Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 18 sierpnia 2005 r. sygn. V CK 98/05
Artykuł 4011 k.p.c. jako przepis prawa procesowego nie może stanowić materialnoprawnej podstawy uwzględnienia skargi o wznowienie postępowania.
Sędzia SN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Teresa Bielska-Sobkowicz
Sędzia SN Jan Górowski
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi „T.”, S.A. w W. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa „T.”, S.A. w W. przeciwko Henrykowi G. o zapłatę, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 29 grudnia 1999 r., po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 18 sierpnia 2005 r. kasacji strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 września 2004 r.
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 29 grudnia 1999 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach i oddalił powództwo wytoczone przez „T.”, S.A. w W. przeciwko Henrykowi G., jako komornikowi, o zasądzenie kwoty 37 062,97 zł z odsetkami ustawowymi tytułem naprawienia szkody wyrządzonej na skutek nieprawidłowego prowadzenia w latach 1993-1995 egzekucji z nieruchomości położonej w K. przy ul. G. nr 32. Sąd drugiej instancji przyjął, że powódka nie wykazała związku przyczynowego między zdarzeniem w postaci bezprawnego działania komornika a szkodą polegającą na zaciągnięciu przez powódkę kosztownego kredytu, co było konsekwencją niemożności uzyskania zapłaty za zbyty przez nią osobie trzeciej udział w użytkowaniu wieczystym. Zapłata ta miała bowiem nastąpić po wykreśleniu z księgi wieczystej wpisu o bezpodstawnie wszczętej egzekucji. Jednak przede wszystkim Sąd Apelacyjny nie podzielił poglądu Sądu pierwszej instancji w kwestii podjęcia przez powódkę działań zmierzających do zapobieżenia szkodzie za pomocą środków przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu kasacji powódki od wyroku Sądu drugiej instancji, wyrokiem z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1347/00, kasację oddalił. Sąd Najwyższy, tak jak Sąd Apelacyjny, przyjął, że powódka nie podjęła wymaganych przez art. 769 § 1 k.p.c. działań zmierzających do zapobieżenia szkodzie; w szczególności nie wystąpiła z powództwem przeciwegzekucyjnym, nie wnosiła o umorzenie postępowania, ani nie składała - w ścisłym znaczeniu - skargi na czynności komornika.
