Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 stycznia 2015 r., sygn. I SA/Lu 908/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie SO del. Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca), WSA Andrzej Niezgoda, Protokolant sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz E. K. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...]r. Dyrektor Izby Skarbowej., po rozpoznaniu odwołania E. K. od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego z dnia [...]., nr [...], określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r. w wysokości 1.524 zł, utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ drugiej instancji wskazał, że w wyniku analizy materiału dowodowego zebranego w trakcie przeprowadzonej w przedsiębiorstwie podatniczki (działalność gospodarcza w postaci biura rachunkowego pod nazwą A. w M.) kontroli podatkowej Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego stwierdził nieprawidłowości w zakresie podatku naliczonego. W rejestrach nabyć za miesiąc grudzień 2008 r. odliczony został podatek naliczony z faktury wystawionej przez firmę B nr [...] z dnia [...] 2008 r. na kwotę 3.660 zł brutto (3.000 zł netto), z treścią: "numerowanie i archiwizacja dokumentów według dostarczonych książek od zleceniodawcy". Tymczasem z zeznań strony wynika, że nie zawierała z P. L. umowy na piśmie, a jego usługi polegały na pobieraniu raz lub dwa razy w miesiącu z jej biura przygotowanych (zaksięgowanych) dokumentów źródłowych z poszczególnych miesięcy w celu ich ułożenia i ponumerowania według książki, wskazaniu braków w tych dokumentach, wpisaniu błędów w ewidencjach (opis zdarzenia gospodarczego, numer kolumny książki) oraz przygotowaniu tych dokumentów do wpięcia i archiwizacji. Archiwizacja polegała natomiast na przeniesieniu danych z programu księgowego na nośnik elektroniczny. Organ pierwszej instancji wskazał jednak, że w trakcie kontroli nie okazano dokumentów, na których widniałyby ślady świadczące o wykonywaniu przez P. L. takich usług. Wątpliwości poddano też fakt jego bywania w biurze podatniczki i wykonywania tam archiwizacji, bowiem w podawanym przez podatniczkę czasie (8.00-17.00) P. L. wykonywał czynności zawodowe związane z umową o pracę. Za mało wiarygodne uznano też fakt, iż za usługę numerowania i weryfikacji zgodności zapisów księgowych z dokumentacją źródłową oraz archiwizowania danych strony uzgodniły wynagrodzenie w kwocie 3.000 zł netto miesięcznie, gdy w tym samym okresie płaca księgowej zatrudnionej na pełny etat w biurze podatniczki wynosiła 1.790 zł netto. Nadto po ustaniu współpracy z P. L. podpisana została umowa na wykonywanie tych samych czynności z A. P., jednak wynagrodzenie określono w niej na kwotę 1.770 zł brutto.