Wyrok SN z dnia 19 września 2002 r. sygn. II CKN 1312/00

Zwrócenie się przez dłużnika do wierzyciela o rozłożenie należności głównej na raty i zwolnienie z obowiązku zapłaty odsetek za opóźnienie może stanowić uznanie roszczenia (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.) także wtedy, gdy proponowane porozumienie między stronami nie doszło do skutku.

Sędzia SN Elżbieta Skowrońska-Bocian (przewodniczący)

Sędzia SN Henryk Pietrzkowski

Sędzia SN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa „Polskich Kolei Państwowych” -Centralnego Biura Rozrachunków Zagranicznych w B. przeciwko „P.P.”, spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. o zapłatę, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej w dniu 19 września 2002 r. na rozprawie kasacji pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 2 marca 2000 r.

oddalił kasację.

Uzasadnienie

„Polskie Koleje Państwowe” wytoczyły powództwo o zasądzenie od pozwanej „P.P.”, spółki z o.o. w P., kwoty 423 494,03 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 listopada 1998 r. tytułem wynagrodzenia za przewóz towarów (niezapłaconego przewoźnego).

Sąd Apelacyjny zaskarżonym wyrokiem oddalił apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 12 sierpnia 1999 r, zasądzającego żądaną kwotę należności głównej z ustawowymi odsetkami od dnia 20 listopada 1998 r.