Świadczenia na rzecz pracowników – podatki, ZUS, ewidencja

1. Świadczenia finansowane
z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych

Obowiązek pracodawcy zaspokajania potrzeb socjalnych pracowników jest ujęty przede wszystkim w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ustawa o ZFŚS). Ustawa o ZFŚS określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS) i zasady gospodarowania środkami tego funduszu, przeznaczonymi na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu.

Obowiązek tworzenia przez pracodawcę funduszu socjalnego i prowadzenia działalności socjalnej jest taki sam względem wszystkich pracowników. Jednak z tego obowiązku nie wynikają żadne roszczenia pracownika o świadczenia. Pracownik nabywa prawo do świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dopiero wtedy, gdy świadczenie to zostanie mu przyznane na podstawie regulaminu ZFŚS.

1.1. Obowiązek tworzenia ZFŚS - po zmianach

Od 1 stycznia 2017 r. obowiązują zmiany w ustawie o ZFŚS wprowadzone:

1) ustawą z 2 grudnia 2016 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2017. Aktem tym dodano art. 5f do ustawy o ZFŚS;

2) ustawą z 16 grudnia 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców. Aktem tym zmieniono:

• · art. 3 ust. 1,
• · art. 3 ust. 3,
• · pierwsze zdanie w art. 3 ust. 3b,
• · art. 4 ust. 1 i 2,
• · art. 6a ust. 1a oraz dodano
• · art. 3 ust. 1c

ustawy o ZFŚS.

Tabela 1. Zmiany w ustawie o ZFŚS - zestawienie