RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 3 maja 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/237/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec osób, podmiotów i organów zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Republiki Gwinei Bissau (¹).

(2) W dniu 18 maja 2012 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2048 (2012), która nałożyła zakaz podróżowania na osoby próbujące zapobiec przywróceniu porządku konstytucyjnego lub prowadzące działania zagrażające stabilności w Republice Gwinei Bissau, w szczególności na osoby, które odgrywały przewodnią rolę w zamachu stanu z dnia 12 kwietnia 2012 r. i które w swoich działaniach dążą do podważenia praworządności, ograniczenia nadrzędności władzy cywilnej oraz szerzenia bezkarności i niestabilności w kraju.

(3) Z uwagi na powagę sytuacji panującej w Republice Gwinei Bissau do wykazów osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi przewidzianymi w decyzji 2012/237/WPZiB należy dodać kolejne osoby.

(4) Decyzja 2012/237/WPZiB powinna zatem zostać uchylona i zastąpiona niniejszą decyzją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

[1] 1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby uniemożliwić wjazd na swoje terytoria lub przejazd przez nie:

a) osobom wymienionym w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 2048 (2012), jak również dodatkowym osobom wskazanym przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet utworzony na podstawie pkt 9 rezolucji RB ONZ nr 2048 (2012) (zwany dalej „Komitetem”), zgodnie z pkt 6 rezolucji RB ONZ nr 2048 (2012), tak jak przedstawiono w wykazie znajdującym się w załączniku I;

b) osobom niewymienionym w załączniku I biorącym udział w działaniach zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Republiki Gwinei Bissau lub osobom wspierającym takie działania, a także osobom z nimi powiązanym, tak jak przedstawiono w wykazie znajdującym się w załączniku II.

2. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu własnym obywatelom na swoje terytorium.

3. Ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania, jeżeli Komitet stwierdzi, że:

a) podróż jest uzasadniona potrzebą humanitarną, włączając w to obowiązki religijne; lub

b) zwolnienie przyczyniłoby się do osiągnięcia celów związanych z pokojem i pojednaniem narodowym w Republice Gwinei Bissau oraz stabilnością w tym regionie.

4. Ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania w przypadkach, gdy wjazd na dane terytorium lub przejazd przez nie jest konieczny do wypełnienia zobowiązań w zakresie postępowania sądowego.

5. Ust. 1 lit. b) pozostaje bez uszczerbku dla przypadków, w których państwo członkowskie jest związane następującymi zobowiązaniami z zakresu prawa międzynarodowego:

a) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

b) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodowej konferencji zwołanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub pod jej auspicjami;

c) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety; lub

d) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

6. Uznaje się, że ust. 5 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

7. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie zwolnienia na mocy ust. 5 lub 6.

8. Państwa członkowskie mogą przyznawać zwolnienia ze środków nałożonych na mocy ust. 1 lit. b) w przypadkach, gdy podróż jest uzasadniona pilną potrzebą humanitarną lub uczestnictwem w spotkaniach międzyrządowych, włącznie ze spotkaniami wspieranymi przez Unię, lub spotkaniami, których gospodarzem jest państwo członkowskie sprawujące przewodnictwo w OBWE i na których prowadzony jest dialog polityczny bezpośrednio wspierający demokrację, prawa człowieka i praworządność w Republice Gwinei Bissau.

9. Państwo członkowskie zamierzające przyznać zwolnienia, o których mowa w ust. 8, powiadamia o tym Radę na piśmie. Zwolnienie uznaje się za przyznane, o ile jeden lub więcej członków Rady nie wniesie sprzeciwu na piśmie w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym zwolnieniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady wniesie sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może jednak postanowić o przyznaniu proponowanego zwolnienia.

10. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 5, 6, 8 i 9 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osób wymienionych w załączniku II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

Artykuł 2

1. Zamrożone zostają wszelkie środki finansowe i zasoby gospodarcze stanowiące własność lub będące w posiadaniu lub pod kontrolą osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów biorących udział w działaniach zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Republiki Gwinei Bissau lub wspierających takie działania, a także osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi powiązanych, tak jak przedstawiono w wykazie znajdującym się w załączniku III.

2. Nie udostępnia się – bezpośrednio ani pośrednio – osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku III, ani też na ich rzecz, żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznaje za stosowne, po ustaleniu, że te środki finansowe lub zasoby gospodarcze są:

a) niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób wymienionych w załączniku III i członków ich rodzin pozostających na ich utrzymaniu, w tym pokrycia opłat za środki spożywcze, najem lub kredyt hipoteczny, lekarstwa i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłat za usługi użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych ze świadczeniem usług prawnych;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie należności lub opłat za obsługę w odniesieniu do rutynowego utrzymywania lub przechowywania zamrożonych środków finansowych i zasobów gospodarczych;

d) niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że właściwy organ poinformował pozostałe właściwe organy oraz Komisję co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia, dlaczego uważa, że specjalne zezwolenie powinno zostać przyznane.

Państwa członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego przed dniem, w którym osoba fizyczna lub prawna, podmiot lub organ, o których mowa w ust. 1, zostali umieszczeni w wykazie zawartym w załączniku III lub są przedmiotem orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego przed tym dniem;

b) środki finansowe i zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu, w granicach określonych w mających zastosowanie przepisach i zasadach regulujących prawa osób, którym przysługują takie roszczenia;

c) zastaw lub orzeczenie nie zostały ustanowione na rzecz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku III;

d) uznanie zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

Państwa członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do kwot dodatkowych na zamrożonych rachunkach z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków przepisami niniejszej decyzji;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają ust. 1.

6. [2] Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do zapewniania, przetwarzania lub wypłacania środków finansowych, innych aktywów finansowych lub zasobów gospodarczych, ani do dostarczania towarów i świadczenia usług, niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy takiej pomocy dostarczają lub takie działania realizują:

a) Organizacja Narodów Zjednoczonych, w tym jej programy, fundusze i inne podmioty i organy, a także jej wyspecjalizowane agencje i organizacje powiązane;

b) organizacje międzynarodowe;

c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;

d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA); lub

e) pracownicy, beneficjenci dotacji, jednostki zależne lub partnerzy wykonawczy podmiotów wymienionych w lit. a)–d), w czasie i w zakresie, w jakim działają oni w tym charakterze.

Artykuł 3

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, stanowiąc na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, w stosownych przypadkach przyjmuje zmiany do wykazów znajdujących się w załącznikach II i III.

3. Rada powiadamia o swojej decyzji i uzasadnieniu umieszczenia w wykazie daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ wymienione w załączniku III bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ wymienione w załączniku III.

Artykuł 4

W celu maksymalizacji oddziaływania środków przewidzianych w niniejszej decyzji Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania środków ograniczających podobnych do tych zawartych w niniejszej decyzji.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. b) i art. 2, poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 2, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

Artykuł 6

Decyzja 2012/237/WPZiB traci moc.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 maja 2012 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 3 maja 2012  r. Rada przyjęła decyzję 2012/237/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec osób, podmiotów i organów zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Republiki Gwinei Bissau (¹).

(2) W dniu 18 maja 2012  r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2048 (2012), która nałożyła zakaz podróżowania na osoby próbujące zapobiec przywróceniu porządku konstytucyjnego lub prowadzące działania zagrażające stabilności w Republice Gwinei Bissau, w szczególności na osoby, które odgrywały przewodnią rolę w zamachu stanu z dnia 12 kwietnia 2012  r. i które w swoich działaniach dążą do podważenia praworządności, ograniczenia nadrzędności władzy cywilnej oraz szerzenia bezkarności i niestabilności w kraju.

(3) Z uwagi na powagę sytuacji panującej w Republice Gwinei Bissau do wykazów osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi przewidzianymi w decyzji 2012/237/WPZiB należy dodać kolejne osoby.

(4) Decyzja 2012/237/WPZiB powinna zatem zostać uchylona i zastąpiona niniejszą decyzją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby uniemożliwić wjazd na swoje terytoria lub przejazd przez nie:

a)  osobom wymienionym w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 2048 (2012), jak również dodatkowym osobom wskazanym przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet utworzony na podstawie pkt 9 rezolucji RB ONZ nr 2048 (2012) (zwany dalej „Komitetem”), zgodnie z pkt 6 rezolucji RB ONZ nr 2048 (2012), tak jak przedstawiono w wykazie znajdującym się w załączniku I;

b) osobom niewymienionym w załączniku I biorącym udział w działaniach zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Republiki Gwinei Bissau lub osobom wspierającym takie działania, a także osobom z nimi powiązanym, tak jak przedstawiono w wykazie znajdującym się w załączniku II.

2. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu własnym obywatelom na swoje terytorium.

3.  Ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania, jeżeli Komitet stwierdzi, że:

a) podróż jest uzasadniona potrzebą humanitarną, włączając w to obowiązki religijne; lub

b) zwolnienie przyczyniłoby się do osiągnięcia celów związanych z pokojem i pojednaniem narodowym w Republice Gwinei Bissau oraz stabilnością w tym regionie.

4.  Ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania w przypadkach, gdy wjazd na dane terytorium lub przejazd przez nie jest konieczny do wypełnienia zobowiązań w zakresie postępowania sądowego.

5. Ust. 1 lit. b) pozostaje bez uszczerbku dla przypadków, w których państwo członkowskie jest związane następującymi zobowiązaniami z zakresu prawa międzynarodowego:

a)  państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

b) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodowej konferencji zwołanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub pod jej auspicjami;

c) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety; lub

d) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

6. Uznaje się, że ust. 5 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

7. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie zwolnienia na mocy ust.  5 lub 6.

8. Państwa członkowskie mogą przyznawać zwolnienia ze środków nałożonych na mocy ust. 1 lit. b) w przypadkach, gdy podróż jest uzasadniona pilną potrzebą humanitarną lub uczestnictwem w spotkaniach międzyrządowych, włącznie ze spotkaniami wspieranymi przez Unię, lub spotkaniami, których gospodarzem jest państwo członkowskie sprawujące przewodnictwo w OBWE i na których prowadzony jest dialog polityczny bezpośrednio wspierający demokrację, prawa człowieka i praworządność w Republice Gwinei Bissau.

9. Państwo członkowskie zamierzające przyznać zwolnienia, o których mowa w ust. 8, powiadamia o tym Radę na piśmie. Zwolnienie uznaje się za przyznane, o ile jeden lub więcej członków Rady nie wniesie sprzeciwu na piśmie w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym zwolnieniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady wniesie sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może jednak postanowić o przyznaniu proponowanego zwolnienia.

10. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 5, 6, 8 i 9 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osób wymienionych w załączniku II, zezwolenie ograniczone jest do celu, w którym zostało udzielone i do osób, których dotyczy.

Artykuł 2

1. Zamrożone zostają wszelkie środki finansowe i zasoby gospodarcze stanowiące własność lub będące w posiadaniu lub pod kontrolą osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów biorących udział w działaniach zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Republiki Gwinei Bissau lub wspierających takie działania, a także osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi powiązanych, tak jak przedstawiono w wykazie znajdującym się w załączniku III.

2. Nie udostępnia się – bezpośrednio ani pośrednio – osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku III, ani też na ich rzecz, żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznaje za stosowne, po ustaleniu, że te środki finansowe lub zasoby gospodarcze są:

a)  niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób wymienionych w załączniku III i członków ich rodzin pozostających na ich utrzymaniu, w tym pokrycia opłat za środki spożywcze, najem lub kredyt hipoteczny, lekarstwa i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłat za usługi użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych ze świadczeniem usług prawnych;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie należności lub opłat za obsługę w odniesieniu do rutynowego utrzymywania lub przechowywania zamrożonych środków finansowych i zasobów gospodarczych;

d) niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że właściwy organ poinformował pozostałe właściwe organy oraz Komisję co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia, dlaczego uważa, że specjalne zezwolenie powinno zostać przyznane.

Państwa członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

4.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego przed dniem, w którym osoba fizyczna lub prawna, podmiot lub organ, o których mowa w ust. 1, zostali umieszczeni w wykazie zawartym w załączniku III lub są przedmiotem orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego przed tym dniem;

b) środki finansowe i zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu, w granicach określonych w mających zastosowanie przepisach i zasadach regulujących prawa osób, którym przysługują takie roszczenia;

c)  zastaw lub orzeczenie nie zostały ustanowione na rzecz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku III;

d) uznanie zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

Państwa członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

5. Ust. 2 nie ma zastosowania do kwot dodatkowych na zamrożonych rachunkach z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków przepisami niniejszej decyzji;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają ust.  1.

Artykuł 3

1. Rada wprowadza zmiany do załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet.

2. Rada, stanowiąc na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, w stosownych przypadkach przyjmuje zmiany do wykazów znajdujących się w załącznikach II i III.

3. Rada powiadamia o swojej decyzji i uzasadnieniu umieszczenia w wykazie daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ wymienione w załączniku III bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ wymienione w załączniku III.

Artykuł 4

W celu maksymalizacji oddziaływania środków przewidzianych w niniejszej decyzji Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania środków ograniczających podobnych do tych zawartych w niniejszej decyzji.

Artykuł 5

1. Niniejsza decyzja jest poddawana przeglądom, zmieniana lub uchylana stosownie do potrzeb, w szczególności w świetle odpowiednich decyzji Rady Bezpieczeństwa.

2. Środki, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. b) i art. 2, poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 2, że warunki ich stosowania nie są już spełniane.

Artykuł 6

Decyzja 2012/237/WPZiB traci moc.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 maja 2012 r.