RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 30 maja 2005 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB (¹). We wspólnym stanowisku 2005/411/WPZiB połączono w jednym dokumencie środki nałożone na mocy wspólnego stanowiska Rady 2004/31/WPZiB (²) oraz środki, które miały zostać wdrożone zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1591 (2005).

(2) W dniu 18 lipca 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/423/WPZiB (³) nakładającą środki ograniczające skierowane przeciwko Sudanowi i Sudanowi Południowemu.

(3) Dla jasności środki ograniczające nałożone na mocy decyzji 2011/423/WPZiB, w zakresie, w jakim dotyczą one Sudanu, powinny zostać oddzielone i ujęte w jednym akcie prawnym.

(4) Decyzję 2011/423/WPZiB należy zatem uchylić,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Zakazuje się sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu broni oraz materiału pokrewnego wszelkiego rodzaju, łącznie z bronią i amunicją, pojazdami i sprzętem wojskowym, sprzętem paramilitarnym oraz częściami zamiennymi do nich do Sudanu przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich lub statków powietrznych państw członkowskich bez względu na to, czy pochodzą z terytoriów państw członkowskich.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania, pomocy technicznej, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług związanych z przedmiotami, o których mowa w ust. 1, lub związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i używaniem takich przedmiotów, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Sudanie lub do wykorzystania w Sudanie;

b) zapewniania finansowania lub świadczenia pomocy finansowej, bezpośrednio lub pośrednio, w związku z przedmiotami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, a także zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji, na potrzeby wszelkiej sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu takich przedmiotów, lub w odniesieniu do świadczenia związanej z tym pomocy technicznej, usług pośrednictwa lub innych usług jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Sudanie lub do wykorzystania w Sudanie;

c) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście środków, o których mowa w lit. a) lub b).

Artykuł 2

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) sprzedaży, dostawy, przekazania lub eksportu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych, nadzorowania przestrzegania praw człowieka lub do celów ochronnych, lub na rzecz programów ONZ, Unii Afrykańskiej (UA), Unii Europejskiej dotyczących budowy instytucji, lub materiału przeznaczonego do operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską, ONZ i UA;

b) sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania do celów ochronnych w Sudanie przez personel Unii Europejskiej i jej państw członkowskich lub przez personel ONZ lub UA;

c) świadczenia pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług związanych ze sprzętem lub programami i operacjami, o których mowa w lit. a);

d) zapewniania finansowania i świadczenia pomocy finansowej w związku ze sprzętem lub programami i operacjami, o których mowa w lit. a);

e) sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu sprzętu i materiału przeznaczonego do użycia w ramach operacji rozminowywania;

pod warunkiem że takie dostawy zostały uprzednio zatwierdzone przez właściwy organ danego państwa członkowskiego.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do Sudanu przez personel ONZ, personel Unii Europejskiej lub jej państw członkowskich, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji działających na rzecz rozwoju oraz związany z nimi personel, wyłącznie na ich własny użytek.

3. Państwa członkowskie rozważają dostawy w ramach niniejszego artykułu indywidualnie w każdym przypadku, w pełni uwzględniając kryteria określone we wspólnym stanowisku Rady 2008/944/WPZiB (⁴). Państwa członkowskie wymagają odpowiednich środków bezpieczeństwa przeciw nadużyciu zezwolenia przyznanego na mocy niniejszego artykułu oraz, w stosownych przypadkach, ustanawiają przepisy dotyczące odesłania sprzętu.

Artykuł 3

Zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 1591 (2005) środki ograniczające określone w art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 1 niniejszej decyzji nakłada się na osoby, wskazane przez Komitet Sankcji utworzony na mocy ust. 3 rezolucji RB ONZ nr 1591 (2005) („Komitet Sankcji” ), które zakłócają proces pokojowy, stanowią zagrożenie dla stabilności w Darfurze i w regionie, naruszają międzynarodowe prawo humanitarne lub prawa człowieka lub dopuszczają się innych okrucieństw, łamią embargo na broń lub są odpowiedzialne za ataki z wojskowych statków powietrznych w regionie Darfuru i nad regionem Darfuru.

Wykaz osób, których to dotyczy, znajduje się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do uniemożliwienia wjazdu na ich terytoria lub tranzytu przez te terytoria osób, o których mowa w art. 3.

2. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu własnym obywatelom na swoje terytorium.

3. Ust. 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy Komitet Sankcji stwierdzi, że podróż jest uzasadniona względami humanitarnymi, włączając w to obowiązki o charakterze religijnym, lub w przypadkach, gdy Komitet Sankcji dojdzie do wniosku, że zwolnienie wsparłoby cele określone w odpowiednich rezolucjach RB ONZ dotyczących budowania pokoju i stabilizacji w Sudanie i w regionie.

4. W przypadku gdy zgodnie z ust. 3 dane państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub na tranzyt przez to terytorium osób wskazanych przez Komitet Sankcji, zezwolenie ogranicza się do celu, w jakim zostało udzielone, i do osób, których dotyczy.

Artykuł 5

1. Zamraża się wszystkie środki finansowe, inne aktywa finansowe i zasoby gospodarcze, będące własnością osób, o których mowa w art. 3, lub przez nie kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, lub będące w posiadaniu podmiotów będących własnością lub kontrolowanych, bezpośrednio lub pośrednio, przez te osoby lub przez jakiekolwiek osoby działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, wskazane w załączniku.

2. Nie udostępnia się tym osobom lub podmiotom, ani też na ich rzecz, bezpośrednio lub pośrednio, żadnych środków finansowych, aktywów finansowych ani zasobów gospodarczych.

3. Zwolnienia mogą dotyczyć środków finansowych, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych, które są:

a) niezbędne do pokrycia wydatków na podstawowe potrzeby, w tym opłat za żywność, z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, za leki i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotów poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych środków finansowych, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych zgodnie z przepisami krajowymi;

po powiadomieniu Komitetu Sankcji przez odnośne państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych środków finansowych, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych oraz w przypadku braku, w terminie dwóch dni roboczych od takiego powiadomienia, odmownej decyzji Komitetu Sankcji;

d) niezbędne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu przez odnośne państwo członkowskie Komitetu Sankcji i po uzyskaniu jego zgody;

e) przedmiotem zastawu bądź orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku środki finansowe, inne środki finansowe i zasoby gospodarcze, po powiadomieniu Komitetu Sankcji przez odnośne państwo członkowskie, mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, pod warunkiem że zastaw ten został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ nr 1591 (2005) oraz zastaw ten nie został ustanowiony ani orzeczenie nie zostało wydane na korzyść osoby lub podmiotu, o których mowa w niniejszym artykule.

4. Ust. 2 nie ma zastosowania do księgowania na zamrożonych rachunkach:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków środkami ograniczającymi,

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają ust. 1.

5. [1] Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do zapewniania, przetwarzania lub wypłacania funduszy, innych aktywów finansowych lub zasobów gospodarczych, ani do dostarczania towarów i świadczenia usług, niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy takiej pomocy dostarczają lub takie działania realizują:

a) Organizacja Narodów Zjednoczonych, w tym jej programy, fundusze oraz inne podmioty i organy, a także jej wyspecjalizowane agencje i organizacje powiązane;

b) organizacje międzynarodowe;

c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;

d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez ONZ programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA);

e) pracownicy, beneficjenci, jednostki zależne lub partnerzy wykonawczy podmiotów wymienionych w lit. a)–d), w czasie i w zakresie, w jakim działają w takim charakterze; albo

f) inne podmioty określone przez Komitet Sankcji.

Artykuł 6

Rada ustala wykaz zawarty w załączniku i wprowadza w życie wszelkie zmiany w tym załączniku dokonane na podstawie ustaleń dokonanych przez Komitet Sankcji.

Artykuł 7

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet Sankcji umieści osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza daną osobę lub taki podmiot w załączniku. Rada przekazuje swoją decyzję, wraz z uzasadnieniem umieszczenia w wykazie, danej osobie lub podmiotowi bezpośrednio – jeżeli adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając takiej osobie lub takiemu podmiotowi przedstawienie uwag.

2. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 8

1. Załącznik zawiera uzasadnienie umieszczenia w wykazie osób lub podmiotów przekazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet Sankcji.

2. Załącznik zawiera również, w przypadku gdy są dostępne, informacje przekazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub przez Komitet Sankcji niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – jeśli jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załączniku podaje się również datę wskazania osoby lub podmiotu przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub przez Komitet Sankcji.

Artykuł 9

Środki, o których mowa w art. 1, poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Zostają one uchylone, jeżeli Rada uzna, że ich cele zostały osiągnięte.

Artykuł 10

Niniejszym uchyla się decyzję 2011/423/WPZiB.

Artykuł 11

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 lipca 2014 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 30 maja 2005  r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB (¹). We wspólnym stanowisku 2005/411/WPZiB połączono w jednym dokumencie środki nałożone na mocy wspólnego stanowiska Rady 2004/31/WPZiB (²) oraz środki, które miały zostać wdrożone zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1591 (2005).

(2) W dniu 18 lipca 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/423/WPZiB (³) nakładającą środki ograniczające skierowane przeciwko Sudanowi i Sudanowi Południowemu.

(3) Dla jasności środki ograniczające nałożone na mocy decyzji 2011/423/WPZiB, w zakresie, w jakim dotyczą one Sudanu, powinny zostać oddzielone i ujęte w jednym akcie prawnym.

(4) Decyzję 2011/423/WPZiB należy zatem uchylić,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Zakazuje się sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu broni oraz materiału pokrewnego wszelkiego rodzaju, łącznie z bronią i amunicją, pojazdami i sprzętem wojskowym, sprzętem paramilitarnym oraz częściami zamiennymi do nich do Sudanu przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich lub statków powietrznych państw członkowskich bez względu na to, czy pochodzą z terytoriów państw członkowskich.

2. Zakazuje się również:

a) udzielania, pomocy technicznej, świadczenia usług pośrednictwa lub innych usług związanych z przedmiotami, o których mowa w ust. 1, lub związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i używaniem takich przedmiotów, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Sudanie lub do wykorzystania w Sudanie;

b)  zapewniania finansowania lub świadczenia pomocy finansowej, bezpośrednio lub pośrednio, w związku z przedmiotami, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, a także zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji, na potrzeby wszelkiej sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu takich przedmiotów, lub w odniesieniu do świadczenia związanej z tym pomocy technicznej, usług pośrednictwa lub innych usług jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Sudanie lub do wykorzystania w Sudanie;

c) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście środków, o których mowa w lit. a) lub b).

Artykuł 2

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) sprzedaży, dostawy, przekazania lub eksportu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych, nadzorowania przestrzegania praw człowieka lub do celów ochronnych, lub na rzecz programów ONZ, Unii Afrykańskiej (UA), Unii Europejskiej dotyczących budowy instytucji, lub materiału przeznaczonego do operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską, ONZ i UA;

b) sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania do celów ochronnych w Sudanie przez personel Unii Europejskiej i jej państw członkowskich lub przez personel ONZ lub UA;

c) świadczenia pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług związanych ze sprzętem lub programami i operacjami, o których mowa w lit. a);

d)  zapewniania finansowania i świadczenia pomocy finansowej w związku ze sprzętem lub programami i operacjami, o których mowa w lit. a);

e)  sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu sprzętu i materiału przeznaczonego do użycia w ramach operacji rozminowywania;

pod warunkiem że takie dostawy zostały uprzednio zatwierdzone przez właściwy organ danego państwa członkowskiego.

2. Art. 1 nie ma również zastosowania do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do Sudanu przez personel ONZ, personel Unii Europejskiej lub jej państw członkowskich, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji działających na rzecz rozwoju oraz związany z nimi personel, wyłącznie na ich własny użytek.

3. Państwa członkowskie rozważają dostawy w ramach niniejszego artykułu indywidualnie w każdym przypadku, w pełni uwzględniając kryteria określone we wspólnym stanowisku Rady 2008/944/WPZiB (⁴). Państwa członkowskie wymagają odpowiednich środków bezpieczeństwa przeciw nadużyciu zezwolenia przyznanego na mocy niniejszego artykułu oraz, w stosownych przypadkach, ustanawiają przepisy dotyczące odesłania sprzętu.

Artykuł 3

Zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 1591 (2005) środki ograniczające określone w art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 1 niniejszej decyzji nakłada się na osoby, wskazane przez Komitet Sankcji utworzony na mocy ust. 3 rezolucji RB ONZ nr 1591 (2005) („Komitet Sankcji” ), które zakłócają proces pokojowy, stanowią zagrożenie dla stabilności w Darfurze i w regionie, naruszają międzynarodowe prawo humanitarne lub prawa człowieka lub dopuszczają się innych okrucieństw, łamią embargo na broń lub są odpowiedzialne za ataki z wojskowych statków powietrznych w regionie Darfuru i nad regionem Darfuru.

Wykaz osób, których to dotyczy, znajduje się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do uniemożliwienia wjazdu na ich terytoria lub tranzytu przez te terytoria osób, o których mowa w art. 3.

2. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu własnym obywatelom na swoje terytorium.

3.  Ust. 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy Komitet Sankcji stwierdzi, że podróż jest uzasadniona względami humanitarnymi, włączając w to obowiązki o charakterze religijnym, lub w przypadkach, gdy Komitet Sankcji dojdzie do wniosku, że zwolnienie wsparłoby cele określone w odpowiednich rezolucjach RB ONZ dotyczących budowania pokoju i stabilizacji w Sudanie i w regionie.

4. W przypadku gdy zgodnie z ust. 3 dane państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub na tranzyt przez to terytorium osób wskazanych przez Komitet Sankcji, zezwolenie ogranicza się do celu, w jakim zostało udzielone, i do osób, których dotyczy.

Artykuł 5

1. Zamraża się wszystkie środki finansowe, inne aktywa finansowe i zasoby gospodarcze, będące własnością osób, o których mowa w art.  3, lub przez nie kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, lub będące w posiadaniu podmiotów będących własnością lub kontrolowanych, bezpośrednio lub pośrednio, przez te osoby lub przez jakiekolwiek osoby działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, wskazane w załączniku.

2.  Nie udostępnia się tym osobom lub podmiotom, ani też na ich rzecz, bezpośrednio lub pośrednio, żadnych środków finansowych, aktywów finansowych ani zasobów gospodarczych.

3. Zwolnienia mogą dotyczyć środków finansowych, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych, które są:

a)  niezbędne do pokrycia wydatków na podstawowe potrzeby, w tym opłat za żywność, z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, za leki i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotów poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych środków finansowych, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych zgodnie z przepisami krajowymi;

po powiadomieniu Komitetu Sankcji przez odnośne państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w stosownych przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych środków finansowych, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych oraz w przypadku braku, w terminie dwóch dni roboczych od takiego powiadomienia, odmownej decyzji Komitetu Sankcji;

d) niezbędne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu przez odnośne państwo członkowskie Komitetu Sankcji i po uzyskaniu jego zgody;

e)  przedmiotem zastawu bądź orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku środki finansowe, inne środki finansowe i zasoby gospodarcze, po powiadomieniu Komitetu Sankcji przez odnośne państwo członkowskie, mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, pod warunkiem że zastaw ten został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ nr 1591 (2005) oraz zastaw ten nie został ustanowiony ani orzeczenie nie zostało wydane na korzyść osoby lub podmiotu, o których mowa w niniejszym artykule.

4. Ust. 2 nie ma zastosowania do księgowania na zamrożonych rachunkach:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków środkami ograniczającymi,

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają ust.  1.

Artykuł 6

Rada ustala wykaz zawarty w załączniku i wprowadza w życie wszelkie zmiany w tym załączniku dokonane na podstawie ustaleń dokonanych przez Komitet Sankcji.

Artykuł 7

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet Sankcji umieści osobę lub podmiot w wykazie, Rada umieszcza daną osobę lub taki podmiot w załączniku. Rada przekazuje swoją decyzję, wraz z uzasadnieniem umieszczenia w wykazie, danej osobie lub podmiotowi bezpośrednio – jeżeli adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając takiej osobie lub takiemu podmiotowi przedstawienie uwag.

2. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 8

1. Załącznik zawiera uzasadnienie umieszczenia w wykazie osób lub podmiotów przekazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet Sankcji.

2. Załącznik zawiera również, w przypadku gdy są dostępne, informacje przekazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub przez Komitet Sankcji niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – jeśli jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załączniku podaje się również datę wskazania osoby lub podmiotu przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub przez Komitet Sankcji.

Artykuł 9

Środki, o których mowa w art. 1, poddawane są przeglądom regularnie, co najmniej raz na 12 miesięcy. Zostają one uchylone, jeżeli Rada uzna, że ich cele zostały osiągnięte.

Artykuł 10

Niniejszym uchyla się decyzję 2011/423/WPZiB.

Artykuł 11

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 lipca 2014 r.