Wyrok NSA z dnia 19 marca 2024 r., sygn. III OSK 329/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Mirosław Wincenciak sędzia del. WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 listopada 2021 r. sygn. akt III SA/Po 640/21 w sprawie ze skargi D. W. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu z dnia 22 lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 3 listopada 2021 r., sygn. akt III SA/Po 640/21, po rozpoznaniu skargi D. W. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu z dnia 22 lutego 2021 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy – uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji w L. z dnia 22 stycznia 2021 r., nr [...].

Jak wskazał Sąd pierwszej instancji D. W. (dalej jako: "skarżący") skierował do Komendanta Miejskiego Policji w L. wniosek z dnia 16 listopada 2018 r., w którym zwrócił się o wyrównanie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, wypłacony w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji, w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym – za każdy niewykorzystany dzień urlopu.

Komendant Miejski Policji w L. decyzją z dnia 22 stycznia 2021 r., nr [...], odmówił wypłaty skarżącemu wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy.

Na skutek wniesionego odwołania decyzją z dnia 22 lutego 2021 r., nr [...], Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Jako podstawę prawną zaskarżonej decyzji powołano: art. 138 § 1 pkt 1 i art. 107 K.p.a., art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r., poz. 360 ze zm.), dalej: "ustawa o Policji", art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 1610), dalej: "ustawa o szczególnych rozwiązaniach".