Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2024 r., sygn. I FSK 1106/22

Doręczenie decyzji podatkowej lub zawiadomienia o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia osobie posiadającej szeroko zakreślone upoważnienie, bez wątpliwości obejmujące scope reprezentacji w postępowaniu kontrolnym, nie stanowi naruszenia prawa nawet w sytuacji, gdy istnieje równoległe upoważnienie dla innych przedstawicieli podmiotu.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk (spr.), Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia WSA (del.) Adam Nita, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 956/21 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia 8 października 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. sp. z o.o. w Ł. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Łd 956/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P. Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. (dalej skarżąca spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z 8 października 2021 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2009 r.

2. Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

2.1. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku ustalił, że decyzją z 30 listopada 2015 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określił skarżącej spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2009 r. Decyzja ta została doręczona pełnomocnikowi skarżącej spółki 2 grudnia 2015 r. i z uwagi na niewniesienie odwołania stała się ostateczna.

2.2. Pełnomocnik skarżącej spółki, pismem z 15 stycznia 2020 r., na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) dalej Ordynacja podatkowa, wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej z 30 listopada 2015 r. z uwagi na wydanie jej z rażącym naruszeniem prawa.