Kto zostanie przy „starej” emeryturze?

W kolejnej części cyklu „Oblicz swoją emeryturę” prezentujemy zasady ustalania prawa oraz wysokości tzw. starych emerytur.

Według dotychczasowych zasad prawo do emerytury nabywają ubezpieczeni urodzeni przed 1 stycznia 1949 r.

Z tej grupy zostały wyodrębnione:

• osoby, które do 31 grudnia 1998 r., a więc do dnia poprzedzającego wejście w życie ustawy emerytalnej, spełniły wszystkie warunki wymagane do przyznania emerytury, lecz nie zgłosiły wniosku o to świadczenie. Dla osób tych w ustawie emerytalnej została zachowana możliwość przejścia na emeryturę na zasadach dotychczasowych. Oznacza to, że przy ustalaniu uprawnień do emerytury uwzględnia się warunki wymagane w poprzednio obowiązujących przepisach. Osoby te mogą również przejść na emeryturę na podstawie regulacji wynikających z ustawy emerytalnej, jeżeli jest to dla nich korzystniejsze. Natomiast wysokość emerytury ustalana jest na zasadach wynikających z ustawy emerytalnej. Ten przepis ma zastosowanie przede wszystkim do takich świadczeń, które nie zostały przewidziane w nowych przepisach. Jest to - przykładowo - emerytura przysługująca osobom opiekującym się dziećmi wymagającymi stałej opieki, która może być przyznana, jeśli wszystkie wymagane warunki zostały spełnione do 31 grudnia 1998 r.

• osoby, które warunki do emerytury spełniły po 31 grudnia 1998 r. Uprawnienia emerytalne tych osób ustalane są na podstawie uregulowań wynikających z ustawy emerytalnej.

Również według starych zasad - z tym że po spełnieniu pewnych, dodatkowych warunków - ustalane jest prawo do emerytury dla niektórych ubezpieczonych urodzonych po 31 grudnia 1948 r., a przed 1 stycznia 1969 r.