Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2009 r., sygn. I FSK 469/08

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edmund Łój, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia WSA del. Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2007 r. sygn. akt III SA/Gl 1320/06 w sprawie ze skargi B. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 20 czerwca 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 1320/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę B. A., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą P. H. U. "S." (zwanej dalej "Skarżącą") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 14 lipca 2006 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 1999 r.

Podejmując powyższe rozstrzygnięcie Sąd pierwszej instancji podał, że Skarżąca prowadziła działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży złomu oraz handlu paliwami i olejami. W następstwie przeprowadzonej kontroli ustalono, że obniżyła ona podatek należny za miesiąc sierpień 1999 r. o podatek naliczony wynikający z faktury nr 4/99 z 6 sierpnia 1999 r., wystawionej przez PHU "D." D. Ż., dokumentującej sprzedaż 52 ton złomu o wartości netto 31 200 zł (VAT 6 864 zł) i z faktury nr 5/99 z dnia 11 sierpnia 1999 r. wystawionej przez ten sam podmiot, dokumentującej sprzedaż 27 ton złomu o wartości netto 18 099 zł (VAT 4 158 zł). Wobec tego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w C. decyzją z 20 października 2003 r. określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za sierpień 1999 r. w wysokości 11 381 zł. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że D. Ż., przesłuchany w prokuraturze, zeznał, że w rzeczywistości nie prowadził żadnej działalności gospodarczej, a do jej zarejestrowania został nakłoniony przez A. H. Zeznania swoje powtórzył podczas przesłuchania prowadzonego przez organ podatkowy. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego (w tym powyższego przesłuchania) organ podatkowy stwierdził, że D. Ż. w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej i nie był sprzedawcą towaru określonego na fakturze z 25 maja 1999 r. Działalność tę prowadził pod jego firmą A. H. W efekcie organ uznał, że powyższa faktura nie jest zgodna z rzeczywistością i jako taka nie może stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o zawarty w niej podatek naliczony.