami, o których mowa w ust. 1.

3. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 - niezależnie od tego, czy dane produkty, materiały, sprzęt, towary i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 26f

[30] 1. Dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwe organy eksportującego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zapewnianie:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiegokolwiek dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia powiązanej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń,

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby:

(i) przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą lub innych działań związanych z kwestiami jądrowymi niezgodnych z JCPOA;

(ii) przyczynić się do irańskiego programu wojskowego lub balistycznego; lub

(iii) przynieść korzyści pośrednio lub bezpośrednio irańskiemu korpusowi gwardii rewolucyjnej;

b) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy nie zawierają odpowiednich gwarancji w odniesieniu do użytkownika końcowego.

4. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 26g

[31] 1. Dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie do Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji oprogramowania do integracji procesów przemysłowych wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich.

Unia przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zapewnianie:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiegokolwiek dostarczania, sprzedaży lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia powiązanej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń,

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby:

(i) przyczynić się do działań związanych z przeróbką lub wzbogacaniem lub ciężką wodą lub innych działań związanych z kwestiami jądrowymi niezgodnych z JCPOA;

(ii) przyczynić się do irańskiego programu wojskowego lub balistycznego; lub

(iii) przynieść korzyści pośrednio lub bezpośrednio irańskiemu korpusowi gwardii rewolucyjnej;

b) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy nie zawierają odpowiednich gwarancji w odniesieniu do użytkownika końcowego.

4. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia na mocy niniejszego artykułu co najmniej z dziesięciodniowym wyprzedzeniem.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. [2] Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II w zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 14 stycznia 2016 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 14 stycznia 2016 r. następującymi literami:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 14 stycznia 2016 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 14 stycznia 2016 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 26b

[3] 1. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania do dostarczania, sprzedawania lub przekazywania produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, ani do związanego z nimi świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń, dostarczania pomocy finansowej, dokonywania inwestycji, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług, przez państwa uczestniczące we wspólnym wszechstronnym planie działania (zwanym dalej „JCPOA”) lub państwa członkowskie ONZ działające w koordynacji z nimi, które to działania są bezpośrednio związane z:

a) modyfikacją dwóch kaskad w zakładzie w Fordow w celu produkcji izotopów trwałych;

b) wywozem irańskiego uranu wzbogaconego w ilościach przekraczających 300 kg w zamian za uran naturalny; lub

c) modernizacją reaktora w Araku na podstawie uzgodnionego projektu koncepcyjnego, a następnie, uzgodnionego ostatecznego projektu tego reaktora.

2. Państwa członkowskie prowadzące działania, o których mowa w ust. 1, zapewniają, by:

a) wszystkie takie działania były podejmowane w sposób ściśle zgodny z JCPOA;

b) Komitet oraz wspólna komisja, po jej utworzeniu zgodnie z JCPOA, albo pozostałe państwa członkowskie – stosownie do przypadku – były powiadamiane dziesięć dni przed podjęciem takich działań;

c) spełnione zostały wymogi – stosownie do przypadku – określone w pkt 22 lit. c) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015);

d) uzyskać i być w stanie skutecznie egzekwować prawo do sprawdzania zastosowania końcowego i miejsca tego zastosowania w odniesieniu do wszystkich dostarczonych produktów; oraz

e) w przypadku dostarczanych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii określonych w pkt 22 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015) – również MAEA była powiadamiana w ciągu dziesięciu dni od dostawy, sprzedaży lub przekazania.

3. Środki nałożone na mocy niniejszej decyzji nie mają zastosowania w zakresie niezbędnym do dokonywania przekazywania i działań, zatwierdzonych z wyprzedzeniem na podstawie indywidualnej oceny przez – stosownie do przypadku – Komitet lub właściwy organ w danym państwie członkowskim, które są:

a) bezpośrednio związane z realizacją działań dotyczących programu jądrowego, określonych w pkt 15.1– 15.11 załącznika V do JCPOA;

b) niezbędne do przygotowania do wdrożenia JCPOA; lub

c) uznane przez Komitet – w stosownych przypadkach – za zgodne z celami rezolucji RB ONZ nr 2231 (2015).

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich zatwierdzeniach.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 30 czerwca 2015 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[2] 1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 14 stycznia 2016 r. następującymi literami:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 14 stycznia 2016 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 14 stycznia 2016 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 14 stycznia 2016 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 30 czerwca 2015 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[2] 1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 13 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 13 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 13 lipca 2015 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 13 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 13 lipca 2015 r. następującymi literami:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 13 lipca 2015 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 13 lipca 2015 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 13 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 13 lipca 2015 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 30 czerwca 2015 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[2] 1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 10 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 10 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 10 lipca 2015 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 10 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 10 lipca 2015 r. literami w brzmieniu:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 10 lipca 2015 r. literami w brzmieniu:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.«.

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 10 lipca 2015 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 10 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 10 lipca 2015 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 30 czerwca 2015 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[2] 1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 7 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 7 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 7 lipca 2015 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 7 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 7 lipca 2015 r. następującymi literami:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 7 lipca 2015 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 7 lipca 2015 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 7 lipca 2015 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 7 lipca 2015 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. [2] Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 30 czerwca 2015 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

1.Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2.Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3.Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r.

4.Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5.W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 30 czerwca 2015 r. następującymi literami:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6.W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 30 czerwca 2015 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7.Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r.

8.Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 30 czerwca 2015 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 31 grudnia 2014 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[2] 1.Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2.Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3.Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r.

4.Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5.W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 30 czerwca 2015 r. następującymi literami:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6.W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 30 czerwca 2015 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.”.

7.Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r.

8.Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 30 czerwca 2015 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 30 czerwca 2015 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 31 grudnia 2014 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[2] 1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 24 listopada 2014 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 24 listopada 2014 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 24 listopada 2014 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 24 listopada 2014 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. W art. 10 ust. 3 lit. a), b) i c) zastępuje się do dnia 24 listopada 2014 r. następującymi literami:

„a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.”.

6. W art. 10 ust. 4 lit. b) i c) zastępuje się do dnia 24 listopada 2014 r. następującymi literami:

„b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia.” .

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 24 listopada 2014 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 24 listopada 2014 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonywania, do dnia 24 listopada 2014 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 31 grudnia 2014 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 26a

[2] 1. Zakaz określony w art. 3a ust. 1 zawiesza się do dnia 20 lipca 2014 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy transportu irańskiej ropy naftowej.

2. Zakaz określony w art. 3a ust. 2 zawiesza się do dnia 20 lipca 2014 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej.

3. Zakaz określony w art. 3b zawiesza się do dnia 20 lipca 2014 r.

4. Zakaz określony w art. 4c zawiesza się do dnia 20 lipca 2014 r. w zakresie, w jakim zakaz ten dotyczy złota i metali szlachetnych.

5. Lit. a), b) i c) w art. 10 ust. 3 zastępuje się do dnia 20 lipca 2014 r. następującymi literami:

”a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 1 000 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 100 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach."

6. Lit. b) i c) w art. 10 ust. 4 zastępuje się do dnia 20 lipca 2014 r. następującymi literami:

"b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 400 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia. Przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 400 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Zezwolenie uznaje się za udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odmowach udzielenia zezwolenia."

7. Zakazy określone w art. 18b zawiesza się do dnia 20 lipca 2014 r.

8. Zakazy określone w art. 20 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 2 w odniesieniu do Ministerstwa ds. Ropy Naftowej, które wymieniono w wykazie zamieszczonym w załączniku II, zawiesza się do dnia 20 lipca 2014 r. w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonania, do dnia 20 lipca 2014 r., umów dotyczących importu lub kupna irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(26) Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(27) Wdrożenie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

OGRANICZENIA EKSPORTU I IMPORTU

Artykuł 1

[1] 1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie następujących produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania – do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu – przez obywateli państw członkowskich, lub poprzez terytoria państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych, są zakazane, niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą lub nie z ich terytoriów:

a) produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii wymienionych w wykazach grupy dostawców jądrowych i reżimu kontroli technologii rakietowych;

b) wszelkich dodatkowych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, mogących wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej;

c) uzbrojenia i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do tego uzbrojenia i pokrewnych zasobów materiałowych. Zakaz ten nie ma zastosowania do pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w Iranie dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich.

d) niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem;

e) innych towarów i technologii podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (⁴), nieobjętych lit. a), z wyjątkiem niektórych produktów w kategorii 5 – część 1 i kategorii 5 – część 2 załącznika I do tego rozporządzenia.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do bezpośredniego lub pośredniego przekazywania do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, z terytoriów państw członkowskich, towarów, o których mowa w pkt 3 lit. b) ppkt ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), przeznaczonych do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Zakazuje się ponadto:

a) świadczenia pomocy technicznej, prowadzenia szkoleń technicznych, dokonywania inwestycji lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub zapewniania pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów i technologii, lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami technicznych szkoleń, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

c) świadomego lub celowego uczestniczenia w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

4. Zakazuje się nabywania od Iranu przez obywateli państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub przy użyciu ich statków powietrznych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1 – niezależnie od tego, czy dane towary, materiały, sprzęt, produkty i technologie pochodzą z terytorium Iranu.

Artykuł 2

1. Bezpośrednie lub pośrednie dostarczanie, sprzedawanie lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, w tym oprogramowania, nieobjętych art. 1, które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub opracowywanie środków przenoszenia broni jądrowej, lub też prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których MAEA wyraziła zaniepokojenie lub uznała za nierozstrzygnięte, do Iranu, do użytku w Iranie lub na rzecz Iranu, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pozostających pod ich jurysdykcją lub przy użyciu ich statków powietrznych, wymaga zezwolenia wydawanego po rozpatrzeniu danego przypadku przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Dostarczanie:

a) pomocy technicznej, prowadzenie szkoleń technicznych, dokonywanie inwestycji lub świadczenie usług pośrednictwa związanych z produktami, materiałami, sprzętem, towarami i technologiami, o których mowa w ust. 1, oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, obsługą techniczną i z wykorzystywaniem tych produktów – bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanej z produktami i technologiami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub eksport tych produktów lub też na świadczenie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, usług lub pomocy – bezpośrednio lub pośrednio na rzecz jakichkolwiek osób, podmiotów lub organów w Iranie lub do użytku na terytorium Iranu;

wymaga również zezwolenia wydawanego przez właściwy organ eksportującego państwa członkowskiego.

3. Właściwe organy państw członkowskich nie wydają zezwolenia na jakiekolwiek dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, o których mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport lub świadczenie danej usługi mogłoby wesprzeć działania, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

1. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 nie mają zastosowania, w stosownych przypadkach, gdy Komitet określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedawanie, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów związanych z żywnością, rolnictwem, do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Środki nałożone na mocy art. 1 ust. 1 lit. e) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w przypadku gdy właściwy organ w danym państwie członkowskim określi z wyprzedzeniem i po rozpatrzeniu danego przypadku, że takie dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy z pewnością nie wesprze opracowywania w Iranie technologii wspomagających działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, w tym jeśli takie produkty lub pomoc służą do celów medycznych lub innych celów humanitarnych, pod warunkiem że:

a) umowy na dostarczanie takich produktów lub świadczenie takiej pomocy zawierają odpowiednie gwarancje w odniesieniu do użytkownika końcowego; oraz że

b) Iran zobowiązał się nie wykorzystywać tych produktów w działaniach wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich odrzuconych wyłączeniach.

Artykuł 3a

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych.

Artykuł 3b

1. Zakazuje się importu, kupna lub transportu irańskich produktów petrochemicznych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, a także ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z importem, kupnem lub transportem irańskich produktów petrochemicznych.

Artykuł 3c

1. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 lipca 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 lipca 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie irańskiej ropy naftowej i produktów ropopochodnych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3d

1. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 1 maja 2012 r., umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż w dniu 1 maja 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 3b pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub w umowach dodatkowych niezbędnych do wykonywania takich zobowiązań w przypadku gdy dostarczanie produktów petrochemicznych lub dochody pochodzące z dostarczana tych produktów służą spłacie zaległych kwot w odniesieniu do umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. należnych osobom lub podmiotom na terytoriach państw członkowskich lub podlegających ich jurysdykcji, w przypadku gdy umowy te specjalnie przewidują takie spłaty.

Artykuł 3e

1. Zakazuje się importu, zakupu lub transportu irańskiego gazu ziemnego.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także ubezpieczenia i reasekuracji oraz pośrednictwa, mających związek z importem, zakupem lub transportem irańskiego gazu ziemnego.

3. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla realizacji umów dotyczących dostawy gazu ziemnego z państwa innego niż Iran do państwa członkowskiego UE.

Artykuł 4

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla następujących kluczowych sektorów przemysłu naftowego i gazu ziemnego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) rafinowanie;

b) skroplony gaz ziemny (LNG);

c) poszukiwanie złóż;

d) produkcja.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.

2. Zabrania się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w kluczowych sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1 lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4a

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania – przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie – kluczowego sprzętu i technologii dla przemysłu petrochemicznego w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się zapewniania przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem:

a) pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z kluczowym sprzętem i technologią, jak określono w ust. 1;

b) finansowania lub udzielania pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostawy, przekazywania lub eksportu kluczowego sprzętu i technologii, jak określono w ust. 1, lub do celów świadczenia związanej z nim pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 4b

1. Zakaz ustanowiony w art. 4 ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub przed dniem 15 października 2012 r.

2. Zakazy ustanowione w art. 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

3. Zakaz ustanowiony w art. 4a ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań dotyczących dostarczania towarów na mocy umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub przed dniem 16 października 2012 r.

4. Zakazy ustanowione w art. 4a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania do dnia 15 kwietnia 2013 r. zobowiązań wynikających z umów zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r. lub dniem 16 października 2012 r. i związanych z inwestycjami dokonanymi w Iranie przed tymi datami przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w państwach członkowskich.

5. Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

6. Ust. 3 i 4 pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań, o których mowa w art. 3d ust. 2, pod warunkiem, że zobowiązania te wynikają z umów o świadczenie usług lub dodatkowych umów niezbędnych do ich realizacji oraz pod warunkiem, że na realizację tych zobowiązań uprzednio zezwoliło dane państwo członkowskie. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 4c

Zakazane są – dokonywane bezpośrednio lub pośrednio – sprzedaż, kupno, transport złota i metali szlachetnych oraz diamentów lub pośrednictwo w handlu nimi, rządowi Iranu, od rządu Iranu lub na jego rzecz, jego organom publicznym, przedsiębiorstwom i agencjom, Bankowi Centralnemu Iranu, od nich wszystkich lub na ich rzecz, a także od lub na rzecz osób i podmiotów działających w ich imieniu lub na ich zlecenie lub podmiotów będących ich własnością lub przez nie kontrolowanych.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia odpowiednich produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

Artykuł 4d

Zakazuje się dostarczania nowo wydrukowanych banknotów lub nowo wybitego bilonu lub niewprowadzonych do obiegu banknotów i bilonu w walucie irańskiej Bankowi Centralnemu Iranu lub na jego rzecz.

Artykuł 4e

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu grafitu oraz surowych i częściowo wykończonych metali, takich jak aluminium i stal, odnoszących się do branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub odnoszących się do irańskiego programu jądrowego, wojskowego oraz dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej lub prowadzenia odnośnych szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4f

Zakazy ustanowione w art. 4e pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 kwietnia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4g

1. Zakazuje się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków lub statków powietrznych podlegających ich jurysdykcji, kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla budownictwa okrętowego, konserwacji lub naprawy statków w Iranie lub dla przedsiębiorstw irańskich lub należących do Irańczyków, które są zaangażowane w tym sektorze, niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakaz ustanowiony w ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla kluczowego sprzętu morskiego i technologii dla statku niebędącego własnością Iranu ani przez niego nie kontrolowanego, który został zmuszony do zawinięcia do irańskiego portu lub na wody terytorialne Iranu na skutek siły wyższej.

3. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

4. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 3.

Artykuł 4h

Zakazy określone w art. 4g pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 lutego 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

Artykuł 4i

1. Zabrania się sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu oprogramowania do integracji procesów przemysłowych mającego znaczenie dla branż kontrolowanych pośrednio lub bezpośrednio przez irański korpus gwardii rewolucyjnej lub mającego znaczenie dla irańskiego programu jądrowego, wojskowego i dotyczącego pocisków balistycznych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich lub z wykorzystaniem statków morskich lub statków powietrznych podlegających jurysdykcji państw członkowskich niezależnie od tego, czy operacje te rozpoczęły się na terytoriach państw członkowskich czy też nie.

Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania Iranowi pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń i świadczenia innych usług związanych z produktami, o których mowa w ust. 1;

b) udzielania Iranowi finansowania lub pomocy finansowej do celów jakiejkolwiek sprzedaży, dostarczania lub przekazywania produktów, o których mowa w ust. 1, lub do celów świadczenia odnośnej pomocy technicznej i prowadzenia szkoleń.

3. Zakazany jest świadomy lub celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

Artykuł 4j

Zakazy określone w art. 4i pozostają bez uszczerbku dla realizacji do dnia 15 stycznia 2013 r. umów zawartych przed dniem 16 października 2012 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów.

OGRANICZENIA W FINANSOWANIU NIEKTÓRYCH PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 5

Zakazane jest inwestowanie na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją państw członkowskich przez Iran, jego obywateli lub podmioty zarejestrowane w Iranie lub podlegające jego jurysdykcji, lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub przez podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w jakąkolwiek działalność handlową obejmującą wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych, w szczególności wzbogacanie uranu i przeróbkę czy działania związane z ciężką wodą lub technologie dotyczące rakiet balistycznych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej. Unia podejmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym artykułem.

Artykuł 6

Zabrania się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie, zaangażowanym w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tych sektorach poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie, które działają w sektorach irańskiego przemysłu naftowego i gazowego, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków zaangażowanych w tych sektorach poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które działają w branżach sektorów naftowego i gazowego, o których to branżach mowa w art. 4 ust. 1, i z jakimikolwiek filiami lub podmiotami zależnymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 6a

Zakazuje się:

a) udzielania jakichkolwiek pożyczek lub kredytów przedsiębiorstwom w Iranie zaangażowanym w irańskim przemyśle petrochemicznym lub przedsiębiorstwom irańskim lub należącym do Irańczyków zaangażowanym w tym przemyśle poza Iranem;

b) nabywania lub zwiększania udziałów w przedsiębiorstwach w Iranie zaangażowanych w irańskim przemyśle petrochemicznym lub w przedsiębiorstwach irańskich lub należących do Irańczyków, które to przedsiębiorstwa są zaangażowane w tym przemyśle poza Iranem, w tym nabywania takich przedsiębiorstw w całości, oraz nabywania akcji i papierów wartościowych o charakterze udziałowym;

c) tworzenia jakichkolwiek spółek joint venture z przedsiębiorstwami w Iranie, które są zaangażowane w irańskim przemyśle petrochemicznym i z jakimikolwiek jednostkami zależnymi lub powiązanymi znajdującymi się pod ich kontrolą.

Artykuł 7

1. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6 lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań przewidzianych w umowach lub porozumieniach zawartych przed dniem 26 lipca 2010 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 26 lipca 2010 r.

2. Zakazy ustanowione odpowiednio w art. 6a lit. a) i b):

(i) pozostają bez uszczerbku dla wykonywania zobowiązań wynikających z umów lub porozumień zawartych przed dniem 23 stycznia 2012 r.;

(ii) nie uniemożliwiają zwiększenia udziałów, jeżeli takie zwiększenie jest zobowiązaniem przewidzianym w porozumieniu zawartym przed dniem 23 stycznia 2012 r.

OGRANICZENIA POMOCY FINANSOWEJ NA RZECZ HANDLU

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie nie zaciągają nowych krótko-, średnio- ani długoterminowych zobowiązań dotyczących wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, wobec własnych obywateli lub podmiotów zaangażowanych w taki handel, nie gwarantują też ani nie reasekurują takich zobowiązań.

2. Ust. 1 nie ma wpływu na zobowiązania przyjęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji.

3. Ust. 1 nie dotyczy handlu żywnością, produktami rolnymi, medycznymi lub innymi produktami do celów humanitarnych.

BUDOWA ZBIORNIKOWCÓW

Artykuł 8a

1. Bez uszczerbku dla art. 4g zabrania się budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób i podmiotów z Iranu oraz udziału w takiej budowie.

2. Zabrania się udzielania pomocy technicznej lub finansowania lub pomocy finansowej na rzecz budowy nowych zbiornikowców dla Iranu lub dla osób lub podmiotów z Iranu.

ROZDZIAŁ 2

SEKTOR FINANSOWY

Artykuł 9

Państwa członkowskie nie przyjmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań do celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

Artykuł 10

1. Aby zapobiegać przekazywaniu na terytorium państw członkowskich, przez nie lub z niego, lub przekazywaniu na rzecz lub przez obywateli państw członkowskich, podmioty utworzone na mocy ich prawa krajowego (w tym oddziały za granicą), lub osoby lub instytucje finansowe działające na terytorium państw członkowskich, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć do wspomagania działań Iranu sensytywnych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania irańskich systemów przenoszenia broni jądrowej, instytucje finansowych podlegające jurysdykcji państw członkowskich nie zawierają transakcji ani nie biorą dalszego udziału w transakcjach prowadzonych z:

a) bankami mającymi siedzibę w Iranie, w tym z Centralnym Bankiem Iranu;

b) podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

c) niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie;

d) podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie,

chyba że dane państwo członkowskie udzieliło uprzednio zezwolenia na takie transakcje, zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Do celów ust. 1 dane państwo członkowskie może wydać zezwolenie na następujące transakcje:

a) transakcje dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego, lub służące celom rolnym lub humanitarnym;

b) transakcje obejmujące osobiste przekazy pieniężne;

c) transakcje realizowane na podstawie wyłączeń przewidzianych w niniejszej decyzji;

d) transakcje związane z konkretną umową handlową, które nie są zabronione na podstawie niniejszej decyzji;

e) transakcje dotyczące misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim transakcje te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej;

f) transakcje dotyczące płatności mających na celu zaspokojenie roszczeń wobec Iranu, osób lub podmiotów z Iranu, w indywidualnych przypadkach i z zastrzeżeniem powiadomienia na 10 dni przed udzieleniem zezwolenia, oraz transakcje podobnego rodzaju, które nie dotyczą działań zabronionych na podstawie niniejszej decyzji.

W odniesieniu do transakcji objętych lit. a)–e) dotyczących kwot poniżej 10 000 EUR nie jest wymagane zezwolenie ani zgłoszenie.

3. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego za pośrednictwem irańskich banków i instytucji finansowych w odniesieniu do transakcji, o których mowa w ust. 2, odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty poniżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) przekazy związane z transakcjami dotyczącymi żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym na kwoty powyżej 100 000 EUR, a także osobiste przekazy pieniężne, na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 10 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszelkich udzielonych zezwoleniach.

3a. Wymaga się od instytucji finansowych, aby prowadząc działalność z bankami i instytucjami finansowymi określonymi w ust. 1:

a) zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na rachunkach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b) wymagały wpisywania wszystkich informacji w rubrykach blankietów zleceń płatniczych, odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz aby odmawiały przeprowadzenia transakcji, gdy informacje te nie są przedstawiane;

c) przechowywały całą dokumentację transakcji przez pięć lat i na żądanie udostępniały ją organom krajowym;

d) jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach FIU lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymuje w odpowiednim terminie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych i związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego wypełniania tego zadania, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

4. Przekazywanie funduszy do Iranu i z niego nieobjęte zakresem ust. 3 odbywa się w następujący sposób:

a) przekazy dotyczące żywności, opieki zdrowotnej, sprzętu medycznego lub służące celom rolnym lub humanitarnym nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

b) wszelkie inne przekazy na kwoty poniżej 40 000 EUR nie wymagają uprzedniego zezwolenia; przekaz jest zgłaszany właściwemu organowi danego państwa członkowskiego, jeśli przekracza kwotę 10 000 EUR;

c) wszelkie inne przekazy na kwoty powyżej 40 000 EUR wymagają uprzedniego zezwolenia właściwego organu danego państwa członkowskiego. Uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone w terminie czterech tygodni, o ile właściwy organ danego państwa członkowskiego nie zgłosił sprzeciwu w tym terminie. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie o wszystkich odmowach udzielenia zezwolenia.

5. Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, zgłaszają właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, wszystkie dokonane lub otrzymane przez nie przelewy funduszy, w terminie pięciu dni roboczych od dokonania lub otrzymania danego przelewu.

Z zastrzeżeniem uzgodnień dotyczących wymiany informacji, powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują informację o zgłoszeniach, w stosownych przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.

Artykuł 11

1. Zakazane jest otwieranie nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich oraz ustanawianie nowych spółek joint venture lub przejmowanie na własność, lub nawiązywanie przez irańskie banki występujące w charakterze banku korespondenta - w tym Centralny Bank Iranu, jego oddziały i filie oraz inne podmioty finansowe, o których mowa w art. 10 ust. 1 - nowych stosunków z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich.

2. Instytucje finansowe na terytorium państw członkowskich lub podlegające ich jurysdykcji nie mogą otwierać biur reprezentujących banki, filii banków ani rachunków bankowych w Iranie.

Artykuł 12

1. Zakazane jest świadczenie usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, lub podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, lub wszelkim osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do niego należą lub są przez niego kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do świadczenia osobom prywatnym usług ubezpieczenia zdrowotnego lub podróżnego.

3. Zakazany jest świadomy i celowy udział w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Zakazane są: bezpośrednia lub pośrednia sprzedaż lub kupno obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo wydanych po wejściu w życie niniejszej decyzji, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków mających siedzibę w Iranie, lub podlegających i niepodlegających jurysdykcji państw członkowskich oddziałów i filii banków mających siedzibę w Iranie, lub podmiotów finansowych, które nie mają siedziby w Iranie ani nie podlegają jurysdykcji państw członkowskich, ale są kontrolowane przez osoby lub podmioty mające siedzibę w Iranie, a także jakichkolwiek osób lub podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotów, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane.

Artykuł 14

Państwa członkowskie wymagają od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji i przedsiębiorstw zarejestrowanych na ich terytorium lub podlegających ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, w tym tymi należącymi do IRGC i IRISL, a także wszelkich osób i podmiotów działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem oraz podmiotów należących do nich lub przez nich kontrolowanych, w tym w sposób nielegalny, w celu zapewnienia, aby działalność taka nie wspomagała irańskich działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, ani nie naruszała postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

ROZDZIAŁ 3

SEKTOR TRANSPORTOWY

Artykuł 15

1. Państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie z prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza i ze stosownymi międzynarodowymi umowami dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i pochodzących z tego kraju, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

2. Państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji.

3. Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, współpracują przy inspekcjach prowadzonych na mocy ust. 2.

4. Statki powietrzne i statki transportujące ładunki wysyłane do Iranu i przysyłane z tego kraju podlegają wymogowi dodatkowej informacji poprzedzającej przyjazd lub wyjazd w przypadku wszystkich towarów wwożonych lub wywożonych z państwa członkowskiego.

5. W przypadkach gdy dokonuje się inspekcji, o której mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie zajmują produkty, których dostawa, sprzedaż, przekazanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji zgodnie z pkt 16 rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) i pozbywają się ich (przez zniszczenie, uczynienie niezdatnymi do użytku, składowanie lub przekazanie do pozbycia się do państwa innego niż państwo pochodzenia lub przeznaczenia). Takie zajęcie i pozbycie się będą przeprowadzane na koszt importera lub – jeśli nie jest możliwe odzyskanie tych kosztów od importera – mogą one, zgodnie z prawem krajowym, być odzyskiwane od innej osoby lub podmiotu odpowiedzialnych za próbę nielegalnego dostarczania, sprzedawania, przekazywania lub eksportu.

6. Zabrania się świadczenia na rzecz statków, które należą do Iranu lub zostały przez niego wynajęte, w tym wyczarterowane, usług bunkrowania lub zaopatrzenia statków lub innego rodzaju usług dla statków, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów pozostających pod jurysdykcją państw członkowskich, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie potrzeby jego zajęcia i pozbycia się, zgodnie z ust. 1, 2 i 5.

Artykuł 16

Państwa członkowskie przekazują Komitetowi wszelkie dostępne informacje w sprawie transferów lub działań irańskich linii lotniczych w zakresie przewozów towarowych lub działań statków należących do IRISL na rzecz innych przedsiębiorstw, które to transfery lub działania mogły być podejmowane, aby uniknąć sankcji na mocy postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), lub podejmowane z naruszeniem postanowień tych rezolucji, w tym w odniesieniu do zmiany nazw lub do ponownej rejestracji statków powietrznych lub statków.

Artykuł 17

Państwa członkowskie, w porozumieniu z organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, podejmują środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych pozostających pod ich jurysdykcją wszystkim lotom towarowym prowadzonym przez przewoźników irańskich lub wykonywanych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

Artykuł 18

Zabrania się świadczenia na rzecz towarowych statków powietrznych Iranu usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, jeżeli posiadają one informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane towarowe statki powietrzne przewożą produkty, których dostarczania, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy niniejszej decyzji, chyba że świadczenie tych usług jest niezbędne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo odbywa się do chwili przeprowadzenia inspekcji ładunku, a w razie konieczności jego zajęcia i zniszczenia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 5.

Artykuł 18a

Od dnia 15 stycznia 2013 r. zabrania się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium podlegającego jurysdykcji państw członkowskich usług z zakresu przyznawania bandery i klasyfikacji, w tym nadawania jakiegokolwiek rodzaju numerów rejestracyjnych i identyfikacyjnych, irańskim zbiornikowcom i statkom towarowym.

Artykuł 18b

1. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych osobom, podmiotom lub organom z Iranu.

2. Zabrania się dostarczania statków przeznaczonych do transportu lub przechowywania ropy naftowej i wyrobów petrochemicznych jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom do celów transportu lub przechowywania irańskiej ropy naftowej i irańskich wyrobów petrochemicznych.

3. Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów ustanowionych w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ 4

OGRANICZENIA DOPUSZCZANIA

Artykuł 19

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec wjazdowi na swoje terytorium lub przejazdowi przez nie:

a) osób wymienionych w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i dodatkowych osób wyznaczonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 10 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), a także członków IRGC wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienionych w załączniku I;

b) [2] innych osób niewymienionych w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osób działających w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub osób, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członków IRGC oraz osób działających w imieniu IRGC lub IRISL, jak również osób zapewniających ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienionych w załączniku II.

c) innych osób nieobjętych zakresem załącznika I, udzielających wsparcia rządowi Iranu, oraz osób z nimi powiązanych, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Zakaz z ust. 1 nie ma zastosowania do tranzytu przez terytoria państw członkowskich do celów bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

3. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

4. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego wynikających z prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

(ii) państwo to jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą przyznawać wyłączenia ze stosowania środków przewidzianych w ust. 1, jeżeli stwierdzą, że podróż jest uzasadniona:

(i) pilnymi potrzebami humanitarnymi, w tym obowiązkami o charakterze religijnym;

(ii) koniecznością realizacji celów rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i RB ONZ nr 1929 (2010), w tym w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. XV statutu MAEA;

(iii) udziałem w spotkaniach międzyrządowych – w tym w spotkaniach wspieranych przez Unię lub organizowanych przez państwo członkowskie przewodniczące pracom OBWE – podczas których prowadzony jest dialog polityczny służący bezpośredniemu propagowaniu demokracji, praw człowieka i praworządności w Iranie.

8. Państwo członkowskie, które zamierza przyznać wyłączenia, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Wyłączenie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym wyłączeniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.

9. W przypadku gdy zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

10. Jeżeli przyznano wyłączenie, państwa członkowskie powiadamiają Komitet o wjeździe na ich terytorium lub przejazd przez nie osób określonych w załączniku I.

ROZDZIAŁ 5

ZAMROŻENIE FUNDUSZY I ZASOBÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 20

1. Zamraża się wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

a) osoby lub podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) i pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) oraz członków IRGC i jego podmioty, podmioty IRISL, wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet, wymienione są w załączniku I;

b) [3] osoby lub podmioty niewymienione w załączniku I, które są zaangażowane w irańskie działania wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z takimi działaniami lub zapewniają wsparcie dla takich działań, w tym przez udział w nabywaniu zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty należące do nich lub przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny, lub osoby i podmioty, które obeszły lub naruszyły, lub pomagały wskazanym osobom lub podmiotom w obejściu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) i RB ONZ nr 1929 (2010) lub niniejszej decyzji, a także członkowie i podmioty IRGC i IRISL oraz podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty działające w ich imieniu lub osoby i podmioty zapewniające ubezpieczenie lub inne istotne usługi IRGC i IRISL, lub podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym lub działającym w ich imieniu, wymienione w załączniku II;

c) inne osoby niewymienione w załączniku I, udzielające wsparcia rządowi Iranu, oraz osoby i podmioty do nich należące lub przez nie kontrolowane lub osoby i podmioty z nimi powiązane, zgodnie z wykazem w załączniku II.

2. Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób i podmiotów.

3. Możliwe jest wyłączenie w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym do opłacenia artykułów spożywczych, czynszu lub kredytu hipotecznego, leków i leczenia, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z prawem krajowym, związane z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz niepodjęciu przez Komitet decyzji odmownej w terminie pięciu dni roboczych od takiego powiadomienia.

4. Możliwe jest wyłączenie wobec funduszy i zasobów gospodarczych, które są:

a) konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody Komitetu;

b) przedmiotem zastawu albo orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, po powiadomieniu Komitetu przez dane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem, że zastaw został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ 1737 (2006) i że zastaw ani orzeczenie nie dotyczą osoby ani podmiotu, o których mowa w ust. 1.

c) konieczne do wykonywania działań bezpośrednio związanych z produktami wymienionymi w pkt 3 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) przeznaczonymi do reaktorów wodnych, które rozpoczęły pracę przed grudniem 2006 roku.

4a. W stosunku do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II możliwe są także wyłączenia w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych, które mają być wpłacane na rachunek lub wypłacane z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) wpłat na zamrożone rachunki z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody należne i wpłaty nadal podlegają ust. 1.

6. Ust. 1 nie uniemożliwia wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi dokonania płatności należnej zgodnie z umową zawartą przed umieszczeniem takiej osoby lub podmiotu w wykazie, pod warunkiem ustalenia przez odpowiednie państwo członkowskie, że:

a) umowa nie ma związku z jakimikolwiek zakazanymi produktami, materiałami, sprzętem, towarami, technologiami, pomocą, szkoleniami, pomocą finansową, inwestycjami, pośrednictwem lub usługami, o których mowa w art. 1;

b) płatność nie jest bezpośrednio lub pośrednio dokonywana na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1;

oraz po powiadomieniu Komitetu przez właściwe państwo członkowskie o zamiarze dokonania lub otrzymania takich płatności lub zezwolenia, w stosownych przypadkach, na odmrożenie funduszy lub zasobów gospodarczych do tego celu, dziesięć dni roboczych przed udzieleniem takiego zezwolenia.

7. Ust. 1 nie ma zastosowania do:

a) przekazywania przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, gdy taki przekaz przeznaczony jest na zapewnienie instytucjom finansowym podlegającym jurysdykcji państw członkowskich płynności do celów finansowania handlu;

b) zaspokojenia przez Bank Centralny Iranu lub za jego pośrednictwem roszczeń na mocy umowy lub porozumienia zawartych przez irańskie podmioty publiczne lub prywatne przed przyjęciem niniejszej decyzji;

o ile na taki przekaz lub takie zaspokojenie zezwoliło dane państwo członkowskie.

8. (uchylony).

9. (uchylony).

10. (uchylony).

11. Ust. 7 pozostaje bez uszczerbku dla ust. 3, 4, 4a, 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3 i 4.

12. Bez uszczerbku dla wyłączeń przewidzianych w niniejszym artykule zakazuje się świadczenia specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych, wykorzystywanych w celu wymiany danych finansowych, na rzecz osób i podmiotów, o których mowa w ust. 1.

13. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, które posiadają prawa pierwotnie przyznane przed dniem 27 października 2010 r. na mocy porozumienia o wspólnej produkcji gazu przez suwerenny rząd inny niż rząd Iranu, w zakresie w jakim takie działania i transakcje odnoszą się do udziału tych podmiotów w takim porozumieniu.

14. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do działań i transakcji dokonywanych w odniesieniu do podmiotów wymienionych w załączniku II, w zakresie w jakim jest to niezbędne do wykonania, do dnia 31 grudnia 2014 r., zobowiązań, o których mowa w art. 3c ust. 2, pod warunkiem, że dane państwo członkowskie uprzednio, na podstawie indywidualnej oceny, zezwoliło na te działania i transakcje. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o zamiarze udzielenia zezwolenia.

ROZDZIAŁ 6

INNE ŚRODKI OGRANICZAJĄCE

Artykuł 21

Państwa członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym, podejmują niezbędne środki w celu zapobiegania specjalistycznemu kształceniu lub szkoleniu obywateli Iranu, na swoich terytoriach lub przez swoich obywateli, w dziedzinach, które mogą wesprzeć działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

ROZDZIAŁ 7

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 22

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w tym środków Unii lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub nałożonych w związku z wykonaniem tych decyzji, a także środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.

Artykuł 23

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przygotowuje wykaz z załącznika II i przyjmuje zmiany do niego.

Artykuł 24

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet umieszczają jakąś osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu danej osoby lub danego podmiotu środkami, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz art. 20 ust. 1 lit. b) i c), odpowiednio zmienia załącznik II.

3. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie umieszczenia w wykazie osobie lub podmiotowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 25

1. Załączniki I i II obejmują powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, jak w przypadku Rady Bezpieczeństwa i Komitetu oraz załącznika I.

2. Załączniki I i II zawierają również, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet w odniesieniu do załącznika I. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załącznikach I i II umieszcza się także datę dodania do wykazu.

Artykuł 26

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki dotyczące zakazu importu, kupna lub transportu irańskiej ropy naftowej i irańskich produktów ropopochodnych ustanowionego w art. 3a poddaje się przeglądowi nie później niż w dniu 1 maja 2012 r. uwzględniając w szczególności dostępność i warunki finansowe dostarczania ropy naftowej i produktów ropopochodnych produkowanych w państwach innych niż Iran, mając na uwadze zapewnienie ciągłości dostaw energii państwom członkowskim.

3. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) i c) oraz w art. 20 ust. 1 lit. b) i c), poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

4. Środki, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), w zakresie, w jakim odnoszą się do Aliego Akbara Salehiego, zostają zawieszone.

Artykuł 27

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB.

Artykuł 28

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli 26 lipca 2010 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (¹), które wdrażało rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1737 (2006).

(2) W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (²), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1747 (2007).

(3) W dniu 7 sierpnia 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/652/WPZiB (³), które wdrażało rezolucję RB ONZ nr 1803 (2008).

(4) W dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („Rada Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wprowadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu.

(5) W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska podkreśliła swoje głębokie zaniepokojenie irańskim programem jądrowym i z zadowoleniem przyjęła uchwalenie rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010). Przywołując swoje oświadczenie z dnia 11 grudnia 2009 r., Rada Europejska wezwała Radę, aby przyjęła środki wdrażające środki zawarte w rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010), a także środki dodatkowe, z myślą o wsparciu rozwiązania w drodze negocjacji wszystkich nierozstrzygniętych kwestii dotyczących opracowywania przez Iran technologii wrażliwych na potrzeby jego programów jądrowego i rakietowego. Negocjacje powinny koncentrować się na sektorach: handlowym, finansowym, na irańskim sektorze transportowym, na kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i gazowym oraz na dodatkowych wskazaniach, w szczególności w Korpusie Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC).

(6) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) zakazuje inwestycji Iranowi, jego obywatelom i podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, a także podmiotom do nich należącym lub przez nie kontrolowanym, w ramach jakiejkolwiek działalności handlowej obejmującej wydobywanie uranu, wytwarzanie lub stosowanie materiałów i technologii jądrowych.

(7) Rezolucja RB nr 1929 (2010) rozszerza ograniczenia finansowe i dotyczące podróży nałożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) na dodatkowe osoby i podmioty, w tym na osoby i podmioty należące do IRGC, a także na podmioty linii żeglugowej Islamskiej Republiki Iranu (IRISL).

(8) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, ograniczenia dotyczące przyjmowania i zamrażania funduszy i zasobów gospodarczych powinny być stosowane do kolejnych osób i podmiotów, w dodatku do osób i podmiotów wskazanych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet ustanowiony na mocy pkt 18 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) („Komitet”), z wykorzystaniem tych samych kryteriów jak te zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet.

(9) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej należy zakazać dostarczania, sprzedaży lub przekazywania Iranowi kolejnych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, przeróbką czy ciężką wodą lub z opracowywaniem systemów przenoszenia broni jądrowej lub z prowadzeniem działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które uznała za nierozstrzygnięte, lub wesprzeć działania związane z innymi rodzajami broni masowego rażenia. Zakaz ten powinien obejmować towary i technologie podwójnego zastosowania.

(10) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny powstrzymywać się od przyjmowania nowych krótkoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem z myślą o zmniejszeniu zaległych kwot, w szczególności aby uniknąć jakiegokolwiek wsparcia finansowego na rzecz działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania środków przenoszenia broni jądrowej, oraz powinny zakazać jakichkolwiek średnio- i długoterminowych zobowiązań dotyczących publicznego i prywatnego wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem.

(11) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(12) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie mogą żądać inspekcji statków na pełnym morzu za zgodą państwa bandery, zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z prawem morza, jeżeli posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(13) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ mają dokonać zajęcia i zniszczenia produktów, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010), w sposób zgodny z ich zobowiązaniami podjętymi na mocy mających zastosowanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa oraz konwencji międzynarodowych.

(14) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje ponadto, że państwa członkowskie ONZ mają zakazać świadczenia przez swoich obywateli lub ze swojego terytorium usług bunkrowania lub innego rodzaju usług dla statków, na rzecz statków pochodzących z Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dane statki przewożą produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(15) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi organami krajowymi oraz zgodnie ze swoim prawem krajowym i z prawem międzynarodowym, w szczególności ze stosownymi umowami w sprawie międzynarodowego lotnictwa cywilnego, powinny podejmować środki niezbędne do uniemożliwiania dostępu do portów lotniczych podlegających ich jurysdykcji wszystkich lotów towarowych z Iranu z wyjątkiem lotów pasażersko-towarowych.

(16) Ponadto należy zakazać świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług inżynieryjnych lub związanych z obsługą techniczną na rzecz irańskich samolotów towarowych, jeżeli dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera produkty, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie lub eksport są zakazane na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(17) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) wzywa także wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby zapobiegały świadczeniu usług finansowych - w tym ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych - lub przekazywaniu na swoim terytorium, przez nie lub z niego, na rzecz lub przez swoich obywateli lub przez swoje podmioty utworzone na mocy swojego prawa krajowego, lub przez osoby lub instytucje finansowe działające na ich terytorium, jakichkolwiek aktywów lub zasobów finansowych lub innych, które mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(18) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać świadczenia usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych rządowi Iranu, podmiotom zarejestrowanym w Iranie lub podlegającym jego jurysdykcji, oraz osobom i podmiotom działającym w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmiotom, które do nich należą lub są przez nie kontrolowane, w tym w sposób nielegalny.

(19) Ponadto należy zakazać sprzedaży lub kupna obligacji państwowych lub gwarantowanych przez państwo, pośrednictwa w handlu nimi lub pomocy w ich wydawaniu, na rzecz lub od rządu Iranu, Banku Centralnego Iranu lub banków irańskich, w tym oddziałów i filii, oraz podmiotów finansowych kontrolowanych przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie.

(20) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej oraz aby zrealizować cele rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) należy zakazać otwierania nowych oddziałów, filii lub biur reprezentujących banki irańskie na terytorium państw członkowskich, oraz ustanawiania nowych spółek joint venture lub przejmowania na własność przez irańskie banki banków podlegających jurysdykcji państw członkowskich. Ponadto państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zakazać instytucjom finansowym na swoim terytorium lub podlegającym ich jurysdykcji otwierania biur reprezentujących banki, filii banków lub rachunków bankowych w Iranie.

(21) Rezolucja RB ONZ nr 1929 (2010) przewiduje także, że państwa mają wymagać od swoich obywateli, osób podlegających ich jurysdykcji lub przedsiębiorstw, które są zarejestrowane na ich terytorium lub podlegają ich jurysdykcji, aby zachowywały czujność podczas prowadzenia interesów z podmiotami zarejestrowanymi w Iranie lub podlegającymi jurysdykcji Iranu, jeżeli państwa te posiadają informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że działania takie mogłyby posłużyć Iranowi do wspomagania działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej lub do naruszenia postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007), RB ONZ nr 1803 (2008) lub RB ONZ nr 1929 (2010).

(22) W rezolucji RB ONZ nr 1929 (2010) zauważono, że istnieją potencjalne powiązania między dochodami pochodzącymi z sektora energetycznego i finansowaniem przez Iran działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych, a także zauważono, że sprzęt i materiały do procesów chemicznych potrzebne przemysłowi petrochemicznemu mają wiele wspólnego z tymi, które są potrzebne do pewnych wrażliwych działań związanych z cyklem paliwa jądrowego.

(23) Zgodnie z oświadczeniem Rady Europejskiej, państwa członkowskie powinny zakazać sprzedaży, dostarczania lub przekazywania do Iranu kluczowego sprzętu i technologii, a także związanej z nimi pomocy technicznej i finansowej, które mogą być stosowane w kluczowych sektorach w przemyśle naftowym i przemyśle gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie powinny zakazać jakichkolwiek nowych inwestycji w te sektory w Iranie.

(24) Procedura zmiany załączników I i II do niniejszej decyzji powinna obejmować przedstawianie wskazanym osobom i podmiotom powodów umieszczenia w wykazie, tak aby mogły przedstawić swoje uwagi. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna dokonać przeglądu swojej decyzji na podstawie tych uwag i odpowiednio poinformować daną osobę lub podmiot.

(25) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowana zgodnie z tymi prawami i zasadami.